Της Ευτυχίας το Μέλι

Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2024

Δεν μπήκε καλά

 

Δεν μπήκε καλά το '24. 

Αφού με μια ματιά κοίταξες τα νέα, αφού έψαξες στο διαδίκτυο παλιούς εξαφανισμένους γνωστούς, αφού τα χρόνια πέρασαν έτσι που αντί για τη θερμοκρασία γονιμότητας πήρες την πίεσή σου (που ανεβοκατεβαίνει κατά βούλησιν ούτως ώστε να μην επιτρέπεται να σε κατατάξουν ούτε στους υπερτασικούς ουδέ στους υποτασικούς), αφού η μάνα σου όποτε σε έβλεπε να ετοιμάζεσαι για ερωτικό ραντεβού σχολίαζε "πότε θα βαρεθείς πια" και τώρα εσύ η ίδια αναρωτιέσαι πότε θα βαρεθείς να κατασκευάζεις πόρτες, πλακάκια, χτισίματα κι ένα σωρό άλλες σαχλαμάρες (εργασιοθεραπεία το λένε) (ούτε κουβέντα για έρωτες), αφού τουλάχιστον έχεις μια γάτα για να χαϊδεύεις  και να μιλάς (για να ακούς πού και πού τη φωνή σου), αφού κάτι μέσα σου αρνιέται να φωτογραφίσει, αρνιέται να ζωγραφίσει, αρνιέται να γράψει, αρνιέται να εκφραστεί, 

αρνιέται να εκφράσει χαρές και πόνους

λες κι ο έρωτας ήταν η κινητήρια δύναμη

αυτό που σε πλημμύριζε και έπρεπε να αδειάσεις

κι αφού ξέρεις γιατί συμβαίνουν όλα αυτά 

αλλά  σαν Υ.Γ είναι κάτι πληγές από τα παιδικάτα σου που δεν κλείνουν οι άτιμες 



όσα βάλσαμα κι αν στάζεις. 

 



Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2023

Πιπέρι

 Νεύραααααα

Ναι, ρε, αλλά κάπου πρέπει να τα πω για να μη σκάσω! Την δεύτερη μέρα κιόλας άνοιξε το ντουλάπι ΜΟΥ με τα τρόφιμα και τα έβγαλε όλα έξω. Άνοιξε κάθε βάζο, μου έφερε το βάζο με τον τραχανά να της πω τι είναι, μου δήλωσε ότι "κάνω σαν στο σπίτι μου, ε;" συγκατάνευσα, γαμώ το ελληνικό αίσθημα φιλοξενίας! Τα έβγαλε λοιπόν όλα έξω. Ένα βάζο με μύγδαλα που ήταν στο πολύ βάθος ήρθε μπροστά, το μέλι πήγε πολύ πίσω γιατί δεν αγαπά τα γλυκά, άνοιξε το βάζο με το αλεύρι και το μύριζε, έβγαλε το πακέτο της ζαχαρης το οποίο είχα καλά καλά τυλιγμένο γιατί ήταν τρύπιο σε ένα σημείο και χυνόταν η ζάχαρη...

Το ίδιο μεσημέρι στο μαγείρεμα άνοιξα το ντουλάπι να πάρω το βαζάκι με το πιπέρι. Πουθενά. Ανακατεύω λίγο τα ανακατεμένα τρόφιμα, κοιτάζω δεξιά και αριστερά, το βάζο με το πιπέρι πουθενά. Πού είναι το πιπέρι, τη ρωτάω. Δεν ξέρω λέει και έρχεται να αναστατώσει πάλι το ντουλάπι για να το βρει. Δος του έξω από το ντουλάπι πάλι όλα τα τρόφιμα. Μα ήταν άδειο, μου λέει κάποια στιγμή. Μα το έβαλα ξαπλωμένο επειδή δεν χωρούσε όρθιο μου λέει την άλλη. 

Για να μην πολυλογώ, μέχρι σε καρέκλα ανέβηκα για να ψάξω όλα τα ράφια που είχε ανακατέψει. Το ωραίο μου βαζάκι με το ειδικό κουταλάκι του για το πιπέρι, εξαφανισμένο. Ακόμα. 

