Η ομορφιά του περιττού

 

 

Η ομορφιά του περιττού

 

Άγγελοι φύλακες σ' ανοιχτά παράθυρα

Τελικά το περιττό είναι όμορφο. Το περιττό το αγαπάμε κι ας διατυμπανίζουμε πως προτιμούμε τη μινιμαλιστική διακόσμηση. Αν οι άνθρωποι προτιμούσαν το μινιμαλισμό, οι μεγάλες πρωτεύουσες με τους περίτεχνους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς, δεν θα είχαν τόση επισκεψιμότητα, αφού δεν θα συγκέντρωναν κανένα ενδιαφέρον.

 

 

Φανταστείτε το Παρίσι, το Άμστερνταμ, τη Μαδρίτη, τη Ρώμη, με σύγχρονα κτίρια. Η προσωπικότητα κάθε πόλης στηρίζεται στο περιττό.  Ένα ρόπτρο, άγγελοι έξω από παράθυρα, περίτεχνα κάγκελα, ένα μικρός εξώστης που δεν χωράει παρά μόνο μια γλάστρα, ένα σκαλισμένο ξύλο, ένα γλυπτό. Ποια είναι η χρήση τους; Περιττά. Κι όμως. Η ομορφιά είναι εκεί. Το μάτι περιδιαβαίνει κι αγαλλιάζει. Η ψυχή ευφραίνεται.
 




Το μικρό "άχρηστο" μπαλκόνι

Το περιττό στα κτήρια είναι το περιττό στο ντύσιμό τους. Είναι το (περιττό) μαντήλι και το σκουλαρίκι τους, είναι το (περιττό) κραγιόν και το βάψιμο της βλεφαρίδας, είναι το (περιττό) φιλί εκεί που δεν το περίμενες, το  ξαφνικό μήνυμα που λαβαίνεις (περιττό) αφού μόλις τώρα μιλήσατε, είναι κάτι που στην ουσία δεν χρειάζεται, μα που είναι απαραίτητο τελικά για την ψυχή.

Ποιος είναι αυτός που ρεμβάζει ολομόναχος το Παρίσι;



Το περιττό μας εκπλήσσει. Ας εγκαταλείψουμε τις μινιμαλιστικές τσιγγουνιές. Ας  φτιάξουμε  πράγματα που δεν έχουν ουσιαστική χρήση, ας κάνουμε κινήσεις που ακόμα κι αν δεν γινόντουσαν, εμείς θα ζούσαμε, θα δουλεύαμε, θα αντέχαμε την καθημερινότητά μας. Γιατί το περιττό τελικά είναι η "τέχνη" του ευ ζην. 

( Περιττό)  Σκάλισμα σε είσοδο 

 

 

Τίτλος: το περιττό στην τέχνη του ανθρωπίνου βίου