Έρχεται μόνο του.
Ευτυχία ή δυστυχία, δεν ξεχωρίζει. Απλά έρχεται.
Σαν ίωση έρχεται. Επωάζεται λίγες μέρες και μετά ξεσπάει. Συμπτώματα: παρόμοια με της δηλητηρίασης. Στομάχι βαρύ, τάση για έμετο, πυρετός, μυαλό συνέχεια εκεί, (φυσικό αφού υποφέρεις, αφού κάτι σε ανακατεύεει, αφού κάτι περιέχεις που πολλές φορές μοιάζει να μην είναι δικό σου, να μην το αντέχει ο οργανισμός σου και πρέπει να εκβληθεί).
Ηρεμείς μόνο όταν το εκβάλεις. ("Όταν το ξεράσεις" είναι η ακριβέσερη έκφραση αλλά ξέρω ότι ως κυνικότερη επίσης, δεν αρέσει).
Σύσταση;
Μμμ...
Θέλει σκέψη.
Πολλές φορές απροσδιόριστη. Μη ανιχνεύσιμη, είναι το πιο σωστό. Δυστυχώς η επιστήμη δεν έχει φτάσει ακόμα σε σημείο να αναλύει σε τόσο βάθος αυτό που θεωρούμε ψυχή. (ΑΥΤΟ έχει σχέση με ΕΚΕΙΝΑ τα βάθη).
Μη ανιχνεύσιμη, ωστόσο τόσο δυνατή που μπορεί να επιβληθεί στην ύλη.
Έκστασιακή κατάσταση.
Λειτουργείς μόνος. Τη στιγμή που συμβαίνει ξεχνάς περιβάλλον, άτομα, έρωτες (ακόμα κι αν κάτι από τα άνωθεν έχει προκαλέσει την εκστασιακή συνθήκη, λειτουργείς αχάριστα).
Επίσης λειτουργείς ηρωικά. Εξαφανίζεται ο σωματικός πόνος (εάν υπάρχει τον υπερβαίνεις, εξάλλου από μόνος του εξαφανίζεται ως εκ θαύματος), εξαφανίζεται ο φόβος, εξαφανίζονται ηθικές τε και μη αναστολές. Μέσα στην εκστασιακή κατάσταση, μεταμορφώνεσαι.
Γίνεσαι σούπερ ήρωας, γίνεσαι παιδί, αλλάζεις φύλλο, διορθώνεις όψη, διορθώνεις λάθη. Γίνεσαι ο Θεός σου. Όσο κρατά η έκσταση έχεις τη δύναμη να πλάσεις τον κόσμο από την αρχή του.
Να το πάλι. Πόσο το χαίρομαι.
Έρχεται και φεύγει ανεξαρτήτου θέλησης.
Ανακατεύει το μέσα μου. Ησυχάζω μονάχα όταν αποβάλλω.
Καλός και βροχερός Ιούνιος.
Δύο του μήνα
Μονάχα η αγάπη σώζει τον άνθρωπο. Ό, τι αγαπάς το προστατεύεις.
