τους κώδικες που κανένας άλλος δεν θα γνωρίζει
το μυστικό μας θα παίρνουμε μαζί στη δουλειά
μαζί στις παρέες
μαζί μας στην οικογένεια
υπάρχουν γιορτές που δεν θα γιορτάσουμε μαζί
λιμάνια που δεν θα αποβιβαστούμε
γέφυρες που δεν θα μας τρομάξουν
για το κενό που θα χάσκει κάτω από τα πόδια μας
υπάρχουν άνθρωποι που ποτέ
δεν θα αντικρύσουν τα πρόσωπά μας χαρούμενα
το ένα δίπλα στο άλλο
που δεν θα ζυγίσουν ποτέ
τον έρωτα που φέγγει στα μάτια μας
κι αυτό
είναι λύπη.
Ωστόσο
εμείς κουβαλάμε το μυστικό μας περήφανοι
και θα ζούμε ευτυχισμένοι
κι αυτό
είναι το σπάνιο δώρο που μας μοιράστηκε
επειδή είμαστε σπάνιοι εμείς
κι αυτό
είναι χαρά.
Υ.Γ.
Ἑφτασφράγιστο μυστικό μου τὰ κλειδιά σου
φύτεψα σὲ τέσσερις ἐποχὲς καὶ ἔκρυψα σὲ τρεῖς ἀνέμους.
Νὰ μοῦ χαμογελᾶς κι ἐγὼ νὰ μιλήσω στὸν ἥλιο νὰ κατέβει
νὰ μοῦ πλένει μὲ ζέστη τὰ ξυπόλυτα πόδια μου.
Απόσπασμα από "Το μυστικό"
Γεώργιος Πολίδης
