Even Niets... (Τίποτα για λίγο...)

 

Έκλεισες έξω μια κατάσταση. Το πρόβλημα δε λύνεται αν η ίδια κατάσταση δεν κλείσει μέσα σου. Δεν θα ασχοληθώ με τους τρόπους που μπορεί να κλείσει. 'Ενα ξέρω: η αποτοξίνωση αργεί. Σε κάποιους παίρνει μήνες σε κάποιους χρόνια. Κάποιοι το "κόβουν" αλλά "αυτό" ζει στο μυαλό τους μέχρι να πεθάνουν. Θυμάμαι τον κυρ-Μίμη τον μπογιατζή. Χρόνια παντρεμένος, με μια γυναίκα καλή και μια κόρη μεγάλη. Την ώρα που έβαφε τους τοίχους, μου εξομολογούνταν για την πρώτη του αγάπη την Ολυμπία. Η Ολυμπία θα έπρεπε χρόνια να έχει ξεχαστεί. Αλλά όχι. Τα μάτια του γλύκαιναν και θλίβονταν όσο μιλούσε για εκείνη. 

Θυμάμαι την Α. που μετά από χρόνια γάμου και παιδιά έψαχνε τον πρώτο εραστή της τον Παναγιώτη, διορισμένο σε κάποιο νησί των Κυκλάδων. 

Θυμάμαι τη Δ. που κι αυτή είχε ένα μεγάλο έρωτα στο χωριό και μου τον μνημόνευε ενώ είχε παντρευτεί συγγενή μου. 

Θυμάμαι τον Γ. που παντρεμένος κι αυτός με παιδιά, παθαίνει ακόμα κρίσεις πανικού και πάσχει από κατάθλιψη για την πρώην αγαπημένη του που πέθανε απροσδόκητα και τον καλούσαν για ανακρίσεις.

Είναι τόσο δυνατά όλα αυτά για να κρατάνε χρόνια, πάνω από καινούργιες γνωριμίες, εμπειρίες, γάμους, παιδιά, οικογένειες; Και τι είναι αυτό που τις τροφοδοτεί; Τι είναι αυτό που τις εξιδανικεύει; Είναι η δύναμη της πρώτης φοράς; Η δύναμη της τότε λαχτάρας; Της αδρεναλίνης που εκκρίναμε στη συγκεκριμένη κατασταση; Είναι η χημεία -μιας και ο έρωτας είναι θέμα χημικών εκκρίσεων-; Τι είναι αυτό που δεν σε αφήνει να ησυχάσεις και να ευχαριστηθείς το παρόν; 

Υ.Γ. 1 Άλλα ήθελα να γράψω σήμερα και άλλα προέκυψαν. Ξεχαρμάνιασα και σήμερα πάντως. 

Υ.Γ. 2 Δουλεύω το ταβάνι στο δώμα με το αριστερό χέρι πια. Το δεξί πονάει από τη ρίζα. Ποιος ξέρει! Μπορεί με αυτό να αποκτήσω και αμφιδεξιότητα, οπότε θα μάθω εύκολα πιάνο ή ντραμς. 

ΥΓ. 3 Αν άνοιγα ένα λογαριασμό και ζητούσα από τους φίλους μου να μου βάλουν από ένα ευρώ ο καθένας μπορεί και να μου έφταναν να πληρώσω εργάτη για το ταβάνι στο δώμα. Και ίσως και πολλά άλλα. Όπως ένα λίφτινγκ στο πρόσωπο. 

Υ.Γ. 4 Όποιος γέλασε με αυτό, θα πάει στην Κόλαση. 

Nog Even Niet 

(μετάφραση στίχων)

Μερικές φορές θέλω αυτό που ήταν, όπως ήταν

Σε εκείνη την εποχή, με το παλτό μου χωμένο στην τσάντα μου

Μερικές φορές θέλω να ήμουν όπως πριν, με μια ψυχή χωρίς γρατσουνιά

Όταν νόμιζα ότι ήξερα ποιος ήμουν

 

Γιατί πρέπει να ξέρω τι θα κάνω αύριο;..?

Γιατί να μιλήσω για αυτό που δεν αισθάνομαι;

Γιατί να περπατήσω εκεί που δεν θέλω να πάω ακόμα;

 

Μπορώ να έχω ένα λεπτό;

Γιατί δεν ξέρω τώρα

Δεν ξέρω τώρα.

Κράτα με, αλλά άσε με

Αύριο θα μιλήσω

Δεν ξέρω τώρα.

Όχι ακόμα.

 

Καλοκαιρινές μέρες στο γρασίδι

και μια ατελείωτη νύχτα

(Και το πιο όμορφο αγόρι στην τάξη)

Μερικές φορές θέλω να ήμουν όπως πριν, με μια ψυχή χωρίς γρατσουνιά

... (μου χαμογέλασε κρυφά)

 

Γιατί πρέπει να ξέρω τι θα κάνω αύριο;..?

Γιατί να μιλήσω για αυτό που δεν αισθάνομαι;

Γιατί να περπατήσω εκεί που δεν θέλω;

 

Μπορώ να έχω ένα λεπτό;

Γιατί δεν ξέρω τώρα

Δεν ξέρω τώρα.

Κράτα με, αλλά άσε με

Αύριο θα μιλήσω

Δεν ξέρω τώρα.

Όχι ακόμα.

 

Νιώθεις αυτό που νιώθω;

Πες μου ότι βλέπεις αυτό που βλέπω τώρα

Είναι διαφορετικό από ό, τι νόμιζα

Άλλο από ό, τι νόμιζα

Δεν ξέρω τώρα

 

Κράτα με, αλλά άσε με

Αύριο θα μιλήσω

Δεν ξέρω τώρα.

 

Δεν ξέρω τώρα.

Κράτα με, αλλά άσε με

Αύριο θα μιλήσω

Δεν ξέρω τώρα.

Όχι ακόμα.