Μετά την κοπή της πίτας αφήστε με ήσυχη

 

Τρίτη ημέρα της εβδομάδος. 

Χτες κόψαμε πίτα στην ομάδα φωτογραφίας. 

Προχτές κόψαμε πίτα στην ομάδα θεάτρου.

Σήμερα είναι η Τρίτη ημέρα της εβδομάδος και κόβουμε ρόδα μυρωμένα. Δηλαδή ξυπνάμε το πρωί και λιώνουμε από χαρά που δεν έχουμε υποχρεώσεις, αναλήψεις υποθέσεων, διεκπεραιώσεις κλπ. Δηλαδή φτιάχνουμε τον καφέ μας και κανένας δεν μας ζητάει τίποτα. Μετά από τόσα χρόνια συζυγικής ζωής (Πού πας; Δεν είσαι ερωτική πια! Για ποιον έγινες τόσο ερωτική;), τόσα χρόνια μαμαδίστικης ζωής, (μαμά πού είναι το  ποτήρι μου; Μαμά πότε θα μου αγοράσεις παντελόνι; Μαμά πού έβαλες το βιβλίο μου; Μαμά τι θα φάμε το βράδυ; Μαμά δεν μου αρέσει αυτό, θέλω άλλο), μετά από τόσα χρόνια υπαλληλικής ζωής, (κυρία Κοσμαδοπούλου θα πάτε εδώ, Ευτυχία φτιάξε αυτό το χαρτί έτσι, Ευτυχία μπορείς να φτιάξεις το πρόγραμμα του σχολείου;), τόσα χρόνια εργασιακής ζωής, (Αυτό το φαγητό αρέσει στους πελάτες! Πώς φτιάχνεις τον ντάκο; Έχεις να καθαρίσεις και τον επάνω όροφο; Να μαζέψουμε χώμα για το διόραμα στο Μουσείο!), άλλα τόσα χρόνια θυγατερικής ζωής, (Να σου τρίψω το χέρι σου μάνα! Να πάμε για εξετάσεις, θεία! Μάνα, γιατί ψωνίζεις από το τηλέφωνο ό, τι νάναι;) 

Μετά από όλα, όλα, όλα, πίνουμε τον καφέ μας και κανένας δεν ζητάει από εμάς τίποτα. 

ΤΟ Θείο δώρο!

Στο παρόν, γουλιά γουλιά ο ζεστός καφές κατεβαίνει στο υπέροχο μηχάνημα που είναι το σώμα μου. Ένα πολυμηχάνημα με παχάκια που πια τα αγαπώ. Πέταξα στην ανακύκλωση τις δίαιτες που κρεμούσα στο ψυγείο, σαν εφιάλτες, που μου θύμιζαν καθημερινά τι πρέπει και τι δεν πρέπει, που με γέμιζαν ενοχές γιατί δεν έχω πειθαρχία, γιατί το σώμα μου είναι έτσι και όχι αλλιώς, γιατί δεν προσπαθείς λίγο ακόμα, πολύ ακόμα. Ένα έχω να πω: Άι σιχτίρ! Η ζωή είναι μία και μοναδική! Αυτό που πρέπει να μας νοιάζει είναι να δουλεύει καλά κι αρμονικά το μηχάνημα. 

Γιαυτό σας λέω: Μετά την κοπή της πίτας, αφήστε με  να πιω ήσυχα τον καφέ μου... Να μου χαρίσω ωραίες στιγμές χαζέματος σήμερα που είναι η Τρίτη ημέρα της εβδομάδος.