Την επόμενη είπε πως θα μαγειρέψει εκείνη. Εγώ δούλευα έξω. Έχω ένα ντουλάπι στην κουζίνα που κρύβω ένα σερβίτσιο με χρυσή ρίγα, προίκα από τη μανούλα μου, το οποίο ανοίγω σπανίως. Βρίσκω όλα τα περίεργα πιατάκια με τη χρυσή ρίγα έξω, στο νεροχύτη, να σέρνονται.

Σε κάποιο άλλο ντουλάπι κρύβω τις πιατέλες και τα τάπερ, πράγματα που σε ειδικές περιπτώσεις χρησιμοποιώ. Καθόταν ανακούρκουδα και το ανακάτευε. Εγώ δίπλα, σε δυο μέτρα απόσταση. Τι ψάχνεις; Προλαβαίνω να μην το αδειάσει κι αυτό. Νεύρα τσατάλια, έτοιμη είμαι για φόνο. Τρυπητό, μου λέει. Γιατί δεν με ρωτάς να σου πω πού είναι; Σκοτώνω παιδιά μου, είμαι έτοιμη. 

Ξυπνάει πριν από μένα, το πολύ στις εφτά. Εγώ έχω ανάγκη από λίγο χουζούρεμα πριν καλά καλά ξυπνήσω. Ανοίγει την πόρτα της κουζίνας και μπάζει μέσα τη γάτα. Νιαου, νιάου η γάτα, ξέρω ότι πεινάει, πάει το χουζούρεμα, πάει ο ύπνος, πάει περίπατο το ήρεμο ξύπνημα. Το πρώτο επόμενο που κάνει μετά το μπάσιμο της γάτας είναι ο φούρνος μικροκυμάτων, ο βραστήρας, η καφετιέρα, 7 και 5΄ παίρνει πρωινό. Πιάτα, μαχαίρια, πηρούνια, γκλιν-γκλαν, γεμίζει ο νεροχύτης. Και μη μου πεις φιλαράκι ότι με ενοχλούν οι θόρυβοι επειδή είναι το σπίτι μικρό! Τα ίδια και χειρότερα έκανε και στο μεγάλο. 

Ξυπνάω λοιπόν, και πηγαίνω να φτιάξω έναν καφέ για να αντέξω τη μέρα. Για να πιω μια γουλιά και να αρχίσω να λειτουργώ σαν άνθρωπος. Το γατάκι εντωμεταξύ έρχεται κοντά μου, του βάζω να φάει. Εκείνη έχει έρθει ανάμεσα στα πόδια μας, με πρόθεση να πλύνει τα πιάτα που λέρωσε για το πρωινό της, έχει στριμωχτεί τόσο ανάμεσά μας που πατάει την ουρά της γάτας και η γάτα τινάζεται με κραυγή. Ωστόσο έχω ήδη νεύρα γιατί έχει αλλάξει τη θέση που βάζω το κουταλάκι του καφέ στον πάγκο της κουζίνας, έχει βάλει στη θέση του ένα πακέτο φυστίκια, έχει αλλάξει τη θέση του spoon rester  και έχει βάλει στη θέση του ένα μπουκάλι κρασί. Δεν αντέχω πια. Αρχίζω να φωνάζω στα εντελώς ελληνικά:  Άφησε τα πιάτα, πρωί πρωί!! Γιατί πρέπει να τα πλύνεις τώρα; Άσε να φτιάξω έναν ρημαδοκαφέ το πρωί να ξυπνήσω σαν άνθρωπος! Άστααα!!!

Χτες ανακάτεψε τα μπαχαρικά. Μου έφερνε βαζάκι βαζάκι να μου το δείξει: τι θα πει ΓΛΥΚΑΝΙΣΟΣ; 

Έχω ένα ντουλάπι που βάζω τα τσάγια και τα αφεψήματα. Πέφτω να ξεκουραστώ μια σταλιά το μεσημέρι, έχει ανοίξει το ντουλάπι, φέρνει κάθε βάζο στο κρεβάτι μου, με ρωτάει τι είναι, το ανοίγει το μυρίζει. Το μαγάρισε κι αυτό.

Εντωμεταξύ ανακάλυψα επιτέλους γιατί οι Γάλλοι τρώνε κάτι πριν το φαγητό και κάτι μετά το φαγητό: επειδή μαγειρεύουν τόσο άνοστα που τρώνε κάτι πριν, μπας και χορτάσουν και μετά το κυρίως, τρώνε τυράκι και ψωμάκι για να φύγει η ανοστιά του φαγητού από το στόμα τους!  

