Από την παρουσίαση του βιβλίου ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΕΣ της Ευτυχίας Κοσμαδοπούλου που έγινε στις 14 Ιουνίου 2016 στο καφέ των εκδόσεων Γαβριηλίδη
https://youtu.be/VnO-cGEz3WM
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΕΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΕΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016
Δευτέρα 4 Ιουλίου 2016
Παρασκευή 27 Μαΐου 2016
Το Αποστακτήριο του Λόγου και της Τέχνης
Η Ελένη Παπακώστα σχολιάζει τις "Σημαδεμένες" της Ευτυχίας Κοσμαδοπούλου
Ευτυχία Κοσμαδοπούλου
«Οι Σημαδεμένες»
Εκδόσεις Γαβριηλίδης
Η εικοσιπεντάχρονη Ζωή ζει στην Αθήνα. Είναι μια κοπέλα ήσυχη, συγκρατημένη, που εκείνη τη χρονική περίοδο «δεν ήθελε τίποτα να ταράξει τη ζωή της», παρά την απασχολούσε η επαγγελματική της αποκατάσταση. Η Ζωή συναντά τυχαία σ’ ένα ταξίδι της το Νίκο και κάπου εκεί αρχίζει η μεγάλη περιπέτεια της ζωής της… Μια σχέση με ένοχα μυστικά και μεγάλα ερωτηματικά, που θα οδηγήσει την ηρωίδα σε ακραίες καταστάσεις… Όταν τελικά η ηρωίδα καταφεύγει στη Σύρο, τόπο καταγωγής της μητέρας της, για να δραπετεύσει από τα φαντάσματα του παρελθόντος, θα γνωρίσει την Αναστασία και θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή της… Αντικείμενο της μελέτης της, η ζωή και η θέση των γυναικών στην κοινωνία, το πώς οι ίδιες συμπεριφέρονται και το πώς αντιμετωπίζονται από τους άλλους. Σε ποιες αλήθειες θα την οδηγήσει αυτή η έρευνα και πόσο θα επηρεάσουν τη ζωή της; Ποια θαμμένα μυστικά θα αποκαλυφθούν και πόσο αφορούν την ίδια;
Πρωταγωνίστριες του μυθιστορήματος αυτού είναι οι γυναίκες. Γυναίκες «Σημαδεμένες», κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ενδοοικογενειακή βία, σεξουαλική κακοποίηση και ψυχικά τραύματα που δύσκολα επουλώνονται. Απιστία, κατάθλιψη κι εγκατάλειψη, συμπληρώνουν το πάζλ της δυστυχίας τους. Άραγε η εκδίκηση μπορεί να εξαγνίσει το κακό ή είναι ένα δρόμος που οδηγεί σε δύσβατα μονοπάτια;
Υπάρχουν και γυναίκες ωστόσο, που καταμαρτυρούν την άλλη όψη του νομίσματος. Γυναίκες – θύτες, που με θεμιτά και αθέμιτα μέσα και άκρως ισοπεδωτικές συμπεριφορές, προσπαθούν να πετύχουν τον σκοπό τους.
Η συγγραφέας διεισδύει με χειρουργικό τρόπο μέσα σε σημαντικά κοινωνικά ζητήματα και τα εξετάζει σε βάθος. Εξωσυζυγικές σχέσεις, μεγάλωμα παιδιών σε μονογονεϊκές οικογένειες, ομοφυλοφιλία, υπογονιμότητα. Δίνει ωστόσο βαρύτητα και σε δευτερεύοντα θέματα όπως η συμβίωση συντρόφων με διαφορά ηλικίας, το ερωτικό πάθος που τυφλώνει και δεν αφήνει το άτομο να δει καθαρά και να κρίνει σωστά, η παθολογική ερωτική ζήλια που οδηγεί πολλές φορές σε ακραίες συμπεριφορές, ο ανταγωνισμός μεταξύ των γυναικών.
Με ανυπέρβλητη επιδεξιότητα η Ευτυχία Κοσμαδοπούλου, πετυχαίνει να εναλλάσσει τα συναισθήματα του αναγνώστη, καθώς όσο περισσότερο διεισδύει στο βιβλίο, τόσο κατακλύζεται από οργή, ικανοποίηση, λύπη, οίκτο, χαρά, απογοήτευση, πόνο, αγαλλίαση. Συμπάσχει με τους ήρωες και ακολουθεί κάθε βήμα τους, χωρίς να μένει παγερά αδιάφορος απέναντι σε κτηνώδεις συμπεριφορές.
