Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα μέλι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα μέλι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 2 Μαΐου 2020

Της ευτυχίας το μέλι



Της ευτυχίας το μέλι
γλυκό όσο πρέπει
προσαρμοσμένο στα θέλω του καθενός
εθιστικό πολύ
ατίθασο μέλι
πολλάκις αόρατο
(πολλοί έχουν, πολλοί δεν ξέρουν)
ανεκτίμητο
πηγή αρωματική που ανακουφίζει
ψυχή τε
και σώματι
και καρδίαν
δυσεύρετο μέλι
απαραλλήλιστο
βιοσυνθετικό αναγκαίο
ενοχικό αναλγητικό

της ευτυχίας το μέλι
καμπάνα δονητική
των ουρανίων σωμάτων

της ευτυχίας το μέλι
αθέατος ρυθμιστής
των μυστηρίων
του σύμπαντος.


Καραντίνας τελευταίες μέρες
Φύλακες γρηγορείτε





Πέμπτη 10 Μαρτίου 2016






Δοκιμαστική πτήση νούμερο ένα για την ευτυχία που όλοι κυνηγάμε.

Εκείνο

Εκείνο που ζήτησα από τη ζωή μου το 'δωσε.
Εκείνο που της ζήτησα,
το πήρα σαν ψωμί μες απ' τα δόντια της.
Γι' αυτό, σαν βλέπω λίγο εσύ να μου μακραίνεις,
λίγο πως πας να κουραστείς,
πως μένεις πίσω από τα βήματά μου,
είμ' έτοιμος να βγάλω μια φωνή:
Βοήθεια!

Νίκος Παπάς

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2016

Όταν ἀναγκαῖον ἐστίν, ἔξεστιν αφαίρεση
Δεν μπορούσα να αφαιρέσω τον κόσμο.
Αλλά μπορούσα να αφαιρέσω τον εαυτό μου από τον κόσμο.
                                                      Γιώργος Δουατζής
(από την υπό έκδοση συλλογή «Το κόκκινο κασκόλ»)

Κατοίκησα σε έρημο τόπο.  Μου φτάνει, είπα, των γλάρων η συντροφιά που αγαπούν να πετούν έξω από το παράθυρο μου. Μου φτάνει, είπα. Φτάνει.
Φτάνει, είπα, χωρίς να υπολογίσω πως "όταν ο άνθρωπος σκέφτεται, ο Θεός γελάει. Κι όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός ξεκαρδίζεται στα γέλια". Οι σοφοί κάτι ήξεραν. Εγώ δεν  ήξερα. Ούτε καν υποψιάστηκα. Επειδή, με τον καιρό, είχα συνηθίσει να κουβαλάω το σάκο με τις πέτρες της ζωής μου στην πλάτη.  Κι ενώ αμέριμνα βάδιζα με  κρυφή χαρά, νομίζοντας (τόσο ανόητα!) πως είχα καταφέρει να δραπετεύσω από τον κόσμο για να κρυφτώ στο τέλος της ερήμου,  -αχ, πώς με ξεγέλασε το γνώριμο βάρος της μοναδικής μου αποσκευής!- δεν πήρα είδηση πως το σακί μου είχε τρυπήσει. Και πως σ' όλόκληρο το μήκος του δρόμου, οι κόκκινες πέτρες μου, σημάδευαν την πορεία.
Και να 'μαι τώρα. Το πλήθος είναι πάλι εδώ... Ξαναμαζεύτηκε. Πάνω μου οι γλάροι και κάτω το πλήθος.
Και μέσα μου μια παραπάνω κούραση: Του άσκοπου δρόμου.
Το ματαιωμένο μέλι



 

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

Ο χρόνος ο καινούργιος
Ο χρόνος τρέχει
κι εσείς καθυστερείτε
τι περιμένετε;

Έζρα Πάουντ
Η Εντολή
...Πηγαίνετε τραγούδια μου 
στους μοναχικούς και τους ανικανοποίητους
Πηγαίνετε στην αστή που πεθαίνει από πλήξη
Πηγαίνετε στις γυναίκες των προαστίων
Πηγαίνετε στους κακοπαντρεμένους
Πηγαίνετε σε αυτούς που η αποτυχία τους μένει κρυμμένη
Πηγαίνετε σε αυτούς που ζευγάρωσαν κακότυχα
Πηγαίνετε στην αγορασμένη σύζυγο
Μιλήστε κατά της τυραννίας των πεζών ανθρώπων
Μιλήστε ενάντια στους δεσμούς.
Πηγαίνετε σαν σαράκι στην απραξία του κόσμου...
 
Ο χρόνος ο καινούργιος θα τρέχει ακριβόμοια με τον παλιό