Οκτάβιο Παζ

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ

Άλλαξε τους την πίστη
Άρπαξ’ τες απ’ την ουρά
(ας στριγγλίζουν οι πουτάνες)
Μαστίγωσε τες,
Βάλ’ τους ζάχαρη στο στόμα
Στις αχαλίνωτες,
φούσκωσε τες σαν μπαλόνια, τρύπησε τες,
Ρούφηξε τους αίμα και μεδούλι,
Ξέρανε τες (ευνούχισε τες)
Ποδοπάτησε τες, πετεινέ δανδή,
Στρίψ’ τους το λαρύγγι, μάγειρα,
Ξεπουπούλιασε τες,
Ξεκοίλιασε τες, ταύρε,
Βόδι, σύρε τες στο χώμα,
Καν’ τες, ποιητή,
Κάνε τες να καταπιούν
Όλες τις λέξεις.

             

Γιώργης Παυλόπουλος 

Τα Αντικλείδια

Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.
Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν
τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί
κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι
και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν.
Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς
δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί.
Κανείς δεν ξέρει ποιός το έχει. Ακόμη
και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια
γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.
Φτιάχνουν αντικλείδια. Προσπαθούν.
Η πόρτα δεν ανοίγει πια. ∆εν άνοιξε ποτέ
για όσους μπόρεσαν να ιδούν στο βάθος.
Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν
από τότε που υπάρχει ο κόσμος
είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια
για ν’ ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης.
Μα η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.
(Τα Αντικλείδια)





Στης Κίρκης

Πλάγιαζα στο σκοτάδι και την περίμενα
ακούγοντας ν’ ανεβαίνει τη σκάλα
μέσ’ στη δροσιά του σπιτιού
σαν ψίθυρος από φιλιά κι ανάσες.
Γύρευα τότε να ξεφύγω
μα η ομορφιά της στάλαζε στα κόκαλά μου
νύχτες που μελετούσα το κενό
πηγαίνοντας από την ηδονή στον Άδη.
Και τα λαγόνια της να φέγγουνε στον ύπνο μου
ματόκλαδα και χείλια που τάσκιζε ο πόθος μου
κι ο γυρισμός στον ύπνο μου μονάχα
λίγος καπνός από μακριά
λουλούδια κι ένα δροσερό σταμνί.
Και το καράβι μου στον κήπο της
δεμένο κι άγρυπνο
σαν ένα μεγάλο μαύρο σκυλί
μου θύμιζε κάποτε τους σύντροφους που χάθηκαν
ή τις παράξενες αφορμές της αγάπης.
(Το κατώγι)

33

Όλοι χωράμε
οι ζωντανοί κι οι νεκροί
σ’ ένα ποίημα.
(Τριαντατρία Χαϊκού)

Γιώργης Παυλόπουλος

ΟΡΚΟΣ ΑΝΩΦΕΛΗΣ

Πάει καιρός
που έκρυψες το γέλιο σου
σ' ένα σκουριασμένο λεπίδι
από τη μακρινή Ολλανδία
εγώ στο έδωσα
θυμάσαι;
θυμάσαι που με φίλησες στην άκρη των χειλιών και είπες
ότι τα προαιώνια μάγια
δεν πιάνουνε σε μας
κι εγώ σε πίστεψα
και ξαφνικά τα πουλιά σταμάτησαν τον λόγο τους
λες κι ήθελαν να πουν κάτι
μα εγώ πίστευα εσένα
χίμηξαν πάνω μου
κουρέλιασαν το πουκάμισό μου
μα εγώ πίστεψα εσένα
έφτυναν στάρι και ψίχουλα
στο αχυρένιο στρώμα
μα εγώ είχα ορκιστεί να πιστεύω εσένα.
Ε.Κ.