Η συγγραφέας, με τη συνεχή χρήση των παρομοιώσεων και των αντιθέσεων καταφέρνει να κάνει την αφήγηση της πιο ζωντανή, δημιουργώντας εικόνες στο μυαλό του αναγνώστη. Τολμά να μιλήσει για πράγματα και καταστάσεις που άλλοι συγγραφείς θα απέφευγαν να αναφερθούν, χωρίς να ωραιοποιεί το παραμικρό, λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους. Θετική εντύπωση μου έκανε επίσης ο ευρηματικός και πρωτότυπος τίτλος κάθε κεφαλαίου, που αποτελείται από ένα γνωμικό.
Θεωρώ πραγματική τύχη και ευλογία που βρέθηκαν στα χέρια μου οι «Σημαδεμένες», καθώς είναι ένα μυθιστόρημα που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά μας και τονίζει ιδιαίτερα τη σημασία της αγάπης…
Παπακώστα Ελένη
Πτυχιούχος Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Α.Π.Θ.
Last Updated on Friday, 27 May 2016 16:01
Αποστολή από την Αλληλογραφία των Windows
Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016
Η περιπέτεια των ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΩΝ
Για να καταλάβετε πόσο περιπετειώδεις υπάρξεις είναι οι ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΕΣ:
Ξεκίνησαν οι τελικές διορθώσεις ένα ηλιόλουστο πρωινό. Μια στοίβα κιτρινωπά χαρτιά που έπρεπε να διορθωθούν σε χρονικό περιθώριο μιας εβδομάδας. Τα παρέλαβα με χαρά λέγοντας στον επιμελητή μου ότι τον αγαπώ που μου παραδίδει τις ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΕΣ στην τελική μορφή. Μου είπε πως τις υπόλοιπες μέρες μπορούσα να τις κάνω ό,τι θέλω, ήταν ολόδικές μου.
Ολόδικές μου; Μαρτύρησα. Οι άτιμες, ήταν πολλές! 430 σελίδες που νόμιζα πως τις ήξερα απ' έξω. Αμ, δε!
Κάθε σελίδα, το μαρτύριο της σταγόνας. Τόσο άγχος, δεν είχα ούτε όταν παντρευόμουνα! Έξι η ώρα το πρωί αφύπνιση! Σαν τον βρικόλακα! Να μην μου κολλάει ύπνος!
Την πρώτη μέρα, λοιπόν, πήρα το κουτί με τα αλμυρά μπισκοτάκια που μου είχε φέρει η Νίκη και στρώθηκα στο γραφείο. Με πόση φόρα ξεκίνησα! Με πόση χαρά!
Την δεύτερη μέρα πήρα και τον καφέ μου. Συνέχιζα απτόητη, με πρωτοφανή αισιοδοξία και πολλά όνειρα.
Την τρίτη μέρα ο οργανισμός μου ζητούσε κάτι γλυκό. Πήρα κοντά μου το κουτί με τα σοκολατάκια με τις διάφορες γεύσεις, που μου είχε φέρει και πάλι η Νίκη.
Την τέταρτη μέρα, οι διορθώσεις προχωρούσαν, και το κουτί άδειαζε ανεξέλεγκτα. Έξω είχε πιάσει ένα ψιλόβροχο και η θερμοκρασία είχε πέσει. Εγώ, άγαλμα στο γραφείο. Χέρια παγωμένα, πόδια παγωμένα, μυαλό συγκεντρωμένο και σπίτι σε άκρα σιωπή.
Την πέμπτη μέρα μια φοβερή ιδέα γεννήθηκε στο κεφάλι μου το ζαλισμένο. Να μετακινηθώ στο σαλόνι και να ανάψω το τζάκι γιατί από το κρύο, το μυαλό μου κόντευε να γίνει το ίδιο πάγος όσο και τα χέρια μου.
Την έκτη μέρα, το άναψα και συνέχισα ακάθεκτη μέχρι τελική πτώσης.
Αποτέλεσμα: Την έβδομη μέρα είχα τελειώσει τις διορθώσεις -αυτό σημαίνει συνέπεια-, είχα επίσης τελειώσει ένα κιλό αλμυρά μπισκότα, ένα ολόκληρο κουτί σοκολατάκια, είχα πιει ένα σωρό λικέρ σε ψηλό ποτήρι, και πάρει δύο κιλά.
Συμπέρασμα: Θα κόψω από φιλενάδα τη Νίκη.
... Πάντως, σήμερα έχει λιακάδα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)