...γιατί άφραγκη πάλι, γιατί όλο κάτι φτιάχνω, γιατί Άρης στον Ταύρο, τι να κάνω η γυναίκα. Με δεδομένο ότι στο τέλος του μήνα έχω ταξίδι για χώρα μακρινή με αγελάδες, χορτάρια, κρύο και ποταμάκια, κανονικά θα έπερεπε να ανησυχώ για την οικονομική μου κατάσταση. Το να βρεθείς στο αεροδρόμιο με μηδέν ευρώ, λογικά εμπεριέχει μιαν ανησυχία. Ωστόσο, οι συνθήκες σχετικής απομόνωσης από τον ανθρωπινο συρφετό, αυτό δηλαδή το καλογεριλίκι έχουν τονώσει τη διαίσθησή μου. Άφραγκη μεν, ωστόσο κανένας φόβος. Κάτι μέσα μου έλεγε ότι με κάποιον τρόπο θα έρθουν λεφτά. Δεν ήξερα πώς και δεν υπήρχε κάτι να περιμένω στον ορίζοντα.
Και ιδού! Ο γιοκας μου είχε μια εκκρεμότητα με το "Πρόγραμμα Εξοικονομώ", μια απόδειξη των 100 ευρώ η οποία έπρεπε να πάει στο μηχανικό και την οποία έπρεπε να στείλω με το όνομά μου. Ωστόσο ο μηχανικός την είχε ήδη πληρωθεί οπότε το κατοστάρικο θα επέστρεφε πίσω. Ο γιόκας μου, μου είπε σου το χαρίζω αυτό, μάνα, κράτησέ το. Να λοιπόν 100 ευρώ της διαίσθησης.
Χτες πρωί, ο Σταμ τηλεφωνεί κατεπειγόντως. Πνίγομαι, μου λέει. Έρχεται για Χριστούγεννα στη βίλα η ιδιοκτήτρια και η βίλα θέλει καθάρισμα. Μπορείς να έρθεις; Φυσικά και δέχτηκα. Αν και πονάει η πλάτη μου από τη δουλειά, 50 ακόμα ευρώ στα ευρώ της διαίσθησης!
150 ευρώ από εκεί που δεν τα περιμένεις; Μάλλον από εκεί που διαισθητικά και υπομονετικά και με εμπιστοσύνη τα περιμένεις!
(Μικρές χαρές από το παραμυθόσπιτο, που λέει και η Αγγελικούλα).
Είμαι Θεά ρε!!!! (Καλά λέει ο Μάνος Μ. Σ'αγαπάω Μάνο!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου