Άνοιξη

Ήθελα να ξέρω πότε θα ησυχάσεις

Έλεγε η μάνα μου

Γελούσα

Στα ενενήντα, απαντούσα εγώ

Ακόμα μάνα

Ακόμα  

Ακόμα επιτρέπω στην άνοιξη να με πληγώνει.

Να νιώθεις όταν φεύγει

είναι κατάρα

να θέλεις να έρθει

είναι κατάρα

να μπαίνεις ολόκληρος 

κατάρα κι αυτό

να δίνεις χρώμα 

αυτό κι αν είναι

Εκείνος που σε έφτιαξε να δημιουργείς 

άλλο συμβόλαιο έπρεπε να δώσει να υπογράψεις.

Εντάξει, μάνα; 

Να η λατέρνα μου

Ζωή 

Στους δρόμους 

Κρυμμένη πίσω

Μεροκάματο 

Πολύχρωμο ο έρωτας

Σκληρό

Πέφτεις τα βράδια αποκαμωμένος

Μάτια γεμάτα εικόνες

Ψυχή γεμάτη λαχτάρες

είτε καλοκαίρι 

είτε φθινόπωρο

είτε χειμώνας

άσε την άνοιξη

χειρότερη από όλα

παρακαλάς για βροχή 

πάνω που θες ν' ανθίσεις

και στην στερεί 

μαραίνεσαι 

ή στέλνει τόση 

που σε σαπίζει.

Οι παπάδες μας τέλειωσαν... στο είπα...