Μπαλόνια

Έι,  εσύ παιδί με τα μπαλόνια στα χέρια!
Εσένα μιλάω,
με τα χρωματιστά!

Με τα χρωματιστά μπαλόνια 
ανάμεσα σε ασπρόμαυρο κόσμο!
Πώς βρέθηκες στο δρόμο τέτοια ώρα;
Πώς στη θάλασσα; 
Πού πήγαινες, παιδί;
Τι περιμένεις ολομόναχο 
στη δύσκολη ώρα που δύει ο ήλιος;
Κανείς δεν έρχεται παιδί...
και τα μπαλόνια 
-λυπάμαι αν σε κάνω να κλάψεις- 
με τον καιρό,
χρωματιστά κουρέλια...

Έτσι είναι οι μέρες της συννεφιασμένης άνοιξης...
Πηδά η μια συννεφιά να συμπληρώσει την άλλη. Οι κόμποι εκεί. Χρόνια απαράλλαχτοι. Μπρος γκρεμός και πίσω άνοιξη. Και τούμπαλιν. 
Όταν οι χαρτορίχτρες πρόλεγαν το μέλλον, εσύ γελούσες, θυμάσαι; 
Πολύς ο χρόνος για σκέψη, φίλε. Καλή; Κακή συντροφιά; 
Πολύ το πάλεμα. Κι η έγνοια για τους άλλους. Κι αυτή πολλή. Ένα τριβέλισμα: να σώσεις τον κόσμο. 
Ποιον από όλους; Από τι; Από τον εαυτό τους; 
Και ποιος σε έταξε να το κάνεις, φίλε; 
Πες αλήθεια, ρε! Πόσους κατάφερες να σώσεις; 
Αγώνας άγονος, φίλε...
Εγώ στο λέω.

Συννεφιά. 
Το Σαββατοκύριακο λέει πως θα βρέξει. Φίλε. 

Αντώνης Μπουντούρης

ΑΝΤΩΝΗΣ  ΜΠΟΥΝΤΟΥΡΗΣ

5 ποιήματα

ΣΥΝΩΜΟΤΩΝΤΑΣ

Ανάμεσά μας ένα σούρουπο ορφανό

σιγανό σαν προσευχή

ξέψυχο σαν πρόσφυγας

Σκεπασμένο με λευκό μαντήλι
καλοκαιρινό

να μη θυμίζει τον κουφό ανασασμό
να μη σαλεύει αισθήματα
και τα ανακατώνει.

Ουδέτεροι
(κι ολίγον δολεροί)

Χωρίς ίχνη.

ΑΡΔΕΥΣΗ ΕΜΜΟΝΩΝ

Εκείνος με την όψη του Χριστού

απιθώνει κυκλαδίτικα μάρμαρα

στα γύρω ξωκκλήσια

Και με το βλέμμα του τρελού

τα παίρνει κάθε βράδυ αγκαλιά

να μη του τα λαξέψουν.

ΕΥΡΥΘΜΙΑ

ασύλληπτος ο πόνος

έρχεται

επανέρχεται
την ίδια πάντα ώρα

μέσα στη ψυχή μου.

(I)

ΑΠΛΟΧΩΡΙΑ 
να ξεβοτανίζεις
                         να φυτεύεις
                                           να φιλεύεις

ν’ ακούς τον άλλον προσεκτικά

ίχνος ρυτίδας από το ύποπτο φως
να μη σέρνεται στα λόγια

τεντώνει η φωνή προς τα ψηλά
στον καθαρό αέρα
                               και σπάει

φωνή
         που σπάει
λέει αλήθειες
         κι είναι ανθεκτική στο φως

(II)

ΚΡΑΥΓΕΣ ΣΕ ΦΤΕΡΟΚΟΠΗΜΑ
Σχέσεις ολιγόκλαδες φθισικές
οι σχέσεις των ημερών μας.
Τα αισθήματα δειλά χαμηλωμένα σύννεφα
που δεν μπορούν να στάξουν.

Αναθρεμμένα μες την ήττα.

Μυλόπετρα στο στήθος μας
τούτη η κάθε μέρα…

Απειλή

Παράξενο μισός αιώνας πίσω σου και το κλαράκι 
να μην έχει θρέψει. 
Ούτε ρίζες άπλωσε, ούτε τίποτα...
Τι σόι δέντρο ήταν αυτό;
Έμεινε τρυφερό 
κάθε αγέρας απειλεί 
να το σπάσει,
τι σόι δέντρο;

Απειλή...

Χρησμός

https://iwrite.gr/project/epos2019/

Φαντασία 2019 | Χρησμός

διαγωνισμός διηγήματος φανταστικής λογοτεχνίας 

Ανακοίνωση αποτελεσμάτων

Στην τελική ευθεία έχουν μπει οι διαδικασίες για την έκδοση του τόμου που προέκυψε μετά τη διενέργεια του Διαγωνισμού «Φαντασία 2019 | Χρησμός – διαγωνισμός διηγήματος φανταστικής λογοτεχνίας» Η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει στα πλαίσια του διήμερου φεστιβάλ φαντασίας Fantasmagoria 2019 στο Δημαρχιακό Μέγαρο Θεσσαλονίκης (6-7 Απριλίου 2019).