Κι η μισημένη η Έριδα τον Πόνο γέννησε που βασανίζει, γέννησε και την Λήθη και την Πείνα, 
και τις Πληγές που δάκρυ τις ποτίζει,
τους Πόλεμους, τους Φόβους και τις Μάχες και τ' Αντροσκοτώματα
και τις Φιλονικίες και τ' απατηλά τα Λόγια 
και τις Κρισοδικίες και την
Κακονομία και την Απάτη, 
πούναι συχνά φιλί-κλειδί τα δύο τους,
και τον Όρκο, 
π' αλήθεια αυτός τις πιο πολλές έχει σωριάσει συφορές
του ανθρώπου, 
γιατί αλλοί και τρισαλλοί, 
σ' αυτόν που ψεύτικα
-κι είναι εις γνώση του- 
τον πάρει!". 
(Ησίοδος, Θεογονία). 

«Μέχρι να κάνεις το ασυνείδητο συνειδητό, αυτό θα κατευθύνει τη ζωή σου, κι εσύ θα το αποκαλείς πεπρωμένο» Karl Jung

Το τραύμα

Το ψυχολογικό τραύμα είναι ένα είδος βλάβης στον ψυχικό κόσμο που συμβαίνει ως αποτέλεσμα ενός τραυματικού γεγονότος. Όταν το τραύμα οδηγεί στην Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες η βλάβη μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στη χημεία του εγκεφάλου με δημιουργία δυσκολιών του ατόμου στην επαρκή διαχείριση του στρες.

Ένα στρεσογόνο γεγονός μπρορεί να γίνει τραυματικό αν:

Συνέβη απρόσμενα
Δεν ήσουν προετοιμασμένος για αυτό
Ένοιωσες αδύναμος να το εμποδίσεις
Συνέβη επαναλαμβανόμενα
Κάποιος ήταν σκόπιμα σκληρός απέναντί σου
Συνέβη στην παιδική ηλικία

Αυτό που έγινε στην πραγματικότητα , είναι ότι μπήκε σε λειτουργία ένας μηχανισμός αποδυνάμωσης που έρχεται στο προσκήνιο ακόμα και όταν δεν υφίσταται το γεγονός.
Νιώθεις αδύναμος και βιώνεις ένα έντονο αίσθημα κατάρρευσης, και έντονο ψυχολογικό πόνο που είναι υπερβολικά ως αντιδράσεις σε σχέση με το νέο γεγονός που τα προκάλεσε.

Πιθανά γεγονότα που βάζουν μπροστά τον μηχανισμό αποδυνάμωσης:
1)Σωματική κούραση
2)Έλλειψη επαρκούς ύπνου
3)Πείνα, δίψα , ζέστη -ό,τι προκαλεί σωματική δυσφορία
4)Χώροι με πολύ κόσμο
5)Σκέψη που έφερε στο προσκήνιο το τραυματικό γεγονός
6)Κατάσταση άγχους για κάτι που έχεις να αντιμετωπίσεις
7)Συνθήκες που μοιάζουν έστω και λίγο με το τραυματικό γεγονός
8)Ταινίες που περιγράφουν σωματική ή ψυχολογική βία

Μια τέτοια κατάσταση δεν είναι σπάνια, μια και συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους που έχουν ζήσει ένα τραυματικό γεγονός. Συχνά τους συνοδεύει σε όλη τους τη ζωή. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να λειτουργήσουν και να συνεχίσουν κανονικά τη ζωή τους.