Η Ν. εκνευρίζεται που ο άντρας της ανακατεύει τα συρτάρια και έχει δίκιο! Πες τι να κάνω κι εγώ όταν η άλλη έρχεται για δέκα μέρες και ανακατεύει τα πάντα. 

Θεωρώ αδιανόητο να ανοίξω τα ντουλάπια κάποιου, να τα αδειάσω και μετά να τα βάλω όπως όπως να μην μπορεί να βρει τα πράγματά του ο άνθρωπος... Σκέφτομαι τρόπους εκδίκησης. Σκέφτομαι να κάνω το ίδιο όταν θα πάω να επισκεφτώ το σπίτι της, να το ευχαριστηθώ. Σκέφτομαι να ξυπνήσω πιο νωρίς από εκείνη και να βάλω τη γάτα μέσα, να την ξυπνήσει με το νιαούρισμα. Μετράω τις μέρες που θα φύγει μία προς μία. 

Πολλές φορές φιλοξενώ φίλους στο σπίτι μου. Επίσης άπειρες φορές έχω φιλοξενηθεί σε σπίτια φίλων. Όλοι σέβονται το σπίτι του άλλου και στον ύπνο και στον ξύπνιο. Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. 

Ξέχασα να αναφέρω το ψυγείο. Ανακούρκουδα πάλι μπροστά του άνοιξε όλα τα βάζα, όλα τα τάπερ. Ρωτάω τι ψάχνεις στο ψυγείο; Τίποτα, να δω τι έχει. 

Τρελαίνομαι. 

Το ωραίο μου βάζο με το πιπέρι ακόμα δεν έχει βρεθεί. 






Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 2023

INNOCENT

 INNOCENT



Λες και φοβάμαι να ξαναμπώ στους κόσμους μου, λες και φοβάμαι μη με απορροφήσουν και νιώσω ευτυχία ξανά. 

Όμως το νιώθω, ο καιρός κοντοζυγώνει. Όταν χτίζεις γερά τη γη που πατάς, έχει δύναμη να σε κρατήσει όταν κάνεις άλμα στα αστέρια. Φιλώ σας. 

Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2023

Συμπυκνώνομαι





 Συρρικνώνομαι αλλά συμπυκνώνομαι. 

Το δώμα μου έγινε ρετιρέ με θέα τη θάλασσα. Πράγματα που κάποτε σνόμπαρα τώρα τα αγαπώ. Το ωραίο είναι ότι η αγάπη αυτή δεν ήρθε ως αποτέλεσμα του "δέχομαι τη μοίρα μου" (ή ακολουθώ τη μοίρα μου) αλλά  επειδή ξέρω ότι ακόμα και το πιο ανεπαίσθητο κλαδάκι μπορεί να μεταλλαχτεί σε μικρό δέντρο που ξεκουράζεσαι στη σκιά του.

Σύμπαν ή Θεός ή Μοίρες μού έκαναν δώρα. Τα δώρα οφείλεις να τα αξιοποιείς στο έπακρο. Μονάχα που έχω καιρό να γράψω. Ούτε μια κουβέντα ποιητική δεν έρχεται. Αναρωτιέμαι μήπως με τη σιωπή μου εκδικούμαι. 

Αλλά ποιον;   






 

Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2023

Το σιγανό ποτάμι μέσα μου

 


Ξυπνάς. Ξυπνάς κάποιο πρωί μετά από ένα γερό κρυολόγημα και δεν πονάνε τα πλευρά σου από το δυνατό βήχα, δεν φταρνίζεσαι διπλές φορές και απανωτά (λες και ζητούσε η ψυχή σου να πεταχτεί έξω), δεν πονάει ο τένοντας στον ώμο, (τουλάχιστον όχι σε κάθε κίνηση), ξυπνάς και έχεις τόσα χρήματα που σου φτάνουν να βγάλεις το μήνα, (από τις σπάνιες φορές), ξυπνάς και αποφασίζεις ότι πια το κόκκινο στα μαλλιά δεν σου κάνει (αλλάζεις χρώμα), ξυπνάς κάποιο πρωί και βλέπεις τις κοπέλες που φωτογράφισες να ανεβάζουν τις φωτογραφίες σου στο φβ, να τις δείχνουν περήφανες. Τους αρέσει αυτό που έχεις κάνει, νιώθουν ότι τις έχεις τιμήσει και σε τιμούν κι εκείνες... 

