Δεξαμενή από μέλι

 

Χτες ήταν η επέτειος του γάμου που είχα κάνει κάποτε. Κοίτα που τελικά δεν το ξεχνάω. Θυμάμαι βέβαια την ημέρα, ξεχνάω ωστόσο τη χρονιά. Η χρονιά είναι συγκεχυμένη στο μυαλό μου. '83; '84;  Δεν με νοιάζει κιόλας. Τι τριάντα, τι σαράντα, τι πενήντα, τι θα πει αν είναι λίγα ή πολλά. 

Για δεύτερο γάμο δεν το βλέπω. Ωστόσο θα ήθελα να ξυπνάω μαζί με κάποιον, κι ύστερα να φεύγει για τη δουλειά του. Και να μένω μόνη στο σπίτι και να τον περιμένω να γυρίσει. Αυτό πολύ θα ήθελα να το ζήσω. 

"Τι όμορφο να σ' αγαπώ και να σε καρτεράω

να σου γλυκαίνω τον καημό, να σε παρηγοράω..."

Αρχέτυπο. 

Ο άντρας στο κυνήγι, η γυναίκα στη σπηλιά να προσέχει τα παιδιά τους. 

Όχι, αυτό δεν το έχω ζήσει ποτέ. Να περιμένω τον άντρα να γυρίσει. 

Όλο έτρεχα στο κυνήγι κι εγώ, όλο δούλευα. 

Θλιβερή ανάμνηση ένας χαλασμένος γάμος. Όπως και να το κάνεις είναι ένα γκρέμισμα. 

Δεξαμενή από μέλι

Κι ύστερα τι θα τα κάνω τόσα φιλιά; 

πολλαπλασιάζονται κι εγώ θέλω να θυμώσω

πλέω σε δεξαμενή από μέλι

τόση γλύκα, Θεέ μου, τόση γλύκα δεν την αντέχω 

τόση γλύκα που από το πρωί γίνεται η μέρα γαλάζια

και τα λουλούδια μοσχοβολούν

τόσο μέλι λιγώνει

τόσα ζαχαρένια λόγια

φοβάμαι για την υγεία μου πια

αφού άγνωστες ουσίες με ποτίζουν

αμφισβητώ την καθαρότητα

ακόμα κι αν η ποιότητα μοιάζει καλή

τι λέω; από καλή καλύτερη

αλλά εγώ θέλω να θυμώσω

θέλω να οργιστώ

να ζηλέψω 

να βρίσω

να ισορροπήσω

καραδοκεί το ζάχαρο βλέπετε.