Απόσπασμα από τις Σημαδεμένες

Κάθε τέτοια ώρα που η νύχτα ζυγώνει σιγανά,  ο άνθρωπος οσφραίνεται πιο δυνατά την μοναξιά του. Οι δουλειές της μέρας έχουν τελειώσει, όλα είναι τακτοποιημένα στη θέση τους, το κορμί χαλαρώνει την έντασή του. Τότε είναι που αντικείμενα και άνθρωποι απομένουν μόνοι με τον εαυτό τους. Η αποκομιδή της μέρας είναι η θλίψη. Καθώς υποχωρεί το φως του ήλιου, προκύπτει ο φόβος της απραξίας, της ακινησίας και του λήθαργου, ίδια χαρακτηριστικά με αυτά του θανάτου. Κάθε ηλιοβασίλεμα έχει στοιχεία μικρού θανάτου όπως κάθε αυγή είναι μικρή ανάσταση. 

Η καινούργια χρονιά με αισιοδοξία αρχίζει