Από την παρουσίαση του βιβλίου ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΕΣ της Ευτυχίας Κοσμαδοπούλου που έγινε στις 14 Ιουνίου 2016 στο καφέ των εκδόσεων Γαβριηλίδη 

https://youtu.be/VnO-cGEz3WM

Το Αποστακτήριο του Λόγου και της Τέχνης

Η Ελένη Παπακώστα σχολιάζει τις "Σημαδεμένες" της Ευτυχίας Κοσμαδοπούλου

Friday, 27 May 2016 15:46

http://apostaktirio.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4696:-qq-&catid=28:2010-05-23-19-24-27&Itemid=57

Ευτυχία Κοσμαδοπούλου

«Οι Σημαδεμένες»

Εκδόσεις Γαβριηλίδης

Η εικοσιπεντάχρονη Ζωή ζει στην Αθήνα. Είναι μια κοπέλα ήσυχη, συγκρατημένη, που εκείνη τη χρονική περίοδο «δεν ήθελε τίποτα να ταράξει τη ζωή της», παρά την απασχολούσε η επαγγελματική της αποκατάσταση. Η Ζωή συναντά τυχαία σ’ ένα ταξίδι της το Νίκο και κάπου εκεί αρχίζει η μεγάλη περιπέτεια της ζωής της… Μια σχέση με ένοχα μυστικά και μεγάλα ερωτηματικά, που θα οδηγήσει την ηρωίδα σε ακραίες καταστάσεις… Όταν τελικά η ηρωίδα καταφεύγει στη Σύρο, τόπο καταγωγής της μητέρας της, για να δραπετεύσει από τα φαντάσματα του παρελθόντος, θα γνωρίσει την Αναστασία και θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή της… Αντικείμενο της μελέτης της, η ζωή και η θέση των γυναικών στην κοινωνία, το πώς οι ίδιες συμπεριφέρονται και το πώς αντιμετωπίζονται από τους άλλους. Σε ποιες αλήθειες θα την οδηγήσει αυτή η έρευνα και πόσο θα επηρεάσουν τη ζωή της; Ποια θαμμένα μυστικά θα αποκαλυφθούν και πόσο αφορούν την ίδια;

Πρωταγωνίστριες του μυθιστορήματος αυτού είναι οι γυναίκες. Γυναίκες «Σημαδεμένες», κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ενδοοικογενειακή βία, σεξουαλική κακοποίηση και ψυχικά τραύματα που δύσκολα επουλώνονται. Απιστία, κατάθλιψη κι εγκατάλειψη, συμπληρώνουν το πάζλ της δυστυχίας τους. Άραγε η εκδίκηση μπορεί να εξαγνίσει το κακό ή είναι ένα δρόμος που οδηγεί σε δύσβατα μονοπάτια;

Υπάρχουν και γυναίκες ωστόσο, που καταμαρτυρούν την άλλη όψη του νομίσματος. Γυναίκες – θύτες, που με θεμιτά και αθέμιτα μέσα και άκρως ισοπεδωτικές συμπεριφορές, προσπαθούν να πετύχουν τον σκοπό τους.

Η συγγραφέας διεισδύει με χειρουργικό τρόπο μέσα σε σημαντικά κοινωνικά ζητήματα και τα εξετάζει σε βάθος. Εξωσυζυγικές σχέσεις, μεγάλωμα παιδιών σε μονογονεϊκές  οικογένειες, ομοφυλοφιλία, υπογονιμότητα. Δίνει ωστόσο βαρύτητα και σε δευτερεύοντα θέματα όπως η συμβίωση συντρόφων με διαφορά ηλικίας, το ερωτικό πάθος που τυφλώνει και δεν αφήνει το άτομο να δει καθαρά και να κρίνει σωστά, η παθολογική ερωτική ζήλια που οδηγεί πολλές φορές σε ακραίες συμπεριφορές, ο ανταγωνισμός μεταξύ των γυναικών.

Με ανυπέρβλητη επιδεξιότητα η Ευτυχία Κοσμαδοπούλου, πετυχαίνει να εναλλάσσει τα συναισθήματα του αναγνώστη, καθώς όσο περισσότερο διεισδύει στο βιβλίο, τόσο κατακλύζεται από οργή, ικανοποίηση, λύπη, οίκτο, χαρά, απογοήτευση, πόνο, αγαλλίαση. Συμπάσχει με τους ήρωες και ακολουθεί κάθε βήμα τους, χωρίς να μένει παγερά αδιάφορος  απέναντι σε κτηνώδεις συμπεριφορές.

Η συγγραφέας, με τη συνεχή χρήση των παρομοιώσεων και των αντιθέσεων καταφέρνει να κάνει την αφήγηση της πιο ζωντανή, δημιουργώντας εικόνες στο μυαλό του αναγνώστη. Τολμά να μιλήσει για πράγματα και καταστάσεις που άλλοι συγγραφείς θα απέφευγαν να αναφερθούν, χωρίς να ωραιοποιεί το παραμικρό, λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους. Θετική εντύπωση μου έκανε επίσης ο ευρηματικός και πρωτότυπος τίτλος κάθε κεφαλαίου, που αποτελείται από ένα γνωμικό.

Θεωρώ πραγματική τύχη και ευλογία που βρέθηκαν στα χέρια μου οι «Σημαδεμένες», καθώς είναι ένα μυθιστόρημα που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά μας και τονίζει ιδιαίτερα τη σημασία της αγάπης…

Παπακώστα Ελένη  

Πτυχιούχος Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Α.Π.Θ.

Last Updated on Friday, 27 May 2016 16:01   

Αποστολή από την Αλληλογραφία των Windows

Έχετε ακούσει την παροιμία που λέει "...Θέλει να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει;"

Οι Σημαδεμένες βγήκαν στο φως. 

Εγώ είμαι ο Οδυσσέας; 

Γυρίζω σπίτι, Τηλέμαχε.

Με φτέρνες οργωμένες από διαδικασίες ερώτων

περιουσίες ανεπίδοτες,

κληρονομικά τραύματα

και μία εκ γενετής μελαγχολία

δίχως ταυτότητα πια

έρχομαι Τηλέμαχε, 

άνοιξε την πόρτα της πίσω αυλής 

για να χωρέσω.

Ε.Κ.

Δοκιμαστική πτήση νούμερο ένα για την ευτυχία που όλοι κυνηγάμε.

Εκείνο

Εκείνο που ζήτησα από τη ζωή μου το 'δωσε.
Εκείνο που της ζήτησα,
το πήρα σαν ψωμί μες απ' τα δόντια της.
Γι' αυτό, σαν βλέπω λίγο εσύ να μου μακραίνεις,
λίγο πως πας να κουραστείς,
πως μένεις πίσω από τα βήματά μου,
είμ' έτοιμος να βγάλω μια φωνή:
Βοήθεια!

Νίκος Παπάς