Μικροκείμενα & Ποιήματα

 

Τα αυγά τσιτσίριζαν στο καυτό λάδι. Η καλόγρια κάθεται στο σκαμνί, τα βλέπει κι ακουμπά τη ράχη της στο ηλεκτρικό ψυγείο. Τότε κουδουνάει το τηλέφωνο. Μια, δυο, τρεις, πολλές φορές.
- Εμπρός!
- Τι είναι εκεί παρακαλώ;
- Μοναστήρι, απαντά η αδελφή Ελένη καταπίνοντας την τελευταία της μπουκιά.
- Δε μου λέτε σας παρακαλώ, τι πρέπει να κάνει κανείς για να γίνει καλόγρια;
Επακολούθησε μια μικρή σιγή. Κάτι καιγόταν στην κουζίνα και η Ελένη έτρεξε πάλι μέσα και κατέβασε τα αυγά από το μάτι. Ξαναγύρισε.
- Εμπρός. Ναι, με συγχωρείτε… Πρέπει να απαρνηθείτε τελείως τα εγκόσμια.

Κώστας Ριτσώνης

    

 

 

 

 

 

 

i

 

24 Votes

Η ευλογία της έλλειψης

Ευγνωμονώ τις ελλείψεις μου
ό,τι μου λείπει με προστατεύει
από κείνο που θα χάσω
όλες οι ικανότητές μου
που ξεράθηκαν στο αφρόντιστο χωράφι της ζωής
με προφυλάσσουν από κινήσεις στο κενό
άχρηστες, ανούσιες.
Ό,τι μου λείπει με διδάσκει
ό,τι μου ‘χει απομείνει
μ’ αποπροσανατολίζει
γιατί μου προβάλλει εικόνες απ’ το παρελθόν
σαν να ‘ταν υποσχέσεις για το μέλλον.
Δεν μπορώ, δεν τολμώ
ούτ’ έναν άγγελο περαστικό
να φανταστώ γιατί εγώ
σ’ άλλον πλανήτη, χωρίς αγγέλους
κατεβαίνω.
Η αγάπη, από λαχτάρα που ήταν
έγινε φίλη καλή
μαζί γευόμαστε τη μελαγχολία του Χρόνου.
Στέρησέ με –παρακαλώ το Άγνωστο–
στέρησέ με κι άλλο
για να επιζήσω.

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ


Τα έντερα και τα άλλα

Τα έντερα τα εσώτατα
που διοχετεύουν πάθη
και κάνουν αισθητή
την κάθοδο

της μεμψίμοιρης μέρας
το στομάχι
η σακούλα του παλιού έρωτα
η φτώχεια της πέψης
η εξωτερική αύξηση
η εσωτερική στέρηση
τα αγγεία
με τα στεκάμενα αίματα
της προσωπικής μου αποτυχίας
κι οι φλέβες
τα χοντρά σκοινιά της ύπαρξής μου
που μ’ έδεναν μαζί σου
όταν το ρολόι του σώματός σου
χτύπαγε
κι άδειαζε μέσα μου
το χρόνο
το συκώτι
το λαβωμένο σκούρο τριαντάφυλλο
οι κυκλικές σκηνές
των σπλάχνων
η υψηλή τραγωδία
του λαιμού,
το μέσα της σήψης
το έξω της επιβίωσης
η σκοτεινή συντεχνία
πώς μυστικά συνεργάζονται
τα όργανα που σε καταρρακώνουν
τα βαριά τα σιωπηλά
κλειδιά του θανάτου
κρατώ
μα δεν το ξέρω
κι ολόκλειστο κουτί
ακόμη ταξιδεύω
στη θάλασσα την κόκκινη
που θα με κουκουλώσει.

Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ


Κατερίνα-Αγγελάκη Ρουκ

https://greekpoems.wordpress.com/2011/08/27/%ce%b7-%ce%b5%cf%85%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ad%ce%bb%ce%bb%ce%b5%ce%b9%cf%88%ce%b7%cf%82-katerina-aggelaki-rouk/