"Φύσει τ' ενυπάρχειν". Αριστοτέλης

 Καταλαβαίνειες ότι δεν γίνεται να μη γράψω; 

Κι ας γράφω ασυναρτησίες! Κι ας γράφω αυτιστικά πολλές φορές. 

1. Πολλοί άνθρωποι με το να γράφω, γλυτώνουν την πολυλογία, με την οποία θα μπορούσα να τους ζαλίζω. (Οι άνθρωποι που δεν έχουν πού να μιλήσουν, μόλις βρουν ακροατή, του αλλάζουν τα πετρέλαια!) (Ή τα φώτα. Και τα δύο έχουν γίνει πανάκριβα). 

2. Είμαι τύπος χυμαρρώδης κι εκφραστικός. Φαίνομαι ήρεμη, φαίνομαι ζεν και ξεγελάω. Είμαι απλά κατασταλαγμένη. Ξέρω τι με πειράζει και τι όχι. Δεν χρειάζομαι πολλά, δεν με ενδιαφέρει το κουτσομπολιό πάσης φύσεως, έχω απομακρύνει από γύρω μου τους τοξικούς, κι έχω περιορίσει το χρόνο της κουταμάρας.  Ωστόσο ζεν δεν είμαι. Ρώτα τους κοντινούς μου. Άρα, η έκφρασή μου η γραπτή είναι απλά το οξυγόνο. 

3. Του έδωσα τις πρώτες 15 σελίδες από ένα διήγημα που είχα σκεφτεί. Τα παιδιά γύρω έπαιζαν, μικρούλια. Δεν ήθελε να το διαβάσει. Τον παρακάλεσα. Νόμιζα πως θα ένιωθε περήφανος που η γυναίκα του έγραφε (η κλεισμένη σπίτι-δουλειά-σπίτι δουλειά-μαγείρεμα- μεγάλωμα παιδιών- πλύσιμο- άπλωμα- δουλειά- ύπνος- πεθαμένη από την κούραση). Το διάβασε με απλωμένα τα πόδια στο τραπέζι του σαλονιού. Βλέπω ακόμα την εικόνα. Τον κοιτούσα με αγωνία ενώ περίμενα να τελειώσει το διάβασμα. Πέταξε τα Α4 στο τραπέζι. "Τι μαλακίες είναι αυτές που κάθεσαι και κάνεις;" είπε. "Δεν παρατάς τις ηλιθιότητες και να κοιτάξεις τα παιδιά σου;" ξαναείπε. Και το κορύφωσε. "Θα πάρεις Ό,ΤΙ έχεις γράψει μέχρι τώρα και θα τα κάψεις, εδώ, μέσα στο σαλόνι, μπροστά μου. Όλα. Και τότε θα είσαι εντάξει με το σπίτι και την οικογένειά σου. Δώσε μου το λόγο σου ότι θα το κάνεις και ότι δεν θα ξανασχοληθείς με αυτές τις μαλακίες".

4. Μην κλαις, μάτια μου... Δεν του πέρασε... Το γράψιμο αποδείχτηκε δυνατότερο από εκείνον. 

Η φύση είναι δυνατότερη από κάθε άνθρωπο. 

5. Δεν μπορούσα να ΜΗ γράφω. 

Από την αμφισβήτησή του και μετά, έκρυβα τα γραπτά μου. Μερικά πήγα και τα έκρυψα σε ένα μπαουλοντίβανο στο σπίτι της μάνας μου. Μια μέρα που έλειπα στη δουλειά και η μάνα μου πήγε στη λαϊκή, αυτός κατέβηκε και έψαξε το σπίτι που δεν ήταν δικό του. Βρήκε και εξαφάνισε τα γραπτά μου. 

Κάποια, τα πήγα αργότερα στον αδερφό του να μου τα κρύψει. Βλέπεις δεν είχα τότε υπολογιστή. Κάποια, σε ένα ζευγάρι φίλων. Χάθηκαν όλα. Ακόμα κι ένα βιβλίο για το μάθημα καλλιτεχνικών που έγραφα  και είχα τα χειρόγραφα στο ψιλικατζίδικο που δούλευα μετά το σχολείο, (για να τον αλλάξω βάρδια, να ξεκουράζεται), κι αυτό πάει, μου το εξαφάνισε κι αυτό.  

6. Μην κλαις, καρδιά μου... Πέρασαν όλα. 

7. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ να ΜΗ γράφω, καταλαβαίνεις; 

Γι' αυτό κι εδώ στο ασκηταριό, όλα ωραία μου φαίνονται. Γιατί ακόμα και κλεισμένη σε σιδερένιους τοίχους, εγώ φτιάχνω κόσμους 

και φεύγω.