Είσαι έτοιμη να ξανασχεδιάσεις το δημιουργικό σου που το είχες θάψει μαζί με εκείνον τον αδυσώπητο έρωτα. Που (επιτέλους) έχει πεθάνει. Τα πλοκάμια του ξεράθηκαν και έπεσαν. Οι κοπέλες που φωτογράφισες ξεκόλλησαν από πάνω σου τα τελευταία. Ατρόμητη ξανά. Και έτοιμη. 

Υ.Γ. Ψιτ! Εσύ που τα διαβάζεις, μη δίνεις πολλή σημασία! Εγώ απλά εκτονώνομαι γράφοντας. Κυλάει μέσα μου ένα σιγανό ποτάμι που από τότε που κατάλαβα τον εαυτό μου με πάει μαζί του... Καταλαβαίνεις... 

Ένα ποτάμι, όσο σιγανό κι αν είναι, 

δύσκολα ελέγχεται.


Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2023

Η πισίνα



 Μήνυμα από Φίλιππο. Μια πισίνα στρογγυλή, αγοραστή, γεμάτη νερό, με δυο τρεις χαρούμενους να πλατσουρίζουν μέσα της. 

-Να το φτιάξεις αυτό Ευτυχούλι! Τέλειο θα είναι πάνω στην ταράτσα σου! Θα είσαι μέσα στην πισίνα και θα βλέπεις τη θάλασσα! Τέλειο δεν θα είναι; Ε; 

-Τέλειο, τέλειο! απαντώ. 

Ο μικρός μου γιος έρχεται επίσκεψη με την κοπέλα του.

-Μάνα, να βάλεις και μια αιώρα εδώ πάνω! Να ξαπλώνεις και να κοιτάς τη θάλασσα! Θεϊκά θα είναι! Θα σου φέρω τη δική μου αιώρα! Θα είναι τέλεια! 

-Τέλεια, τέλεια! απαντώ. 

Και τώρα κάντε εικόνα:

Μια μουρλή εντελώς μόνη (σπάνια πηγαινοέρχεται κόσμος εδώ) να φορά μαγιό και να τσαλαβουτάει μέσα σε μια γαλάζια πλαστική πισίνα. Έπειτα να ξαπλώνει στην αιώρα και να απολαμβάνει. Από γύρω να βγαίνουν στα μπαλκόνια και να χαζεύουν μία εντελώς μόνη που τα έχει παίξει εντελώς.

Τέλεια; Τέλεια;    

Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου 2023

"Πιάνουν τα χέρια σου"!


 




Ακούω πολύ συχνά τη φράση "Ωραίο αυτό το έφτιαξες! Αλλά εσένα πιάνουν τα χέρια σου!" Το ακούω και νευριάζω. 

Σου έχω πληροφορία, φιλαράκι: Δεν υπάρχουν χέρια που να ΜΗΝ πιάνουν! 

Και τα δικά σου θα "έπιαναν"  εάν αποποιόσουν την τεμπελιά σου. Hello?? Νομίζεις ότι ο άνθρωπος του οποίου "πιάνουν" τα χέρια του γεννήθηκε γνωρίζοντας πώς να φτιάξει αυτό ή εκείνο ή το άλλο; Κωλοχτυπήθηκε για να το μάθει, φιλαράκι! Έκανε χίλιες δοκιμές και απέτυχε. Και θύμωσε που δεν τα καταφέρνει, και έβρισε, και χάλασε υλικά, και ορκίστηκε να τα παρατήσει και να μην ξαναδοκιμάσει ποτέ. Αλλά ξαναδοκίμασε. Και τη χιλιοστή μία τα κατάφερε. Κι ύστερα ήρθες εσύ και οι όμοιοί σου και του είπατε ότι "πιάνουν" τα χέρια του. 

Βγες από την confort zone σου φιλαράκι αν θες να αρχίσουν να "πιάνουν" και τα δικά σου χέρια. Βγες από τη βαρετή τεμπελιά σου γαμώτο και διάβασε, κοίτα, μάθε, δοκίμασε, απότυχε, επέμεινε, ξανακάντο μέχρι να το κατέχεις. Αλλιώς  μη μου λες βλακείες ρε φιλαράκι. Απλά κούνα τον κώλο σου. Κι όταν θα φτιάξεις κάτι και μου το δείξεις, δεν θα πω "πιάνουν" τα χέρια σου αλλά μπράβο που άρχισες να το φχαριστιέσαι.