Αγαπημένε μου Άγιε Βαλεντίνε,
Επειδή δεν σου έχω ζητήσει ποτέ και τίποτα μέχρι τώρα, νομίζω πως ήρθε η ώρα να σου ζητήσω χάρη και να περιμένω να φανείς συνεπής.
Θέλω να μου φέρεις μιαν αγάπη που να με κοιτάζει στα μάτια γλυκά. Να γυρίζω το προσωπό μου και να μένει το χαμόγελό του εκεί, που λέει και η Χαρούλα. Να βρισκόμαστε σε πλήθος και να νιώθουμε πως είμαστε μόνο εμείς οι δύο. Να γελάμε, να πηγαίνουμε βόλτες, να βλέπουμε ταινίες στον καναπέ κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου, να παίζουμε σαν παιδάκια, να κάνουμε έρωτα με πάθος και αγάπη, να φτιάχνουμε μαζί πράγματα, να μη λέμε ψέμματα μεταξύ μας και να μην είμαστε ψεύτικοι μεταξύ μας, να συζητάμε, να θυμώνουμε μα να το αντιμετωπίζουμε με κατανόηση για τον άλλο και χιούμορ, μιαν αγάπη που να τη νιώθουμε βαθιά στις ψυχές μας σα να ήταν καρμική, σα να μη μπορούσε να γίνει αλλιώς παρά να βρεθούμε μαζί σε αυτόν τον κόσμο.
Ελπίζω, Άγιε μου, ότι θα μου την κάνεις τη χάρη.
Υ.Γ. Μην αργήσεις πολύ γιατί τα χρόνια περνάνε και επείγομαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου