Τα άδεια τελάρα

 

Τα άδεια μου τελάρα

τα μισοζωγραφισμένα

του Αντώνη

της μάνας μου

των υπολοίπων άλλων

τα πούλησα. 

Δεμένα με ταινία

δεμένα με αναμνήσεις

τα παρέδωσα 

παραμερίζοντας λύπη

και μπόλικη νοσταλγία

μάνα συγγνώμη για το μισοτελειωμένο πορτραίτο σου

με κοιτούσες με εκείνο το βλέμμα που δεν ξεχνιέται

σε πούλησα μαζί με τα άλλα

ωστόσο πήγες σε καλή μεριά

ένας ψηλός μακρυμάλλης που θα γίνει ζωγράφος 

σε παρέλαβε

θα σου άρεσαν τα νιάτα του μάνα, σε ξέρω 

θα ζωγραφίσει πάνω σου πουλιά, θάλασσες κι ίσως λουλούδια

και δεν σου είπα το πιο ωραίο

τα τελάρα μού τα παράγγειλε για τον άντρα της μια κοπέλα με δροσερό γέλιο

από αγάπη τα παράγγειλε μάνα, από έρωτα

με μόνη απαίτηση να παραδοθούν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.

Τι να έκανα, μάνα;