Οι γυναίκες με τ' αλογίσια μάτια (1958)
Απόσπασμα:
A, ναι, με τούτο το μικρό κλειδί κει πάνω στο κομοδίνο
τα κορίτσια κλειδώνουν κάθε βράδυ τις εισπράξεις και
τη μνήμη τους
για να μπορούν να ζουν.
Kαι μόνο εκείνη η γυναίκα, θάρθει η αναπότρεπτη ώρα,
μια νύχτα, που θα νιώσει με τρόμο ξαφνικά,
πως στέρησε τον εαυτό της απ' την πιο βαθειά, την πιο μεγάλη ερωτική πράξη
μην αφήνοντας έναν άντρα να κλάψει στα πόδια της.
Τάσος Λειβαδίτης

Νέα από τα κορίτσια
Το πόνημα βαδίζει με τρεχαλητό αλόγου σε καλό καιρό και πράσινο λιβάδι. Τρέχει ανεξέλεγκτα, καθώς εχω αφήσει τα γκέμια. Δεν φοβάμαι. Αντίθετα, με ανακουφίζει το τρεχαλητό του. Το αεράκι του καλπασμού με δροσίζει. Ο ρυθμός της πλαταγής του με συντροφεύει σαν μουσική. Δεν βιάζομαι. Ο χρόνος μπροστά μου απλώνεται μέρα με τη μέρα κι εγώ τα περιμένω όλα ήσυχη. Ευτυχισμένη μέχρι τον πυρήνα.
Το Μέλι Της Δημιουργίας Είχε Βασικό Στόχο Την Ιερογραφία

Όταν ἀναγκαῖον ἐστίν, ἔξεστιν αφαίρεση
Δεν μπορούσα να αφαιρέσω τον κόσμο.
Αλλά μπορούσα να αφαιρέσω τον εαυτό μου από τον κόσμο.
                                                      Γιώργος Δουατζής
(από την υπό έκδοση συλλογή «Το κόκκινο κασκόλ»)

Κατοίκησα σε έρημο τόπο.  Μου φτάνει, είπα, των γλάρων η συντροφιά που αγαπούν να πετούν έξω από το παράθυρο μου. Μου φτάνει, είπα. Φτάνει.
Φτάνει, είπα, χωρίς να υπολογίσω πως "όταν ο άνθρωπος σκέφτεται, ο Θεός γελάει. Κι όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός ξεκαρδίζεται στα γέλια". Οι σοφοί κάτι ήξεραν. Εγώ δεν  ήξερα. Ούτε καν υποψιάστηκα. Επειδή, με τον καιρό, είχα συνηθίσει να κουβαλάω το σάκο με τις πέτρες της ζωής μου στην πλάτη.  Κι ενώ αμέριμνα βάδιζα με  κρυφή χαρά, νομίζοντας (τόσο ανόητα!) πως είχα καταφέρει να δραπετεύσω από τον κόσμο για να κρυφτώ στο τέλος της ερήμου,  -αχ, πώς με ξεγέλασε το γνώριμο βάρος της μοναδικής μου αποσκευής!- δεν πήρα είδηση πως το σακί μου είχε τρυπήσει. Και πως σ' όλόκληρο το μήκος του δρόμου, οι κόκκινες πέτρες μου, σημάδευαν την πορεία.
Και να 'μαι τώρα. Το πλήθος είναι πάλι εδώ... Ξαναμαζεύτηκε. Πάνω μου οι γλάροι και κάτω το πλήθος.
Και μέσα μου μια παραπάνω κούραση: Του άσκοπου δρόμου.
Το ματαιωμένο μέλι



 

Μια ιδέα συναίσθημα
Οι φίλοι μου; Πώς μου ήρθε αυτό; Να μιλήσω για τους φίλους μου; Αναδεύτηκα στο κρεβάτι. Οι φίλοι μου; Συναίσθημα μου μυρίζει. Κι έχω φτάσει να μην το αντέχω. Είμαι μεγάλη; Είμαι σκληρή; Περνάω φάσεις κυκλοθυμίας; Είναι φυσικό; Το παθαίνουν κι άλλοι;
"Οι αναπολήσεις δεν είναι για μένα!", γύρισα πλευρό, ακόμα με κλειστά μάτια. Τι βρίσκεται βαθιά κουκουλωμένο κάτω από τις αναπολήσεις; Ο Γιάλομ, οι ψυχολόγοι, εύκολα θα το αναγνώριζαν: ο θάνατος. Μα, θα μου πεις, βρίσκεσαι στο ζεστό κρεβατάκι μου πρωί-πρωί, και πρέπει να ευλογείς το Σύμπαν για την ζεστασιά του. Κάποιοι άλλοι κοιμούνται σε σκηνές, σε παγκάκια, στα πεζοδρόμια. Ο θάνατος για σένα -φυσιολογικά- στέκεται παραπέρα από το πουπουλένιο σου πάπλωμα που παρεμπιπτόντως ακριβοπλήρωσες γι' αυτό το λόγο:  να κρατάει  τα δαχτυλάκια μου ζεστά- τι στο καλό έχεις πάθει και  σκέφτεσαι τον θάνατο; Και στο κάτω-κάτω, ΤΙ δουλειά έχει ο θάνατος ενώ εσύ έχεις αγωνιστεί με τόσους τρόπους γι' ΑΥΤΗ τη ζωή; Για να ξυπνάς τρυφερός κι ανέγγιχτος από το κρύο του Γενάρη; Υπό αυτές τι συνθήκες, δεν πρέπει να βρίσκεται ο θάνατος μακριά από σένα; Δεν είναι φυσικό να προτιμάει να βολτάρει  πάνω από τα κεφάλια αυτών που κρυώνουν; Αυτών που έχουν ξυλιασμένα δάχτυλα, κακή κυκλοφορία στο αίμα, αυτών που είναι εκτεθειμένοι σε χίλιες δυο αρρώστιες του δρόμου; Αυτούς που πεινάνε; "Παραληρώ", σκέφτηκα και τέντωσα τα πόδια μου. "Κοίταξε μέχρι πού μπορεί να φτάσει το μυαλό του ανθρώπου σαν το αφήσει ελεύθερο", συνέχισα τη σκέψη, χαϊδεύοντας τη ζεστή κοιλιά μου.
Στη Μαντάγια τα μωρά τρώνε γρασίδι για να επιβιώσουν. Οι μανάδες ταΐζουν αλατόνερο τα βρέφη τους γιατί από την πείνα το γάλα κόβεται. Η πόλη τους είναι ναρκοθετημένη και δεν μπορούν να το σκάσουν. Στη Μαντάγια δεν υπάρχει Ελευθερία ή Θάνατος, μόνο Θάνατος υπάρχει, μόνο Θάνατος.
http://www.newsbomb.gr/kosmos/news/story/658524/syria-to-frixto-prosopo-toy-polemoy-apotypomeno-sta-paidia-video

...Είπες κάτι;

 

Βγήκες;

Τί ἐξήλθητε εκ τὴς ἔρήμου θεάσασθαι; κάλαμον ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενον; 

ἀλλὰ τί ἐξήλθητε ἰδεῖν;

 

Μια πολύλαλη βόλτα και ξαναγυρίζεις στο Γενάρη με τις βροχές του.

Το γραπτό μου έχει αρχίσει να πηγαίνει μόνο του. Απόκτησε πόδια και στόμα. Οι ήρωες κάνουν έρωτα, υποπίπτουν σε αμαρτίες λέγοντας "Γεννηθήτω...", μουγκρίζουν σαν σκυλιά δεμένα. Είναι πια πέρα από τις δυμάμεις μου να το κρατήσω από τον κατήφορο που παίρνει. Ξαφνικά μετατράπηκα σε απλό θεατή που δεν έχει κανένα δικαίωμα να παρέμβει. Οι γράφοντες γνωρίζουν πολύ καλά το συγκεκριμένο είδος  εξευτελισμού κατά το οποίο χάνεται παντελώς ο έλεγχος, ενώ αναρωτιέσαι ποιος είναι αυτός ο αόρατος "άλλος"που κάνει κουμάντο στο πόνημα για το οποίο στην αρχή πλανήθηκες (και απατήθηκες) πως ήταν δικό σου.  Διαπιστώνεις με χαρμολύπη πως  αυτός ο "αόρατος άλλος" σε χειρίζεται σαν όργανο. Αυτός γράφει τη μουσική, αυτός διευθύνει.  Εσύ απλά διαθέτεις τις χορδές. "Αυτός", είναι υπέυθυνος για τα πάντα. Εκτός από τον αφορισμό που σε περιμένει στην παρακάτω γωνία.