Η λύση είναι η εξής:
1) Παρακολουθείς αυτό που σου συμβαίνει και αφιερώνεις λίγο χρόνο στους τωρινούς λόγους που το προκάλεσαν. Γράψε κάπου τους λόγους αυτούς.
2) Έλεγξε το περιεχόμενο των σκέψεων τη στιγμή που αναζωπυρώνεται το τραύμα. Αν σκεφτείς τα ίδια πράγματα μια άλλη ήρεμη στιγμή θα μπορέσεις να αμφισβητήσεις την εγκυρότητά τους. Εκείνη τη στιγμή "μιλάει το τραύμα" και όχι η λογική σου.
3) Βίωσε και ονόμασε τα συναισθήματα που αισθάνεσαι κατά τη διάρκεια της αποδυνάμωσης.
4) Όταν περάσει, σκέψου τρόπους ώστε την επόμενη φορά να διαρκέσει λιγότερο και να μην είναι τόσο έντονο. 
Αν καταφέρεις να στρέψεις την προσοχή σου κάπου αλλού εκείνη τη στιγμή, ο εαυτός σου δεν θα διαθέτει μόνο έναν μηχανισμό αποδυνάμωσης, αλλά και έναν μηχανισμό ελέγχου των συναισθημάτων σου.
Σιγά σιγά η κατάσταση γίνεται όλο και πιο εύκολη, μέχρι να ελαχιστοποιηθεί ή και εξαλειφθεί.
Ειδικά αν μάθεις να αναγνωρίζεις τις πρώτες στιγμές, όταν ξεκινά να εκδηλώνεται, μπορείς μετά μέσα σε δευτερόλεπτα να εμποδίσεις την εκδήλωση των δυσάρεστων συναισθημάτων.
Μην αφήσεις τις δυσάρεστες αναμνήσεις να σου καθορίσουν τη ζωή, ακόμα κι αν ο ίδιος σου ο εαυτός σου λέει πως δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις. Η αλήθεια είναι ότι μόλις δεις πώς λειτουργεί, έχεις κερδίσει τη μισή μάχη.
Πηγή: http://vromodouleia.blogspot.gr/2010/03/blog-post_30.html

The Hurt Child by Margaret Atwood

-from The Door

Το τραυματισμένο παιδί

Το τραυματισμένο παιδί θα σε δαγκώσει.
Το τραυματισμένο παιδί θα γίνει ένα πλάσμα τρομερό
Και θα σε δαγκώσει εκεί που στέκεσαι.

Το τραυματισμένο παιδί θα βγάλει μια πέτσα
Πάνω στην πληγή που εσύ του έδωσες
-ή που δεν έδωσες, γιατί το τραύμα

δεν είναι δώρο,

το δώρο το δέχεσαι ελεύθερα

ενώ το παιδί δεν είχε άλλη επιλογή.

Και θα βγάλει μια πέτσα πάνω στην πληγή,

στο συσσωρευμένο τραύμα, στο τραύμα κειμήλιο
Που ξεσφήνωσες από σένα σαν να ήταν σφαίρα

και το φύτεψες στη σάρκα του 

 πέτσα τομάρι, δέρμα γδαρμένο,

πέτσα καμένη, σουβλερό δόντι ψαριού
- σαν μωρού στραβό δόντι -

Και θα σε δαγκώσει

Και θα σε πιάσει ένα κλάμα άθλιο

-Όπως το συνηθίζεις-

Και θα παλέψεις

βγάζοντας την πάλη έξω απ’ το κουτί
που έχει ετικέτα με τη λέξη  “Μάχες” 

όπου φυλάς μέσα του τόσο προσεκτικά τις μάχες

για επείγουσες ανάγκες 

Και αυτή θα είναι μία από αυτές.

Και το τραυματισμένο παιδί θα χάσει τον αγώνα
Και θα τρικλίζει στα προάστια, και θα προκαλέσει
πανικό στα φαρμακεία, και κοσμοχαλασιά
στα μπάρμπεκιου
και θα λένε «βοήθεια βοήθεια ένα τέρας»
Και θα μπει στις ειδήσεις

Και θα κυνηγηθεί με σκυλιά, 

και θ’ αφήσει τούφες τρίχες πίσω του, γούνα, 

 δέρμα και μωρουδίστικα δόντια και δάκρυα
από την εποχή που κόπηκε
και σπασμένο γυαλί

Και θα κρύβεται σε υπονόμους,
σε αποθήκες εργαλείων, κάτω από θάμνους
γλείφοντας τις πληγές του, την οργή του,
την οργή που εσύ του έδωσες

Και θα σύρει τον εαυτό του σε πηγάδι,

σε λίμνη, σε ρέμα, σε δεξαμενή

Γιατί διψάει
Γιατί είναι ένα τέρας
με οργισμένη δίψα
που μοιάζει να έχει αγκάθια παντού πάνω του.

