«Μέχρι να κάνεις το ασυνείδητο συνειδητό, αυτό θα κατευθύνει τη ζωή σου, κι εσύ θα το αποκαλείς πεπρωμένο» Karl Jung

Το τραύμα

Το ψυχολογικό τραύμα είναι ένα είδος βλάβης στον ψυχικό κόσμο που συμβαίνει ως αποτέλεσμα ενός τραυματικού γεγονότος. Όταν το τραύμα οδηγεί στην Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες η βλάβη μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στη χημεία του εγκεφάλου με δημιουργία δυσκολιών του ατόμου στην επαρκή διαχείριση του στρες.

Ένα στρεσογόνο γεγονός μπρορεί να γίνει τραυματικό αν:

Συνέβη απρόσμενα
Δεν ήσουν προετοιμασμένος για αυτό
Ένοιωσες αδύναμος να το εμποδίσεις
Συνέβη επαναλαμβανόμενα
Κάποιος ήταν σκόπιμα σκληρός απέναντί σου
Συνέβη στην παιδική ηλικία

Αυτό που έγινε στην πραγματικότητα , είναι ότι μπήκε σε λειτουργία ένας μηχανισμός αποδυνάμωσης που έρχεται στο προσκήνιο ακόμα και όταν δεν υφίσταται το γεγονός.
Νιώθεις αδύναμος και βιώνεις ένα έντονο αίσθημα κατάρρευσης, και έντονο ψυχολογικό πόνο που είναι υπερβολικά ως αντιδράσεις σε σχέση με το νέο γεγονός που τα προκάλεσε.

Πιθανά γεγονότα που βάζουν μπροστά τον μηχανισμό αποδυνάμωσης:
1)Σωματική κούραση
2)Έλλειψη επαρκούς ύπνου
3)Πείνα, δίψα , ζέστη -ό,τι προκαλεί σωματική δυσφορία
4)Χώροι με πολύ κόσμο
5)Σκέψη που έφερε στο προσκήνιο το τραυματικό γεγονός
6)Κατάσταση άγχους για κάτι που έχεις να αντιμετωπίσεις
7)Συνθήκες που μοιάζουν έστω και λίγο με το τραυματικό γεγονός
8)Ταινίες που περιγράφουν σωματική ή ψυχολογική βία

Μια τέτοια κατάσταση δεν είναι σπάνια, μια και συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους που έχουν ζήσει ένα τραυματικό γεγονός. Συχνά τους συνοδεύει σε όλη τους τη ζωή. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να λειτουργήσουν και να συνεχίσουν κανονικά τη ζωή τους.

Η λύση είναι η εξής:
1) Παρακολουθείς αυτό που σου συμβαίνει και αφιερώνεις λίγο χρόνο στους τωρινούς λόγους που το προκάλεσαν. Γράψε κάπου τους λόγους αυτούς.
2) Έλεγξε το περιεχόμενο των σκέψεων τη στιγμή που αναζωπυρώνεται το τραύμα. Αν σκεφτείς τα ίδια πράγματα μια άλλη ήρεμη στιγμή θα μπορέσεις να αμφισβητήσεις την εγκυρότητά τους. Εκείνη τη στιγμή "μιλάει το τραύμα" και όχι η λογική σου.
3) Βίωσε και ονόμασε τα συναισθήματα που αισθάνεσαι κατά τη διάρκεια της αποδυνάμωσης.
4) Όταν περάσει, σκέψου τρόπους ώστε την επόμενη φορά να διαρκέσει λιγότερο και να μην είναι τόσο έντονο. 
Αν καταφέρεις να στρέψεις την προσοχή σου κάπου αλλού εκείνη τη στιγμή, ο εαυτός σου δεν θα διαθέτει μόνο έναν μηχανισμό αποδυνάμωσης, αλλά και έναν μηχανισμό ελέγχου των συναισθημάτων σου.
Σιγά σιγά η κατάσταση γίνεται όλο και πιο εύκολη, μέχρι να ελαχιστοποιηθεί ή και εξαλειφθεί.
Ειδικά αν μάθεις να αναγνωρίζεις τις πρώτες στιγμές, όταν ξεκινά να εκδηλώνεται, μπορείς μετά μέσα σε δευτερόλεπτα να εμποδίσεις την εκδήλωση των δυσάρεστων συναισθημάτων.
Μην αφήσεις τις δυσάρεστες αναμνήσεις να σου καθορίσουν τη ζωή, ακόμα κι αν ο ίδιος σου ο εαυτός σου λέει πως δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις. Η αλήθεια είναι ότι μόλις δεις πώς λειτουργεί, έχεις κερδίσει τη μισή μάχη.
Πηγή: http://vromodouleia.blogspot.gr/2010/03/blog-post_30.html

