Η περιπέτεια των ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΩΝ

Για να καταλάβετε πόσο περιπετειώδεις υπάρξεις είναι οι  ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΕΣ: 

Ξεκίνησαν οι τελικές διορθώσεις ένα ηλιόλουστο πρωινό. Μια στοίβα κιτρινωπά χαρτιά που έπρεπε να διορθωθούν σε χρονικό περιθώριο μιας εβδομάδας. Τα παρέλαβα με χαρά λέγοντας στον επιμελητή μου ότι τον αγαπώ που μου παραδίδει τις ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΕΣ στην τελική μορφή. Μου είπε πως τις υπόλοιπες μέρες μπορούσα να τις κάνω ό,τι θέλω, ήταν ολόδικές μου. 

Ολόδικές μου; Μαρτύρησα. Οι άτιμες, ήταν πολλές! 430 σελίδες που νόμιζα πως τις ήξερα απ' έξω. Αμ, δε! 

Κάθε σελίδα, το μαρτύριο της σταγόνας. Τόσο άγχος, δεν είχα ούτε όταν παντρευόμουνα! Έξι η ώρα το πρωί αφύπνιση! Σαν τον βρικόλακα! Να μην μου κολλάει ύπνος!

Την πρώτη μέρα, λοιπόν, πήρα το κουτί με τα αλμυρά μπισκοτάκια που μου είχε φέρει η Νίκη και στρώθηκα στο γραφείο. Με πόση φόρα ξεκίνησα! Με πόση χαρά! 

 Την δεύτερη μέρα πήρα και τον καφέ μου. Συνέχιζα απτόητη, με πρωτοφανή αισιοδοξία και πολλά όνειρα. 

Την τρίτη μέρα ο οργανισμός μου ζητούσε κάτι γλυκό. Πήρα κοντά μου το κουτί με τα σοκολατάκια με τις διάφορες γεύσεις, που μου είχε φέρει και πάλι η Νίκη. 

Την τέταρτη μέρα, οι διορθώσεις προχωρούσαν, και το κουτί άδειαζε ανεξέλεγκτα. Έξω είχε πιάσει ένα ψιλόβροχο και η θερμοκρασία είχε πέσει. Εγώ, άγαλμα στο γραφείο. Χέρια παγωμένα, πόδια παγωμένα, μυαλό συγκεντρωμένο και σπίτι σε άκρα σιωπή. 

 Την πέμπτη μέρα μια φοβερή ιδέα γεννήθηκε στο κεφάλι μου το ζαλισμένο. Να μετακινηθώ στο σαλόνι και να ανάψω το τζάκι γιατί από το κρύο, το μυαλό μου κόντευε να γίνει το ίδιο πάγος όσο και τα χέρια μου. 

 

Την έκτη μέρα, το άναψα και συνέχισα ακάθεκτη μέχρι τελική πτώσης. 

Αποτέλεσμα: Την έβδομη μέρα είχα τελειώσει τις διορθώσεις -αυτό σημαίνει συνέπεια-,  είχα επίσης τελειώσει ένα κιλό αλμυρά μπισκότα, ένα ολόκληρο κουτί σοκολατάκια, είχα πιει ένα σωρό λικέρ σε ψηλό ποτήρι, και πάρει δύο κιλά. 

Συμπέρασμα: Θα κόψω από φιλενάδα τη Νίκη.

... Πάντως, σήμερα έχει λιακάδα.