Και τα σκυλιά και οι κυνηγοί θα το βρουν
να στέκεται στην όχθη
ουρλιάζοντας για τις αδικίες
Και θα το ξεσκίσουν
Και θα φάνε την καρδιά του

Και όλοι θα χειροκροτούν
«Δόξα τω Θεώ τέλειωσε κι αυτό!»

Και το αίμα του θα κυλήσει μέσα στο νερό
Και θα το πίνεις κάθε μέρα.

ένα ποίημα της Margaret Atwood

Το τραύμα είναι ένα θεραπευτικό δώρο. Αρκεί να παλέψουμε να το μετατρέψουμε σε κάτι δημιουργικό. 

Γ. Βασιλειάδης
Ψυχολόγος

SELF PORTRAIT

Ζώον παμφάγον
γένους θηλυκού
λευκής φυλής
δέρμα σιτόχρουν
βόστρυχοι  παραπλανητικής αποχρώσεως
περιγραφής φύρδην μίγδην
οφθαλμοί χρώματος μαλαχίτου
ανεπαισθήτως υπερμετρωπικοί
μολοντούτο ουτοπιστικώς ελπιδοφόροι
δυνατή όσφρησις
παντός επιστητού
ακόμη και των ασυνειδήτων ρόγχων σας
μέση λεπτή, αμφορική
πύελος ανοιχτή
-γεννάει κατά κόρον-
στο παρελθόν ανθρώπους
επί του παρόντος αποκυήματα
γκρίζο
απολωλός πρόβατον εις το διηνεκές
επικινδύνως
και
αδειαλείπτως
ζην
υπό επήρειαν
ανηκέστων
θαυμάτων.
Ε.Κ.

Κεφάλαιον ηʹ

      [8.1] Μὴ ζήτει τὰ γινόμενα γίνεσθαι ὡς θέλεις, ἀλλὰ θέλε τὰ γινόμενα ὡς γίνεται καὶ εὐροήσεις.

Επίκτητος
Ἐ γ χ ε ι ρ ί δ ι ο ν

Μετάφραση: Αρ. Καμπάνης

		ΛΓ
33.1	Τάξον τινὰ ἤδη χαρακτῆρα σαυτῷ καὶ τύπον, ὃν φυλάξεις ἐπί τε σεαυτοῦ ὢν καὶ ἀνθρώποις ἐντυγχάνων.	1. Διάγραψε απ' εδώ κ' εμπρός ένα χαρακτήρα εις τον εαυτόν σου, τον οποίον θα φύλαξης, και όταν είσαι μόνος και όταν είσαι με άλλους.
33.2	καὶ σιωπὴ τὸ πολὺ ἔστω ἢ λαλείσθω τὰ ἀναγκαῖα καὶ δι' ὀλίγων. σπανίως δέ ποτε καιροῦ παρακαλοῦντος ἐπὶ τὸ λέγειν λέξον μέν, ἀλλὰ περὶ οὐδενὸς τῶν τυχόντων· μὴ περὶ μονομαχιῶν, μὴ περὶ ἱπποδρομιῶν, μὴ περὶ ἀθλητῶν, μὴ περὶ βρωμάτων ἢ πομάτων, τῶν ἑκασταχοῦ, μάλιστα δὲ μὴ περὶ ἀνθρώπων ψέγων ἢ ἐπαινῶν ἢ συγκρίνων.	2. Και ως επί το πολύ σιωπήν να τηρής, ή να λέγης όσα είνε ανάγκη και κοντολογής. Σπανίως δε κάποτε, αν η περίστασις το καλέση να ομιλήσης, ομίλησε· αλλά διά κανέν από τα τυχόντα. Όχι περί μονομαχιών, όχι περί ιπποδρομιών, όχι περί αθλητών, όχι περί φαγητών ή ποτών, περί των οποίων ομιλούν εις κάθε συναναστροφήν, προ πάντων όχι περί ανθρώπων, με το να ψέγης, να επαινής ή να συγκρίνης.
33.3	ἂν μὲν οὖν οἷός τε ᾖς, μετάγαγε τοῖς σοῖς λόγοις καὶ τοὺς τῶν συνόντων ἐπὶ τὸ προσῆκον. εἰ δὲ ἐν ἀλλοφύλοις ἀποληφθεὶς τύχοις, σιώπα.	3. Αν λοιπόν δύνασαι, οδήγει με τους λόγους τους ιδικούς σου και τους λόγους των συντρόφων σου προς αρμόδια υποκείμενα ομιλίας. Αν όμως μέσα εις αλλοφύλους μόνος ευρίσκεσαι, σιώπα.
33.4	γέλως μὴ πολὺς ἔστω μηδὲ ἐπὶ πολλοῖς μηδὲ ἀνειμένος.	4. Να μη γελάς πολύ, ούτε εξ αφορμής πολλών πραγμάτων, ούτε υπερβολικά.
33.5	ὅρκον παραίτησαι, εἰ μὲν οἷόν τε, εἰς ἅπαν, εἰ δὲ μή, ἐκ τῶν ἐνόντων. http://www.mikrosapoplous.gr/epictetus/e3.html	5. Να παραιτήσαι από όρκους, αν μεν είνε δυνατόν, ολότελα, ει δε μη, όσον ημπορείς περισσότερον. Ο Επίκτητος (50 - 138) ήταν Έλληνας στωικός φιλόσοφος. Αναφέρεται ως παιδί δούλων και φέρεται ότι γεννήθηκε στην Ιεράπολη της Φρυγίας

