Είναι νωρίς

Ακόμα για την εποχή μας 

είμαστε αρκετά τρελλοί

όμως είναι γραμμένο πια 

το λουλούδι αυτό εμείς οι δυο 

μια για πάντα το κόψαμε

ειναι γραμμένο 

στις μέρες στο μυαλό και στα χρόνια μας

μα είναι νωρίς αγάπη μου να μιλάς για μένα και για σένα

το αδοκίμαστο δεν το αντέχουν οι άνθρωποι

κι ούτε που ξέρουμε ακόμα για πόσο 

πρέπει να πάω το αυτοκίνητο στον ηλεκτρολόγο

τι θα μαγειρέψεις σήμερα;

ανέβασα ένα βαρύ κιβώτιο στο πατάρι και πονά η μέση

λέξεις και κάθε μέρα και νωρίς και 

σήμερα δεν έχω όρεξη να σε αγκαλιάσω 

όμως σαν πέφτω στο άδειο κρεβάτι μου ξέρω ότι τα χέρια σου θα με αποκοίμιζαν

θα έπαιρναν την κούραση της μέρας

την κούραση που σε γεμίζουν οι άνθρωποι

είναι νωρίς αγαπη μου 

κοίτα τα λουλούδια

στις κόκκινες φωτογραφίες μου

είναι νωρίς, μ' ακούς;

τούτο το νωρίς να ξέρεις πως θα μας φάει, αγάπη μου

λέξεις φοβερές όπως τα νωρίς και τα αργά, τα ποτέ, τα τώρα και τα πάντα

είναι επικίνδυνες

έχουνε φάει πολύ κόσμο, να ξέρεις.

 Δεν συγκατατίθεται ποτέ ο καιρός. 

Ακόμα κι αν αγαπιούνται οι άνθρωποι. 

Υ.Γ.

Ότι μοιάζει με το Μονόγραμμα του Ελύτη είναι από το Μονόγραμμα του Ελύτη. Ό,τι άλλο, δικό μου.