The Hurt Child by Margaret Atwood

-from The Door

Το τραυματισμένο παιδί

Το τραυματισμένο παιδί θα σε δαγκώσει.
Το τραυματισμένο παιδί θα γίνει ένα πλάσμα τρομερό
Και θα σε δαγκώσει εκεί που στέκεσαι.

Το τραυματισμένο παιδί θα βγάλει μια πέτσα
Πάνω στην πληγή που εσύ του έδωσες
-ή που δεν έδωσες, γιατί το τραύμα

δεν είναι δώρο,

το δώρο το δέχεσαι ελεύθερα

ενώ το παιδί δεν είχε άλλη επιλογή.

Και θα βγάλει μια πέτσα πάνω στην πληγή,

στο συσσωρευμένο τραύμα, στο τραύμα κειμήλιο
Που ξεσφήνωσες από σένα σαν να ήταν σφαίρα

και το φύτεψες στη σάρκα του 

 πέτσα τομάρι, δέρμα γδαρμένο,

πέτσα καμένη, σουβλερό δόντι ψαριού
- σαν μωρού στραβό δόντι -

Και θα σε δαγκώσει

Και θα σε πιάσει ένα κλάμα άθλιο

-Όπως το συνηθίζεις-

Και θα παλέψεις

βγάζοντας την πάλη έξω απ’ το κουτί
που έχει ετικέτα με τη λέξη  “Μάχες” 

όπου φυλάς μέσα του τόσο προσεκτικά τις μάχες

για επείγουσες ανάγκες 

Και αυτή θα είναι μία από αυτές.

Και το τραυματισμένο παιδί θα χάσει τον αγώνα
Και θα τρικλίζει στα προάστια, και θα προκαλέσει
πανικό στα φαρμακεία, και κοσμοχαλασιά
στα μπάρμπεκιου
και θα λένε «βοήθεια βοήθεια ένα τέρας»
Και θα μπει στις ειδήσεις

Και θα κυνηγηθεί με σκυλιά, 

και θ’ αφήσει τούφες τρίχες πίσω του, γούνα, 

 δέρμα και μωρουδίστικα δόντια και δάκρυα
από την εποχή που κόπηκε
και σπασμένο γυαλί

Και θα κρύβεται σε υπονόμους,
σε αποθήκες εργαλείων, κάτω από θάμνους
γλείφοντας τις πληγές του, την οργή του,
την οργή που εσύ του έδωσες

Και θα σύρει τον εαυτό του σε πηγάδι,

σε λίμνη, σε ρέμα, σε δεξαμενή

Γιατί διψάει
Γιατί είναι ένα τέρας
με οργισμένη δίψα
που μοιάζει να έχει αγκάθια παντού πάνω του.

Και τα σκυλιά και οι κυνηγοί θα το βρουν
να στέκεται στην όχθη
ουρλιάζοντας για τις αδικίες
Και θα το ξεσκίσουν
Και θα φάνε την καρδιά του

Και όλοι θα χειροκροτούν
«Δόξα τω Θεώ τέλειωσε κι αυτό!»

Και το αίμα του θα κυλήσει μέσα στο νερό
Και θα το πίνεις κάθε μέρα.

ένα ποίημα της Margaret Atwood

Το τραύμα είναι ένα θεραπευτικό δώρο. Αρκεί να παλέψουμε να το μετατρέψουμε σε κάτι δημιουργικό. 

Γ. Βασιλειάδης
Ψυχολόγος