Τα πρωινά φιλιά

Καφές φτηνός, σήμερα...

Αραιός και νερόβραστος. Υποφέρω αλλά τον πίνω. "Το φτηνό το κρέας το τρώνε οι σκύλοι", έλεγε ο παππούς μου. Σήμερα -και μέχρι να τελειώσει αυτό το πακέτο του καφέ-, θα τρώω φτηνό κρέας. Φτηνό καφέ και άγευστο. Σαν σκύλος. 

Έχω δύο σκύλους. Δεν ξέρω αν τους αγαπώ. Είναι φορές που δεν τους αγκαλιάζω. Είναι φορές που νευριάζω μαζί τους. Πώς θα μπορούσα να καταλάβω αν τους αγαπώ; Πώς μπορείς να καταλάβεις την αγάπη και το εάν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτήν; Μπορώ να ζήσω χωρίς τα σκυλιά μου; Μπορώ. Θα έμεναν στην καρδιά μου με αγάπη αλλά θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτά. 

Συγκρίνω την αγάπη που έχω στα σκυλιά με την αγάπη κάποιων ανθρώπων που θεωρώ ότι αγαπώ. Μπορώ να ζήσω χωρίς κάποιους ανθρώπους; Χωρίς ή μακριά τους; Έρχεται μόνο του το ερώτημα. Η αγάπη δεν είναι καθόλου δεσμευτική. Μπορείς να ζήσεις μακριά από ό, τι αγαπάς, αρκεί να ξέρεις ότι είναι καλά, ή ότι είναι σε καλά χέρια, όπως τα δικά σου. Αυτό και για τα σκυλιά και για τους ανθρώπους. Η αγάπη είναι κάτι ήσυχο. 

Ο έρωτας είναι διαφορετικός. Στον έρωτα νιώθεις ότι δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς το συναισθηματικό σου αντικείμενο. Νιώθεις ότι αν το αποχωριστείς θα σου κοπεί η ανάσα, ότι η ζωή σταματάει πάνω του, ούτε καν περνάει από το μυαλό σου ότι μπορεί να βρεθεί σε καλύτερα χέρια από τα δικά σου, κι ότι μακριά από σένα θα περνάει καλά.  

Ο έρωτας είναι κάτι ανήσυχο. 

Αν ωστόσο αγάπη και έρωτας μπορούσαν να τεθούν σε κλίμακα, ενώ η δύναμη και των δύο θα ανέβαινε στο ίδιο ύψος, στην πραγματική ζωή, ο έρωτας, ως πιο θορυβώδης, δίνει εντύπωση υπέρτερης δύναμης. Αυτό συμβαίνει επειδή στον έρωτα όλοι μα όλοι νιώθουν ανασφαλείς. Το αντίθετο από την αγάπη που σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια. 

(Εντάξει, δεν ανακάλυψα και την Αμερική αλλά και το ότι βάζει κάποιος τη σκέψη του σε τάξη κι αυτό είναι μια θετική ενέργεια για το Σύμπαν... Οι δονήσεις που εκπέμπουμε προς τα έξω είναι καλό να είναι τακτικές και θετικές. Τι;  Όχι; ) 

 

Μαζεύω τα πρωινά φιλιά σε φακελάκια. 

Όλα μαζί χορταίνουν την πείνα μου. 

Ήσυχη και καλή μέρα.