Ο χρόνος ο καινούργιος
Ο χρόνος τρέχει
κι εσείς καθυστερείτε
τι περιμένετε;

Έζρα Πάουντ

Η Εντολή

...Πηγαίνετε τραγούδια μου 

στους μοναχικούς και τους ανικανοποίητους

Πηγαίνετε στην αστή που πεθαίνει από πλήξη
Πηγαίνετε στις γυναίκες των προαστίων
Πηγαίνετε στους κακοπαντρεμένους

Πηγαίνετε σε αυτούς που η αποτυχία τους μένει κρυμμένη

Πηγαίνετε σε αυτούς που ζευγάρωσαν κακότυχα
Πηγαίνετε στην αγορασμένη σύζυγο
Μιλήστε κατά της τυραννίας των πεζών ανθρώπων
Μιλήστε ενάντια στους δεσμούς.
Πηγαίνετε σαν σαράκι στην απραξία του κόσμου...

 

Ο χρόνος ο καινούργιος θα τρέχει ακριβόμοια με τον παλιό

 

Πολλοί που έχουν ένα γεράκι μέσα τους
Είδα πολλούς που έχουν ένα γεράκι μέσα τους που το κρατάν δεμένο.  Κι ακόμα πιο πολλούς που έχουν  φυλακισμένους αετούς.  Δεν τόλμησαν ποτέ να τους αφήσουν λέφτερους. Τα στήθια τους κουράστηκαν από τη μάχη και η υγρασία που κατά καιρούς ξεπηδά απ' τα μάτια σκούριασε την παλιά αλυσίδα. Τι κρίμα. Ακούστε το κλάμα τους για το ερώτημα που ποτέ δεν θα καταφέρουν να απαντηθεί. Αν έσπαγαν τα δεσμά με τη νεανική αποκοτιά που είχαν κάποτε πόσο ψηλά άραγε θα είχαν  φτάσει.
Στου κουφού την πόρτα, λέγανε οι παλιοί 

Όλοι όσοι γράφουν
Το γράψιμο μοιάζει λίγο με αυτισμό. Γράφεις μόνος μα ελπίζεις πως κάποιος εκδότης θα σε οδηγήσει στο γιατρό-αναγνώστη, ο οποίος μετά το διάβασμα-διάγνωση ελπίζεις να γράψει μια κριτική -κάτι σαν φαρμακευτική αγωγή- που θα σε κάνει καλά ή που θα σε κάνει να αποδεχτείς την αρρώστια σου.
Έτσι ή αλλιώς, η εγκεφαλική βλάβη παραμένει...
Κι ας με συγχωρήσετε: ο Δεκέμβριος οφείλει να αφήσει κάτι πίσω του
πριν εκπνεύσει.

Τι να ευχηθώ για τον καινούργιο χρόνο
Πλάι στα χαρτιά με τις εξαιρετικές ιδέες, τις προσεκτικά γραμμένες προτάσεις, τις υψηλές συγγραφικές αναζητήσεις, οι λογαριασμοί της εφορίας, του τηλεφώνου, του ηλεκτρικού... Αυτό το πάνω κάτω χτύπημα, πώς με κουράζει...
Μια κουβέντα την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα

 

Άνω σχώμεν τας καρδίας

Τη μέρα που το μικρό κλαδί θα σπάσει
Το πουλί θα πετάξει
Το μολύβι θα πέσει

Δεν
Θα
Κοιτάζει
Πια στον
Ουρανό.

Για λίγο ακόμα: Δεκέμβρης



 

Η Ευτυχία το μέλι το πούλησε
Καμιά φορά που με πιέζουν οι καταστάσεις καμιά φορά που με πιέζουν οι άλλοι άνθρωποι ενώ εγώ θέλω να ησυχάσω τις φουρτούνες μέσα μου, να κατανοήσω, να χωνέψω, να σιωπήσω, -έχω δικαίωμα να σιωπήσω, βρε αδελφέ!- καμιά φορά λέω θα αλλάξω τηλέφωνο, λέω κι αν χτυπάει δεν το ξανασηκώνω εδώ που έφτασα δεν θέλω συνομιλίες καθημερινές ούτε συνομιλίες ερωτικές μονάχα τον αέρα θέλω -κι αυτόν με λίγα μποφώρ, ήσυχο για να μην τρομάζω- τον ήλιο πάνω απ' το κεφάλι μου και τη συντροφιά των πουλιών που κράζουν παραπονιάρικα στα χωράφια. Αυτά. Μόνο.
26 του μηνός Δεκέμβρη του έτους 2015 μετά Χριστόν.