Μέχρι τότε ανακοινώνουμε τους διακριθέντες συγγραφείς, τα διηγήματα των οποίων περιλαμβάνονται στην επικείμενη έκδοσή μας. Η λίστα με τα διακριθέντα διηγήματα – συγγραφείς που εμφανίζεται παρακάτω είναι με αλφαβητική σειρά (βάση ονόματος).

Αναγνώστου Γιώτα – Saramago & Disney LTD
Αναστασίου Χρύσα – Φωτιά και Σπαθί
Αναστασοπούλου Αθηνά – Γκρίζα λόγια, άλικος φόβος
Βασιλείου Πάκος – Συναδελφικά παραγγέλματα
Γιαννάκης Βασίλειος – Η δεύτερη επαλήθευση
Γιαννόπουλος Δημήτρης – Κάτι για σένα
Δανιήλ Μαρία – Αμάρις
Ησαϊάδης Βασίλειος – Ιασίων ο ψαράς
Καπερναράκος Ιωάννης Πέτρος – Ο θρύλος ενός ικέτη και η πτώση των Δρακόμορφων
Καρακατσάνη Λίζα – Κάτι Ζωντανο
Καραμανης Χαράλαμπος – Ο Οίκος Των Νεκρών
Καρούλης Χρήστος- Υπαρξιακή Κραυγή
Καριοφύλλη Αφροδίτη –Απρόβλεπτο
Κοκκινάκη Βάκη – Μαύρος ήλιος
Κομνηνός Παναγιώτης-Αναστάσιος – Ο χρησμός της Πνία
Κομνηνός Παύλος – Ο παγωμένος τόπος του ονείρου
Κοσμαδοπούλου Ευτυχία – Η Μελέτη Των Γρύλων
Κούτσιανος Χρήστος – Ο περιπλανώμενος του Βορρά
Κυριλλίδης Βασίλης – Σίλα
Μαντα Ματίνα – KWHN
Μαρμελούδης Στέλιος – Oracle A.E
Μαυρογεώργης Ισίδωρος – Η Επιστροφή
Μπάνος Αγαμέμνων – Η Φωτογραφία
Οιχαλιώτη Φανή – Μητρότητα
Παλαβούζη Χριστίνα – Σάβανο
Παππά Ζωή – Ζογκ
Πασσαλίδης Χρήστος – Η Σωτηρία Της Ψυχής
Πάτρας Κωνσταντίνος – Η Αναμέτρηση
Πολυβώτης Γιάννης – Το Λευκό Δωμάτιo
Πράνταλου Σταυρούλα – Τα χεράκια
Σαβεριάδου Μαρίνα – τα δίδυμα
Σιαφάκα Βασιλική – Ο Μάγος
Τερζάκης- Δημητράκης Μιχάλης – Ο Χρησμός του Χρυσομάτη
Τσαλιαγκός Πέτρος – Τα Χνάρια Της Αλεπούς
Φωτιάδης Γρηγόρης – Άρωμα οριάνθου

Ο Άρης

Γιατί πρέπει να αφορίσεις ένα ένα εκείνα που σε πλήγωσαν

Ξυπνούσα το πρωί και τον έβρισκα μπροστά στην πόρτα μου. Καθισμένος στο πεζοδρόμιο με το μπλου τζιν, τα σγουρά μαλλιά, τα λίγο σκιστά μάτια. Με τα καθαρά χέρια των δεκαοχτώ. Περνούσα το κατώφλι μου ασυγκίνητη, σκληρή. Έκρυβε τότε τα μάτια -με εκείνα τα χέρια των δεκαοχτώ- κι έκλαιγε πίσω μου. 
"Περίμενε", έκλαιγε."Μια στιγμή, να σου πω..."
Τα δάκρυά του απόμειναν ποτισμένα στο πεζοδρόμιο. Ιδού η ρίζα της κατάρας.

Οι παπάδες μας τέλειωσαν...

Ο Μιχάλης

Γιατί πρέπει να αφορίσεις ένα ένα εκείνα που σε πλήγωσαν

• Σε μισώ. Η κόλαση μαζί σου είναι χειρότερη από αυτήν που διαδίδεται πως υπάρχει. Στην αιώνια Κόλαση θα καίγεται μονάχα το δικό μου κορμί, θα λιώνει μονάχα η δική μου ψυχή. Από τη δικιά σου κόλαση αναγκάζομαι να προστατέψω τις ψυχές των παιδιών μου. Από τη φωτιά στο δέρμα, τη στάχτη στα πνευμόνια, την καπνιά που δηλητηριάζει το μυαλό, από σένα το δαίμονα. 

• Εκείνα τα πουλιά τα θυμάσαι; Εκείνα,ναι, που μέσα στα κλουβιά τους, τα καταδίκασα εις θάνατον. Εσένα καταδίκαζα. Τον έρωτα. Την αγάπη. Χωρίς νερό στο κλουβί. Εγώ. Πέθαινα. Σκότωσα. 

Οι παπάδες μας τέλειωσαν...

Το μπλου τζιν και ο έρωτας

Μονοφόρι 
το μπλου τζιν 
κι ο έρωτας.
Κατάρα να μη μεγαλώνεις...