Greece
Red Figure kylix with masturbation sceneBrussels Cinquantenaire Museum Πηγή:  http://crab.rutgers.edu/~pbutler/AncientArt/

Μεγαλώνοντας είναι πολύ σημαντικό να αυνανιζόμαστε
Πηγή www.life2day.gr: http://www.life2day.gr/2016/04/megalwnontas-einai-polu-simantiko-na-avnanizomaste/
O αυνανισμός, η διέγερση των ιδίων γεννητικών οργάνων με στόχο την πρόκληση οργασμού και αυτοϊκανοποίησης, έχει πάψει πλέον να θεωρείται ταμπού. Άλλωστε κατά καιρούς, η επιστήμη έχει εξηγήσει πως ο αυνανισμός κάνει καλό στην υγεία. Ειδικά για τις γυναίκες έρευνες έχουν δείξει ότι όσες αυνανίζονται έχουν αυτοπεποίθηση. Κι αυτό γιατί ένας άνθρωπος που αγαπάει το σώμα του και απολαμβάνει να το ευχαριστεί, αποκλείεται να μην είναι πιο σίγουρος για τον εαυτό του, σε σχέση με κάποιον που ντρέπεται να αγγίξει και να ικανοποιηθεί. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν επίσης πως μεγαλώνοντας είναι πολύ σημαντικό να αυνανιζόμαστε, καθώς τόσο το σεξ όσο και ο αυνανισμός είναι τρόποι για να διατηρήσουμε τα σωστά επίπεδα ορμονών στο αίμα μας. Είναι ακόμα γνωστό πως αυνανισμός σημαίνει λιγότερο στρες. Οι ειδικοί έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο αυνανισμός είναι απαραίτητος τρεις φορές την εβδομάδα για καλή σωματική και ψυχική υγεία. Ο αυνανισμός είναι ταμπού για ορισμένους ανθρώπους, ενώ κατά την εφηβεία μπορεί να αποτελέσει πηγή ενοχών, πράγμα έως ένα βαθμό φυσιολογικό αφού πρόκειται για μια νέα και άγνωστη πτυχή στη σεξουαλικότητα του εφήβου. Σε παλαιότερες εποχές θεωρούνταν επιβλαβής για τη σωματική ή την ψυχική υγεία του ατόμου, με διαδεδομένες τις φήμες ότι μπορεί να οδηγήσει σε κώφωση, τύφλωση και να προκαλέσει κύφωση. Παλιότερα επικρατούσε επίσης η αντίληψη ότι κατά τον αυνανισμό αφαιρείται ουσία από το μυελό των οστών, όμως σήμερα μία τέτοια αντίληψη θεωρείται άτοπη και απόλυτα αναληθής από τους επιστήμονες. Η ιστορία του αυνανισμού Η λέξη προέρχεται από το όνομα του βιβλικού προσώπου Αυνάν, απογόνου του Ιακώβ μέσω του Ιούδα. Ο Αυνάν δεν αυτοϊκανοποιούνταν ακριβώς αλλά είχε διακεκομμένη συνουσία (δηλαδή «τραβιόταν» πριν εκσπερματώσει και «τελείωνε» μόνος του) καθώς δεν επιθυμούσε να αποκτήσει απόγονο. Αναφορές για ανδρικό αυνανισμό συναντάμε από προϊστορικές ζωγραφιές σε πέτρες σε διάφορα μέρη του κόσμου. Ένα φιγουρίνι από άργιλο της 4ης χιλιετίας π.Χ. που βρέθηκε σε χώρο αρχαίου ναού στη Μάλτα παρουσιάζει μία γυναίκα αυνανιζόμενη. Βεβαίως στους άνδρες ο αυνανισμός ήταν πιο συχνός.

Female fertility figure, Asia Minor, 350-300 BC.

Ann SEXTON

Σιωπή

Όσο πιο πολύ γράφω, τόσο η σιωπή με καταβροχθίζει

                            C. K. Williams

Το δωμάτιό μου είναι ασπρισμένο,

άσπρο σαν το σιδηροδρομικό σταθμό του χωριού

κι άλλο τόσο σιωπηλό

λευκότερο απ’ τα κόκαλα της κότας

που λευκαίνουν στη σελήνη,

άσπιλα σκουπίδια,

κι άλλο τόσο σιωπηλό.

Υπάρχει ένα άσπρο άγαλμα πίσω μου

κι άσπρα φυτά

που θεριεύουν σα χυδαίες παρθένες

βγάζουν τις λαστιχένιες γλώσσες τους

αλλά δε λένε τίποτα.

Τα μαλλιά μου είναι το μόνο σκούρο.

Κάηκαν στην άσπρη τη φωτιά

κι είναι κάρβουνο μόνο.

Οι χάντρες που φορώ είναι κι αυτές μαύρες

είκοσι μάτια ανασυρμένα

απ’ το ηφαίστειο

σε τέλεια σύσπαση.

Γιομίζω το δωμάτιο

με λέξεις από την πένα μου.

Απ’ αυτήν στάζουν οι λέξεις σαν αποβολή.

Εκσφεντονίζω λέξεις στον αέρα

κι επιστρέφουν σαν μπαλιές σ’ επιφάνεια σκληρή.

Κι όμως υπάρχει σιωπή.

Πάντα σιωπή.

Σαν ένα πελώριο στόμα βρέφους.

Η σιωπή είναι θάνατος.

Έρχεται κάθε μέρα με τον καταπέλτη του

να κάτσει στον ώμο μου, ένα άσπρο πουλί,

να τσιμπολογάει τα μαύρα μάτια

και τον παλλόμενο ερυθρό μυώνα

του στόματός μου.

Σύγχρονοι αμερικάνοι ποιητές, επιλογή Κατερίνα Αγγελάκη-Ρούρκ, εκδ. Ύψιλον

 Donald JUSTICE

Το τηλέφωνο της μούσας

Νυσταγμένα η μούσα σε μένα; «Ας μείνουμε φίλοι,

καλοί φίλοι, αλλά μόνο φίλοι. Καταλαβαίνεις».

Και χασμουρήθηκε. Και φίλησε για τελευταία φορά τ’ αυτί μου.

Που πριν λίγο, κλαίγοντας στο άγγιγμά μου, είχε ψιθυρίσει:

« Σ’ αγαπούσα κάποτε». Και «όχι, δεν τον αγαπάω αυτόν.

Όχι ύστερ’ από όσα έκανε». Αργότερα,

Ενώ τη βοηθώ να ξανακουμπώσει τη νυχτικιά της:

«Συγγνώμη, είναι που δεν έχω φαίνεται πια πόθο».

Αναστενάζοντας: «Για σένα, εννοώ». Μακριά σιωπή. Τέλος:

«Ήσουνα πάντα τόσο σοβαρός». Οπότε

εγώ χαμογέλαγα, σκοτεινά. Κι έτσι έγινε κι έφτασα

να κοιμάμαι δίπλα της, όχι μαζί της, χωρίς όνειρα.

Της τηλεφωνώ πότε πότε, υπεραστικό τώρα.

Και γνωρίζει ακόμα τη φωνή μου, αλλά ακούω,

πάντα από μέσα τη μουσική του γραμμοφώνου της,

το γέλιο των νεαρών με τα κλειδιά τους.

Κάπου έχω γραμμένο τον αριθμό της.

Σύγχρονοι αμερικάνοι ποιητές, επιλογή Κατερίνα Αγγελάκη-Ρούρκ, εκδ. Ύψιλον

Πηγή: https://itzikas.wordpress.com