Καραντίνα 2

Η αίσθηση της άλλης μέρας

Με ένα φεγγάρι που ανατέλλει
πάνω από το σπίτι μου
η αίσθηση της άλλης μέρας με το κενό
των φιλιών
ίχνη από χερια στο σώμα
ίχνη από δέρμα στα πόδια
πληγές
νύχια που κόβουν
φώς κινητών
κι ερωτήσεις
που διαλύουν
τη σιωπή
με κλισέ λεξεις
"μωρό μου"
"καρδιά μου"
"γδύσου"
"αγάπη μου"
"κοίτα"
"κοχύλια"
πάντα αυτά τα κοχύλια
κάτω από το κρεβάτι
μυρωδιές αδιάκριτες
σεντόνια μπερδεμένα στα δάχτυλα
κι όλο φιλιά
κι όλο χαμόγελα
κι όλο μάτια
η αίσθηση της άλλης μέρας
κενό δυσαναπλήρωτο
οι αναμνήσεις μας πια
μέσα από κλειστά σκοτεινά δωμάτια
υπό το φως των κεριών
καραντίνα
γεμάτη βογγητά
γεμάτη αγάπη.