Όνησιν απεκδύομαι

Απεκδύομαι.
Όπως κανείς θα έλεγε αποτάσσομαι.
Δεν ζήτησα
ούτε τον ήλιο που ανατέλλει
ούτε τα μυστικά των αστεριών
ένα κρεβάτι και μια καρέκλα βολική
να ξεφορτώσω την κούραση
έγινε  ζήτημα ανατολικό.
Δεν διαλύω το πρόσωπό μου
και δεν θα υποταχτώ:
Υπευθύνως την όνησιν απεκδύομαι
κι ας ομφαλορραγήσω...
Ε.Κ.

Επιπλέει σε νησιά Μαγιάτικα
και ξαφνικά ίπταται
πάνω από.
Ε.Κ.

Οφείλω να επανέλθω. Η λέξις 'ονή' δεν ευρέθη σε κανένα λεξικό εκτός από το " Ασέραοτσορινόνλέει όμηρος,τον κυία ονη κοινή λαλια δια τόσα είπμικήαπολέίει." 

Magnvm Ac Pervtile Dictionarivm, Qvodqvidem Varinvs Phavorinvs Camers ... κλπ.,  παραθέτω το link για να νιώθω εντάξει. Παρ' όλα αυτά μέσα μου κάπου ξέρω ότι η λέξη είναι υπαρκτή.  Εκτός και αν λέω κουταμάρες. Συγχωρείστε με. Αλλάζω λοιπόν την λέξη μου: από ονήν σε όνησιν.

https://books.google.gr/books?id=LINfAAAAcAAJ&pg=PT922&lpg=PT922&dq=%CF%84%CE%BF%CE%BD+%CE%BA%CF%85%CE%AF%CE%B1+%CE%BF%CE%BD%CE%B7+%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%AE+%CE%BB%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%B1&source=bl&ots=7khWRbsqst&sig=pARskveWQBSTWFRDnCsWWSBijkY&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwjYy53wqdbMAhXJKcAKHaglBf8Q6AEIHDAA#v=onepage&q=%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%BA%CF%85%CE%AF%CE%B1%20%CE%BF%CE%BD%CE%B7%20%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%AE%20%CE%BB%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%B1&f=false

Χρήστος Γιαννακόπουλος



Πόσες φορές δεν άλλαξε ο κόσμος

για χάρη μιας ομοιοκαταληξίας;

Φιλοδοξίες

Ακούγεται ασήμαντο για φιλοδοξία
και ξεπερασμένο και ρομαντικό,
μα δεν είναι άσχημο για πεπρωμένο:

να μείνω στη μνήμη των ανθρώπων
ως εκείνος που κάθε χρόνο
έγραφε για τις αμυγδαλιές
λες και τις έβλεπε πρώτη φορά.

