Τη φτιάξαμε. Παράλληλα ετοιμάζαμε το δελτίο τύπου για την έκθεση φωτογραφίας, οργανώναμε τις βάρδιες της αίθουσας, εναρμονίζαμε με τηλεφωνικές συνομιλίες την ομάδα φωτογραφίας και τις επιθυμίες του δασκάλου φωτογραφίας (οι οποίες ήτο εκ διαμέτρου αντίθετες), ενώ συγχρόνως τρέχαμε στα Σπάτα για να προκαταβάλλωμεν ένα ποσόν στο μάστορα όπου επρόκειτο να εργαστεί στο Χαλάνδρι, επειδή δεν είχε ούτε για βενζίνη ο άνθρωπος, αυτές είναι οι δύσκολες καταστάσεις, παιδιά. Να έχει δυο μικρά παιδιά να μεγαλώσει και να μην έχει ούτε για βενζίνη, ο χριστιανός. Ελλάδα του 2025.
Παράλληλα μισούσα τον ένοικο από κάτω που αντί να στηρίξει το μεγάλο ανθισμένο κλαδί από το ρυγχόσπερμα το έκοψε ο ηλίθιος και το πέταξε απέναντι από το παράθυρό μου για να το βλέπω και να πονάω. Τέλος πάντων, η μαρμελάδα έγινε. Σήμερα στο δεύτερο βράσιμο της έριξα και λίγο ξινό για να ισορροπήσει η γλύκα της ζάχαρης.
Νοικοκυρά με τα όλα της. Μπράβο και πάλι μπράβο. Καίσαρας. Χίλιες δουλειές μαζί και το μυαλό ευτυχώς να μη γίνεται μαρμελάδα αλλά να αντέχει. Όχι, μπράβο! Μου το δίνω. Οι καιροί της ταπεινοφροσύνης (αλλά ουχί και της ταπεινότητας) έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η μαρμελάδα μου πέτυχε. Βέβαια έγινε τόση πολλή που θα τρώω ένα χρόνο, αλλά μπράβο! Και θα την τρώω ένα χρόνο γιατί οι πιο πολλοί φίλοι μου ή έχουν ζάχαρο ή κάνουν δίαιτα και δεν μπορώ να την προσφέρω πουθενά. Τέτοια μαρμελάδα!
Υ.Γ. 1 Όποιος δεν κάνει δίαιτα κι όποιος δεν έχει ζάχαρο, ας το γνωστοποιήσει.
Υ.Γ.2 Μαρμελάδα όλα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου