Άτιτλο

Θέλω να βγω στο δρόμο ντυμένη,
γδυμένη από σκέψεις και πράξεις που βαφτίστηκαν λάθη.
Με λευκή δαντέλα θηλιά στο λαιμό,
με μαύρο πετσί λουστρίνι,
να καθρεφτίζει του ουρανού τα πιο μύχια πάθη.

Θέλω να βγω στο δρόμο ντυμένη,
με μία ομορφιά στο σβησμένο πρόσωπό μου.
Γερά να κρατώ της πρόποσης το ποτήρι,
για ένα πλήθος ψυχρό μυωπικό,
γευόμενη τα φιλιά του Ιούδα στο λαιμό μου.

Ιφιγένεια Δεριζιώτη 

Εμπόδια
Εκεί που πας να με βρεις ρίχνω ένα καινούργιο φράγμα.
Δεν είναι που δεν θέλω να με βρεις
δεν είναι που θέλω να σε διώξω.
Μόνο που πια πρέπει να δούμε καθαρά
πόσα εμπόδια αντέχουμε να ξεπεράσουμε
για να βρεθούμε.
Πρέπει να ελέγξουμε ως πού τραβάει η δύναμή μας.
Κι έπειτα, μην ξεχνάς ποτέ το ενδεχόμενο
τα φράγματα να μην τα φτιάχνω μόνος μου
μα να υπάρχουν πάνω μου και μέσα μου σα μελανές ουλές
αλλάζοντας το σήμα και το χρώμα μου.
Αυτό το εμπόδιο που είναι ο εαυτός μου
για τον εαυτό μου.

Η σάρκα
Η σάρκα μου
πάντα πονάει στα χτυπήματα
πάντοτε χαίρεται στα χάδια.
Ακόμα τίποτε δεν έμαθε.

Πριν από τη σιωπή  

Αυτός ο πάγος που αποδέχτηκα

όλο κι απλώνει

μέσα κι έξω.

Απ' το γυμνό βουνό μου

πάνω από συνωστισμούς σωμάτων κι αισθημάτων

κερδίζοντας τα σύνολα που θέλησα

βλέποντας μόνο δάση

πάλι πεθαίνω για ένα δέντρο.
Ένα δέντρο... ένα πρόσωπο...

Και πια δεν ξέρω

αν διάλεξα τη μοναξιά

ή αν μου την επιβάλλατε.

Καθώς απλώνει ο πάγος

δεν καταδέχομαι

να ζητήσω τη βοήθειά σας.
Τίτος Πατρίκιος

http://www.sarantakos.com/kibwtos/s-patrikios.html

Της απογοήτευσης

Κάλεσέ με, λοιπόν,  

στο επόμενο συμπόσιο

ένα κρεβάτι

δεν είναι τίποτε άλλο 

παρά ένα κρεβάτι

όπως ένα τραπέζι 

δεν είναι παρά μονάχα αυτό που βλέπουμε

καθώς θα ξέρεις

και το αιδοίο μιας γυναίκας

δεν είναι παρά ένα γεωλογικό σημείο

ανθρωπίνου σώματος.

Ε.Κ.

Η άκρη από οτιδήποτε...