Κατά τον τρόπο του Ρολάν

Κλείνω το τηλέφωνο: Είναι μια τιμωρία διττή:Νομίζοντας πως τιμωρώ τον άλλο -επειδή από το πρωί περιμένω τηλέφωνό του και θεωρώ πως με ξέχασε, το κλείνω για να τον τιμωρήσω. Στο βάθος είμαι σίγουρος ότι θα πάρει. Τον αφήνω λοιπόν για λίγο να με ψάχνει και να μην μπορεί να με βρει.
Στην πραγματικότητα τιμωρώ την απουσία που δείχνει με την αμέλειά του και η οποία με πονά. Συγχρόνως τιμωρώ τον εαυτό μου: Βασανίζομαι από τύψεις (κάτι σοβαρό μπορεί να του συμβαίνει), από αυτοκριτική (θα μπορούσα να του τηλεφωνήσω εγώ). Επιπλέον βασανίζομαι επειδή αποστερούμαι τη φωνή που με κάνει χαρούμενο. Στην ουσία τιμωρώ τον άλλο, αυτοτιμωρούμενος, βαφτίζοντας αξιοπρέπεια τον εγωισμό:Δεν δίνω την ευκαιρία στον άλλο  να με θεωρήσει δεδομένο. Αμύνομαι προκαταβολικά στον ερωτικό πόνο που θα προκαλέσει ένας πιθανολογούμενος χωρισμός. Έτσι φτιάχνω "μαγιά" από την οποία παρασκευάζεται το αντίδοτο στον επερχόμενο πόνο.
Ε.Κ.

"Kυρία, θα σε αγγίξω με τον νου μου.

Θα σε αγγίξω και θα σε αγγίξω και θα σε αγγίξω

ώσπου να μου δώσεις

ξαφνικά ένα χαμόγελο, συνεσταλμένα άσεμνο

(κυρία θα σε

αγγίξω με τον νου μου.) Θα σε αγγίξω,

αυτό είναι όλο,

απαλά κι εσύ ολότερα θα γίνεις

με απέραντη ευκολία

το ποίημα που δεν θα γράψω."

e.e. cummings

Επέτειος 

 Ντίνος Χριστιανόπουλος 

Δεν ξέρω τι της έκανες αυτής της καρδιάς και ξημεροβραδιάζεται με τ' όνομά σου όμως εγώ είμαι αδύνατος άνθρωπος, η σάρκα μου πονάει, θέλει να φάει, το αίμα μου κρυώνει, θέλει να ζεσταθεί... Να φύγεις απ' τη μνήμη μου και την καρδιά μου... 

Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά 

 Νίκος Καζαντζάκης 

Πώς αλλάζει, ανάλογα με το κλίμα, με τη σιωπή, με τη μοναξιά ή τη συντροφιά, η ψυχή του ανθρώπου...

Οι φίλοι

Ευτυχία Κοσμαδοπούλου

Οι φίλοι έμειναν ακίνητοι σαν δέντρα

στο λόφο των ανέμων

η αγάπη μου πότισε τα ακίνητα δέντρα

στο λόφο των ανέμων.

Παλιά αγάπη
που έχτισες την κατοικία μου,
στάρι
που τάισες πουλιά
ν' αφήσουν πούπουλα για το στρώμα
τώρα το πουκάμισό μου σκίστηκε
και το βασιλικό στέμμα γέμισε λάσπη
παλιά αγάπη
σε φωνάζω
με χείλη σφραγισμένα
σαν άρτος που περιμένει
να ξαναγίνει τροφή
μα ο ζηλόφθονος άνεμος δεν φέρνει πίσω
παρά μονάχα
την αιώνια σιωπή σου.
Ε.Κ.

Σε περιμένω παντού – Τάσος ΛειβαδίτηςΕκδόσεις: Κέδρος

Την αγάπη μας αύριο θα τη διαβάζουν
τα παιδιά στα σχολικά βιβλία,
πλάι στα ονόματα των άστρων
και τα καθήκοντα των συντρόφων.

Από το βιβλίο ΜΕΛΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΡΙΓΑΝΗ της Ευτυχίας Κοσμαδοπούλου 

https://youtu.be/VnO-cGEz3WM

Πανσέληνος 
Αυτό το διάστικτο ολοστρόγγυλο πράγμα
που αιωρείται κάθε τόσο στον ουρανό
τι θαύμα νάναι
και πόσο περίεργα γράφεται.
Ε.Κ.

Umberto Fiori 

 ΠΕΡΑΣΜΑ

Επιστρέφει το σκοτάδι.

Πάνω στα σπίτια ξαναβγαίνει

το φεγγάρι, και ανεβαίνει γεμάτο

και πάντοτε πιο φωτεινό

στον έναστρο ουρανό.

Πάλι αυτό το ωραιότατο άδειο

εκεί πάνω ψηλά

σε πιέζει σαν

ένα προσωπικό γεγονός.

Το νιώθεις σαν ένα χρέος,

όπως το τηλέφωνο

όταν συνεχίζει να χτυπάει

στο σπίτι κάποιου άλλου

ενώ ανεβαίνεις τις σκάλες.

(Μετάφραση:Γιάννης Παππάς)

                                                  

«Ω καρδιά μου- τρομαχτικότερη ΣΕΛΗΝΗ...»

 (Ν. Καρούζος)

Από την παρουσίαση του βιβλίου ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΕΣ της Ευτυχίας Κοσμαδοπούλου που έγινε στις 14 Ιουνίου 2016 στο καφέ των εκδόσεων Γαβριηλίδη 

https://youtu.be/VnO-cGEz3WM

Αργύρης Χιόνης 

Κάποιος εξημέρωσε, κάποτε, μια μοναξιά…

Κάποιος  εξημέρωσε,  κάποτε, μια μοναξιά
από θηρίο της ερήμου ζώο
την έκανε, οικόσιτο
κι ήτανε τρυφερή και διακριτική
και στην αφή τόσο απαλή
πιο απαλή ακόμα κι από γάτα.
Τώρα, πώς έγινε και, έτσι ξαφνικά
αυτή η τόσο εξημερωμένη μοναξιά
τον κατασπάραξε,
κανείς δεν ξέρει.


 Ἕνας λύκος αἰσθηματίας

Διψάω γι’ ἀγάπη πεινάω γι’ ἀγάπη πονάω γι’ ἀγάπη
Οὐρλιάζω γι’ ἀγάπη πεθαίνω γι’ ἀγάπη ἀλλά
Εἶμαι ὁ λύκος ὁ κακός ὁ λύκος καί δέν γίνεται
Δέν εἶναι δυνατόν τέτοια αἰσθήματα νά ἔχω
Γιατί ἄν τό μάθουνε τά πρόβατα
θά πέσουνε νά μέ σπαράξουν.

Τζορτζ Όργουελ
"Η αυτοβιογραφία είναι πειστική μόνο όταν αποκαλύπτει κάτι ντροπιαστικό".

Ο νοών νοείτω 
γιατί

τα αφανή τοις φανεροίς τεκμαίρου.