Και τι θέλει ο άνθρωπος για να είναι ευχαριστημένος; Ένα φαγητό, έναν ύπνο και μιαν αγάπη. Έχει αυτά, τα έχει όλα. Γιατί, ωραία είναι η ελευθερία, δε λέω. Ωστόσο έρχεται μια λύπη και δεν έχεις με ποιον να τη μοιραστείς μπας και λιγοστέψει. Κι έρχεται μια χαρά και δεν έχεις με ποιον να τη μοιραστείς για να πολλαπλασιαστεί.
Εδώ είναι το θέμα. Να έχεις κάπου να παινευτείς. Να πεις: Κοίτα! Εδώ, τα κατάφερα! Οι φίλοι σ' αγαπάνε αλλά μπορεί να τους φανεί και κομπασμός. Τα παιδιά; Σκασίλα τους. Λίγο αδιάφορα θα το αντιμετωπίσουν. Τα αδέλφια; Μπορεί και να ζηλέψουν. Μένει η αγάπη σου να το πεις, να παινευτείς, να κομπάσεις, να χαρείς. Αλλά αν δεν έχεις αγάπη;
Ο δάσκαλος διάλεξε μια δική μου φωτογραφία για την είσοδο της έκθεσης. Μάλιστα είπε ότι η φωτογραφία αυτή θα αναβαθμίσει την έκθεση. Όλες λοιπόν οι φωτό είναι 0,30Χ0,40 η δική μου είναι 0,70Χ100. Όλες πωλούνται 20 ευρώ η δική μου πωλείται 100 ευρώ. Δεσπόζει στην είσοδο της έκθεσης τεράστια και επιβλητική. Σε ποιον να πω τη χαρά μου; Σε ποιον να πω την περηφάνια μου; Την τιμή που μου έκαναν να είναι η φωτό μου η φωτογραφία αναφοράς στην έκθεση και στην πρόσκληση;
Ωραία η ελευθερία, δε λέω. Κάνεις ό,τι θέλεις, πας όπου θέλεις, κοιμάσαι και ξυπνάς όποτε θέλεις, φωτογραφίζεις ό,τι θέλεις.
Τότε γιατί κλαίω;
Υ.Γ. 'Εκθεση σημαίνει θέση εκτός. Έξω θέτω (ακόμα και το συναίσθημά μου). Ντρέπομαι να εκτίθεμαι. Αλλά δεν θα διακινδυνέψω να σκάσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου