Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μιχάλης Κατσαρός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μιχάλης Κατσαρός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 11 Μαΐου 2016



Χρήστος Γιαννακόπουλος

xarala-giannakopoulos

Πόσες φορές δεν άλλαξε ο κόσμος


για χάρη μιας ομοιοκαταληξίας;





Φιλοδοξίες
Ακούγεται ασήμαντο για φιλοδοξία
και ξεπερασμένο και ρομαντικό,
μα δεν είναι άσχημο για πεπρωμένο:
να μείνω στη μνήμη των ανθρώπων
ως εκείνος που κάθε χρόνο
έγραφε για τις αμυγδαλιές
λες και τις έβλεπε πρώτη φορά.

Γιασεμί
Του μύριζε γιασεμί
κι όταν γιασεμί
δεν υπήρχε. Έτσι έζησε.


ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ
(1921-1998)

Ο Δούλος

Ο δούλος που δραπέτευσε
έλεγε προσευχές στους φιλήσυχους πολίτες
γονατίζοντας σε λιγδωμένα προσκέφαλα.
Εγώ δεν ήλπιζα πως μπορεί να σωθεί.
Οι χωροφύλακες έχουν γερή όραση –
δε διαλύονται με αυταπάτες και ψυχοσάββατα.

Τώρα αυτός που επέμενε να ρωτάει
φαίνεται θάταν αποφασισμένος για θάνατο
ή θάταν κατάσκοπος που δεν φοβάται.


Μίλτος Σαχτούρης - Ποιήματα

Μίλτος Σαχτούρης (1919-2005): ποιητὴς ἀπὸ τὴν Ἀθήνα

ἀπὸ τὴ συλλογή 
Η ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΗ

Ὀρυχεῖο

Σοῦ γράφω γεμάτη τρόμο μέσα ἀπὸ μιὰ στοὰ
νυχτερινὴ
φωτισμένη ἀπὸ μίαν ἐλάχιστη λάμπα σὰ δαχτυλίθρα
ἕνα βαγόνι περνάει ἀπὸ πάνω μου προσεχτικὰ
ψάχνει τὶς ἀποστάσεις του μὴ μὲ χτυπήσει
ἐγὼ πάλι ἄλλοτε κάνω πῶς κοιμᾶμαι ἄλλοτε
πῶς μαντάρω ἕνα ζευγάρι κάλτσες παλιὲς
γιατί ἔχουν ὅλα γύρω μου παράξενα παλιώσει
Στὸ σπίτι
χτὲς
καθὼς ἄνοιξα τὴ ντουλάπα ἔσβησε γίνηκε
σκόνη μ᾿ ὅλα τὰ ροῦχα της μαζὶ
τὰ πιάτα σπάζουν μόλις κανεὶς τ᾿ ἀγγίξει
φοβᾶμαι κι ἔχω κρύψει τὰ πηρούνια καὶ τὰ
μαχαίρια
τὰ μαλλιά μου ἔχουν γίνει κάτι σὰ στουπὶ
τὸ στόμα μου ἄσπρισε καὶ μὲ πονάει
τὰ χέρια μου εἶναι πέτρινα
τὰ πόδια μου εἶναι ξύλινα
μὲ τριγυρίζουν κλαίγοντας τρία μικρὰ παιδιὰ
δὲν ξέρω πῶς γίνηκε καὶ μὲ φωνάζουν μ ά ν α
Θέλησα νὰ σοῦ γράψω γιὰ τὶς παλιές μας τὶς χαρὲς
ὅμως ἔχω ξεχάσει νὰ γράφω γιὰ πράγματα
χαρούμενα
Νὰ μὲ θυμᾶσαι




Οι Ψίθυροι
-Χρόνος,
Χρόνος
Χάνουμε Χρόνο
-Μιλάτε όλοι μαζί...
-Ο Χρόνος είναι πολύτιμος
καιρός να μιλήσεις
καιρός να αναβλύσεις
ξεχρέωσε το αίμα που σε έθρεψε
-Δεν καταλαβαίνω τι... Ένας ένας...
-Το μυστικό το γνωρίζουν όλοι:
ο θάνατος είναι πλαστός
πάνε αιώνες που έχει πεθάνει
εκμεταλλεύσου τον σπαραγμό του
-Πιο δυνατά, πιο δυνατά, έχει θόρυβο
-Ο Χρόνος πεινάει. Σπείρε.
- Στενάζετε στο αυτί μου...
-Ο Χρόνος διψάει. 
Ανάβλυσε.

Ε.Κ. 

Μάης πενταδείληνος και πάντα δείλι θέλει.
(Ελληνική παροιμία) 














-