Ο κουρέας της Πλατείας Αττικής

 

Ευτυχισμένη ξυπνώ κάτω από το πουπουλένιο μου πάπλωμα

και υπολογίζω

πόσες χάρες μού έχει κάνει ο Θεός

να έχω σπίτι

και ζεστό κρεβάτι και περισσευάμενο φαΐ

για τον Abbas 

άρα τι νόημα έχει 

να παρακολουθώ τις ιστορίες σου στο ίντερνετ

ότι πας στο θέατρο Ακροπόλ

και βλέπεις Κουρέα της Σεβίλλης

με την άλλη

με μια άλλη

με την άλλη

Τι μαζοχισμός πια

Τι συναισθηματική αυτοκτονία

Τι πισώπλατο μαχαίρωμα στην ίδια εμένα

Φασολάδα χτες για τον Abbas

Δεν τον καλώ σπίτι

Δεν θέλει να έρθει

Του βάζω φαγητό στο τάπερ

Βάζω κι ελιές

Κι αν έχω τυρί

Του το παραδίδω πάνω από το κάγκελο της κλειδωμένης πόρτας

Ακουμπάει το ποδήλατο στη μάντρα 

κουβαλώντας στην πλαστική σακούλα μια φραντζόλα ψωμί

Πάντα στις έξι που σχολά

Χτυπάει κουδούνι

σήμερα φασολάδα Abbas

Σήμερα του Αγίου Βαλεντίνου Abbas 

Εμείς δεν γιορτάζουμε, έτσι; 

Είναι για τους μικροαστούς τέτοιου είδους γιορτές

Φασολάδα, Abbas... 

Ούτε καν κρέας.