Τα δακρύβρεχτα

Φωτογραφίες, φωτογραφίες, εικόνες, λόγια με νόημα, χωρίς νόημα, μηνύματα, κι ύστερα πάλι φωτογραφίες και καρδούλες και γελάκια

ενώ

το σκουριασμένο σίδερο στη σάρκα μας όσο πάει φουσκώνει, χάνει τη συνοχή του

θα εκραγεί θα πέσει

-όπως το τσιμεντένιο ταβάνι στο δώμα-

χτυπώ να πέσει η σκουριά

να καθαρίσει

να γιάνει.

Ύστερα να το αλείψω με λάδι.

Και τελευταία

να του σκεπάσω την πληγή.

Υ.Γ. 1. Ανεβάζω αυτό το δακρύβρεχτο ποίημα στο φβ που δείχνει την εξωτερική τωρινή μου κατάσταση αλλά και το εσώψυχό μου. Η τωρινή μου κατάσταση είναι να είμαι σκαρφαλωμένη στη σκάλα και να σπάζω το τσιμέντο στο ταβάνι για να βρω το σκουριασμενο σίδερο και να το περάσω με μίνιο κλπ.

Το εσώψυχό μου είναι όπως το περιγράφει το ποίημα. Χάλια.

Την επομένη βρίσκω κάτω από το δακρύβρεχτο ποιηματάκι μου, το εξής σχόλιο: "Επικινόνισε" και από κάτω φωτογραφία: ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ, ΣΟΒΑΤΙΣΜΑΤΑ, ΠΛΑΚΑΚΙΑ, ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΕΙΣ" .

Τι ντροπή για το εσώψυχό μου!!!! Ακόμα γελάω!!!

Άλλο:

Κοιμάμαι με χαρά επειδή την επομένη έχω κανονίσει να ξεκαθαρίσω και να τακτοποιήσω τους πίνακες ζωγραφικής μου που κατέβασα από το πατάρι. Έχω χαρά γιατί θα κερδίσω χώρο, θα φύγουν τα άχρηστα και τα άσχημα, έχω χαρά γιατί επιτέλους αποφάσισα να το κάνω μετά από πολλά πολλά χρόνια! Τα έχω σκεφτεί όλα. Ποια θα πετάξω, ποια θα χαρίσω, σε ποιους, πού θα αποθηκεύσω τα εναπομείναντα. Ανοίγω τα μάτια μου πρωί, χαρούμενη και ορεξάτη. Πετάγομαι σχεδόν από το κρεβάτι για να φορέσω τα ρούχα της δουλειάς, δεν κρατιέμαι να ξεκινήσω.

Πετάγομαι, αλλά όχι ακριβώς. Κάτι δεν. Μια σουβλιά στη μέση! Η μέση μου; Η ΜΕΣΗ ΜΟΥ;;;;;; ΣΗΜΕΡΑ;;;;;;;;;;;

Τι ντροπή για την εξωτερική μου κατάσταση!!! Καιγαμώ τα σχέδια!!!! Ακόμα γελάω!!!