Γιασεμί

Του μύριζε γιασεμί
κι όταν γιασεμί
δεν υπήρχε. Έτσι έζησε.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ

(1921-1998)

Ο Δούλος

Ο δούλος που δραπέτευσε

έλεγε προσευχές στους φιλήσυχους πολίτες

γονατίζοντας σε λιγδωμένα προσκέφαλα.

Εγώ δεν ήλπιζα πως μπορεί να σωθεί.

Οι χωροφύλακες έχουν γερή όραση –

δε διαλύονται με αυταπάτες και ψυχοσάββατα.

Τώρα αυτός που επέμενε να ρωτάει

φαίνεται θάταν αποφασισμένος για θάνατο

ή θάταν κατάσκοπος που δεν φοβάται.

Μίλτος Σαχτούρης - Ποιήματα

Μίλτος Σαχτούρης (1919-2005): ποιητὴς ἀπὸ τὴν Ἀθήνα

ἀπὸ τὴ συλλογή 
Η ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΗ

Ὀρυχεῖο

Σοῦ γράφω γεμάτη τρόμο μέσα ἀπὸ μιὰ στοὰ
νυχτερινὴ
φωτισμένη ἀπὸ μίαν ἐλάχιστη λάμπα σὰ δαχτυλίθρα
ἕνα βαγόνι περνάει ἀπὸ πάνω μου προσεχτικὰ
ψάχνει τὶς ἀποστάσεις του μὴ μὲ χτυπήσει
ἐγὼ πάλι ἄλλοτε κάνω πῶς κοιμᾶμαι ἄλλοτε
πῶς μαντάρω ἕνα ζευγάρι κάλτσες παλιὲς
γιατί ἔχουν ὅλα γύρω μου παράξενα παλιώσει

Στὸ σπίτι
χτὲς
καθὼς ἄνοιξα τὴ ντουλάπα ἔσβησε γίνηκε
σκόνη μ᾿ ὅλα τὰ ροῦχα της μαζὶ
τὰ πιάτα σπάζουν μόλις κανεὶς τ᾿ ἀγγίξει
φοβᾶμαι κι ἔχω κρύψει τὰ πηρούνια καὶ τὰ
μαχαίρια
τὰ μαλλιά μου ἔχουν γίνει κάτι σὰ στουπὶ
τὸ στόμα μου ἄσπρισε καὶ μὲ πονάει
τὰ χέρια μου εἶναι πέτρινα
τὰ πόδια μου εἶναι ξύλινα
μὲ τριγυρίζουν κλαίγοντας τρία μικρὰ παιδιὰ
δὲν ξέρω πῶς γίνηκε καὶ μὲ φωνάζουν μ ά ν α

Θέλησα νὰ σοῦ γράψω γιὰ τὶς παλιές μας τὶς χαρὲς
ὅμως ἔχω ξεχάσει νὰ γράφω γιὰ πράγματα
χαρούμενα

Νὰ μὲ θυμᾶσαι




Οι Ψίθυροι
-Χρόνος,
Χρόνος
Χάνουμε Χρόνο
-Μιλάτε όλοι μαζί...
-Ο Χρόνος είναι πολύτιμος
καιρός να μιλήσεις
καιρός να αναβλύσεις
ξεχρέωσε το αίμα που σε έθρεψε
-Δεν καταλαβαίνω τι... Ένας ένας...
-Το μυστικό το γνωρίζουν όλοι:
ο θάνατος είναι πλαστός
πάνε αιώνες που έχει πεθάνει
εκμεταλλεύσου τον σπαραγμό του
-Πιο δυνατά, πιο δυνατά, έχει θόρυβο
-Ο Χρόνος πεινάει. Σπείρε.
- Στενάζετε στο αυτί μου...
-Ο Χρόνος διψάει. 
Ανάβλυσε.

Ε.Κ. 

Μάης πενταδείληνος και πάντα δείλι θέλει.
(Ελληνική παροιμία) 














-