Μου ζητάει να τους βιντεοσκοπήσω μια παράσταση για να την παρουσιάσει σε κάποιο Φεστιβάλ. Εννοείται φιλικά και χωρίς κέρδος. Δέχομαι με χαρά. Το φτιάχνω, και μετά τρώω ώρες επί ωρών για να βρω μια μουσική να βάλουμε στους τίτλους και για επένδυση και μετά υποχρεώνομαι σε ένα φίλο σκηνοθέτη για το μοντάζ (κι εκεί ο σκηνοθέτης φίλος το έκανε όχι με χαρά αλλά φιλικά για μένα, βέβαια του πήγα 6 πακέτα τσιγάρα που μου ζήτησε και δεν του πήρα χρήματα εννοείται, του πήγα και δυο γλυκά, (έφαγα το ένα, εντάξει), επίσης επειδή ο σκηνοθέτης φίλος μένει στην Εκάλη, Εκάλη-Αρτέμιδα μία ώρα να πάω και μία να γυρίσω, και μπόλικη βενζίνη, (να τα λέμε κι αυτά).
Το βίντεο γίνεται, έχει βγει με κάποιες μικροατέλειες στη βιντεοσκόπηση για τις οποίες είμαι υπεύθυνη, αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι καλό. Ο φίλος ηθοποιός που μου το ζήτησε το στέλνει στο διαγωνισμό, η επιτροπή φεστιβάλ το εγκρίνει και οι φίλοι ηθοποιοί πηγαίνουν και παρουσιάζουν το έργο. Ο δεύτερος φίλος ηθοποιός παίρνει βραβείο πρώτου ανδρικού ρόλου, και το έργο παίρνει πρώτο βραβείο για τη μουσική επένδυση. (Εδώ είναι που νευρίασα γιατί το βραβείο το καρπώθηκε ο φίλος, ούτε κουβέντα δεν μου είπε ότι το έργο πήρε βραβείο για τη μουσική επένδυση, περήφανα περήφανα το πήρε πάνω του). Να φάει σκατά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου