Γιατί πρέπει να αφορίσεις ένα ένα εκείνα που σε πλήγωσαν
- Σε μισώ. Η κόλαση μαζί σου είναι χειρότερη από αυτήν που διαδίδεται πως υπάρχει. Στην αιώνια Κόλαση θα καίγεται μονάχα το δικό μου κορμί, θα λιώνει μονάχα η δική μου ψυχή. Από τη δικιά σου κόλαση αναγκάζομαι να προστατέψω τις ψυχές των παιδιών μου. Από τη φωτιά στο δέρμα, τη στάχτη στα πνευμόνια, την καπνιά που δηλητηριάζει το μυαλό, από σένα το δαίμονα.
- Εκείνα τα πουλιά τα θυμάσαι; Εκείνα,ναι, που μέσα στα κλουβιά τους, τα καταδίκασα εις θάνατον. Εσένα καταδίκαζα. Τον έρωτα. Την αγάπη. Χωρίς νερό στο κλουβί. Εγώ. Πέθαινα. Σκότωσα.
Οι παπάδες μας τέλειωσαν...
