Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016


Η ειρήνη της Δημιουργίας

Ο αέρας, ο ήλιος, η γης, το νερό, υφαίνονται
υφαίνουν τα κλώνια των δέντρων
δίχως ν'ακούγονται.

Το όνειρο, η λύπη, το φως, η ζωή, υφαίνονται
υφαίνουν την ποίηση μέσα μου
δίχως ν'ακούγονται.

Και μάλιστα νιώθω κάτι πρόωρο
σήμερα. Φέτος θ'ανθίσω 
πριν απ'τα δέντρα.

Νικηφόρος Βρεττάκος


Στον Κόσμο άδει ένα πουλί
Τούτο το λίγωμα που μου φέρνουν τα λόγια των ποιητών...
Τα λόγια τους μεγαλώνουν σαν άνθη στο στήθος μου
Τίποτα δεν φοβάμαι πια
Λαλάδισα στην κορυφή του Κόσμου 
Θα το τελειώσω το τραγούδι. 
Ε.Κ.

Του Τραγουδιού το Μέλι


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου