-Νίκος Αγγελάκης, «Βαθαίνει η αγκαλιά σαν αγαπιέσαι…»
«Τουρτούριζες μες στη βροχή
είχες σφαλίσει τα γαλάζια μάτια σου
κι άπλωνες το χέρι στη σκοτεινιά
ν’ αναγνωρίσεις το δικό μου
τι ωραία να λες:
“κοιμήσου τώρα δεν θα με ξαναχάσεις, δεν θα σε ξαναχάσω”…
Βαθαίνει η αγκαλιά σαν αγαπιέσαι…
Χωράει πολλούς ζητιάνους
πολλούς που στερήθηκανε τον έρωτα
ή δεν τους φίλησαν ποτέ τους
χαμογελάνε αυτοί που δεν τους χάιδεψε κανένας
ζούνε ανάμεσά μας όλοι ετούτοι
ένα μπουμπούκι σκάει δειλά.
Κοιμήσου…
Ξέσφιξε τα δάχτυλά σου και κοιμήσου..
Εγώ είμ’ εδώ…»



Η αγκαλιά που λείπει
Με λίγα λόγια: 
η αγκαλιά είναι το βάλσαμο
κι αφήστε τις θεωρίες να ίπτανται
μη διαμαρτύρεστε στο κενό
μην υπομένετε
μην υποφέρετε άδικα,
προπαντός 
μη μειδιάτε 
και μην ξεγελιέστε: 
χαρά δεν είναι το χρήμα
για τους κερδοσκόπους
δεν είναι η άνοιξη
για τους οικολόγους
δεν είναι η ζέστη το χειμώνα
για τους φτωχούς
δεν είναι το φαγητό
για τους υπερφάγους
ούτε το πιοτό 
για τους αλκοολικούς
ούτε το πόκερ 
για τους τζογαδόρους
η αγκαλιά είναι αυτή
που τα χωράει όλα
αν είχατε μιαν αγκαλιά
να σας κανακέψει όταν πεινάτε
να σας μωρώσει όταν υποφέρετε
να σας γεμίσει το απελπιστικό άδειο της ύπαρξής σας
μην ξεγελιέστε: 
θα ήσασταν 
άλλοι.
Ε.Κ.