Πέντε ποιήματα − της Γκουέντολυν Μπέννετ

Written by logotexnis  //  01/03/2016  //  Ποίηση  //  Πέντε ποιήματα − της Γκουέντολυν Μπέννετ

Μετάφραση: Κώστας Λιννός

ΜΥΣΤΙΚΟ
(SECRET)
Θα φτιάξω ένα τραγούδι σαν τα μαλλιά σου…
Χρυσοπλεγμένο με σκιές πρασινωπές,
Και θα παίξω με το τραγούδι μου
Όπως τα δάχτυλά μου θα έπαιζαν με τα μαλλιά σου.
Βαθιά στην καρδιά μου
Θα παίζω με το τραγούδι μου για σένα,
Απαλά…
Θα γελάσω με την ευαίσθητη γυαλάδα του,
Θα τυλίξω το τραγούδι μου σε μια κουβέρτα
Γαλάζια όπως τα μάτια σου είναι γαλανά
Με μικροσκοπικές πιτσιλιές από ασήμι.
Θα το τυλίξω χαδιάρικα,
Τρυφερά…
Θα τραγουδήσω ένα νανούρισμα
Στο τραγούδι που έχω φτιάξει
Απ’ τα μαλλιά και τα μάτια σου,
Και δεν θα μάθεις ποτέ
Ότι βαθιά στην καρδιά μου
Φυλάω ένα τραγούδι για σένα
Μυστικά…

ΜΙΣΟΣ
(HATRED)
Θα σε μισήσω
Σαν ένα βέλος από σβουριχτό ατσάλι
Τοξεμένο στον γαλήνιο άνεμο
Το σούρουπο,
Ή με σοβαρότητα
Όπως τα πεύκα είναι νηφάλια
Όταν στέκουν χαραγμένα
Απέναντι στον ουρανό.
Το να σε μισώ θα είναι ένα παιχνίδι
Που παίζεται με κρύα χέρια
Και λεπτά δάχτυλα.
Η καρδιά σου θα λαχταρά
Το μοναχικό μεγαλείο του πεύκου
Ενώ ξαναφουντωμένες φωτιές στα μάτια μου
Θα σε πληγώνουν σαν γοργά βέλη.
Η μνήμη θ’ απλώσει τα χέρια της
Πάνω στο στήθος σου
Και θα καταλάβεις
Το μίσος μου.

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ
(NOCTURNE)
Η δροσερή νύχτα είναι παράξενη
Ανάμεσα στις μέρες του μεσοκαλόκαιρου…
Μακρινοί πάγοι είναι πιασμένοι
Στο χλωμό φως του φεγγαριού,
Κι οι ήχοι είναι αλαργινό γέλιο
Παγωμένο σε κρυστάλλινα δάκρυα.

ΣΟΝΕΤΟ
(SONNET)
Κάποια πράγματα είναι πολύ αγαπητά σε μένα:
Πράγματα τέτοια σαν τα λουλούδια λουσμένα στη βροχή,
Ή μοτίβα σχηματισμένα πάνω στη θάλασσα,
Ή κρόκοι εκεί που το χιόνι έχει στρωθεί.
Ο ιριδισμός ενός πολύτιμου λίθου,
Του φεγγαριού το ψυχρό στιλπνό φως,
Οι αζαλέες και το άρωμα το δικό τους,
Και τ’ αγιοκλήματα μέσα στη νύχτα.
Κι ακόμα πολλοί ήχοι είν’ αγαπητοί:
Όπως οι άνεμοι που τραγουδούν ανάμεσα στα δέντρα,
Ή τα τριζόνια που καλούν απ’ το φράγμα του ποταμού,
Ή οι νέγροι που μουρμουρίζουν μελωδίες.
Αλλά το πιο αγαπητό απ’ όλα που μπορώ να φανταστώ
Είναι τα ξαφνικά δάκρυα στα μάτια σου.

ΚΑΘΑΡΣΗ
(PURGATION)
Έζησες
Και το σώμα σου
Έντυσε τις φλόγες της γης.
Τώρα που οι φωτιές έχουν σβήσει
Κι άφησαν το σώμα σου κρύο,
Τρέμω καθώς στέκομαι
Μπροστά στο σμιλεμένο μάρμαρο
Της ελευθερωμένης απ’ την τέφρα ψυχής σου.

---

[Gwendolyn Bennett: Αφροαμερικανίδα ποιήτρια, πεζογράφος και εικαστικός. Γεννήθηκε το 1902 και πέθανε το 1981. Υπήρξε μέλος του ποιητικού κινήματος Αναγέννηση του Χάρλεμ (Harlem Renaissance)]