 

Ζήλεψες;
 

Τα παιδία παίζει.

Το ερωτηματολόγιο του Προυστ:

 
- Ποιο είναι το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας;
- Ο ενθουσιασμός για κάθε τι καινούργιο

- Ποια αρετή προτιμάτε σ' έναν άντρα;

- Να είναι συνεπής στον λόγο του


- Ποια αρετή προτιμάτε σε μια γυναίκα;
- Να είναι θηλυκή.

- Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;
- Ότι είναι πάντα εκεί όποτε τους χρειάζομαι

- Το βασικό σας ελάττωμα;

- Σιχαίνομαι τη ρουτίνα και την απραξία. Κι ακόμα ένα: μου λείπει απόλυτα η τυπικότητα. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα θυμηθούν γενέθλια, ούτε θα τηλεφωνήσουν στη γιορτή σου για Χρόνια Πολλά.

- Η βασική σας απασχόληση;
-Το γράψιμο

- Τι είναι για σας ευτυχία;
- Ο έρωτας όταν είναι αμοιβαίος

- Τι είναι για σας δυστυχία; 

-Ο έρωτας όταν δεν είναι αμοιβαίος

- Αν δεν ήσασταν ο εαυτός σας, ποιος θα θέλατε να ήσασταν;
-Αυτή τη στιγμή ο Φίλιπ Ροθ. Θα ήθελα να έχω γράψει την «Νόσο του Πόρτνοϋ».

- Ποιος θα ήταν για σας ο ιδανικός τόπος για να ζήσετε;
-Μια ζεστή αγκαλιά που δεν φυλακίζει. Θα μπορούσα να κάνω τα πάντα εκεί μέσα.

- Το αγαπημένο σας χρώμα;
-Είμαι ζωγράφος. Λατρεύω όλα τα χρώματα

- Το αγαπημένο σας λουλούδι;
-Το τριαντάφυλλο για τις άπειρες ποικιλίες του. Την παπαρούνα για τη δύναμη του χρώματός της. Τα ηλιοτρόπια που γυρνούν όλα μαζί το κεφάλι τους στο φως.

- Το αγαπημένο σας πουλί;
-Ο αετός. Το κολιμπρί που είναι το ιερό πουλί-σύμβολό μου.

- Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
-Ροθ, Αλιέντε, Κίνγκ, Νέσμπο, θα πορούσες να πεις πως είμαι του ελαφρού ρεπερτορίου.   

- Οι αγαπημένοι σας ποιητές
- Πεσσόα, Πάουντ

- Οι αγαπημένοι σας ήρωες από την λογοτεχνία;
-Σέρλοκ Χόλμς, Πόρτνοϋ, αστυνόμος Μπέκας

- Οι αγαπημένες σας ηρωίδες από την λογοτεχνία;
- Αυτή τη στιγμή δεν θυμάμαι καμιά

- Οι αγαπημένοι σας συνθέτες;
- Βιβάλντι, Μπαχ, Σοπέν, σχεδόν όλοι οι ανναγενησιακοί, Περγκολέζι, Ομπρύ, Πράισνερ κ.α.

- Οι αγαπημένοι σας ζωγράφοι;
- Ντα Βίντσι, Ραφαέλο, Τιτσιάνο, Μιχαήλ Άγγελος και χίλιοι άλλοι

- Οι ήρωες σας από την πραγματική ζωή;
- Οι γιατροί του Κόσμου και γενικά όσοι προσφέρουν εθελοντισμό παραμερίζοντας τον εαυτό και τις προσωπικές τους ανάγκες

- Ποιες ιστορικές προσωπικότητες αντιπαθείτε περισσότερο;
- Όσους φιλοχρήματους οδήγησαν, οδηγούν και θα οδηγούν σε πολέμους

- Οι αγαπημένες σας ηρωίδες από την παγκόσμια ιστορία;
- Είμαι πολύ κακή στην ιστορία

- Το αγαπημένο σας όνομα;
- Ευτυχία. Έχει το καλύτερο νόημα από όλα τα ονόματα. Ποιος είναι αυτός που δεν αναζητά την ευτυχία;

- Τι μισείτε περισσότερο;

- Την βλακεία.

 - Ποιο στρατιωτικό γεγονός θαυμάζετε περισσότερο;
- Για ποιο λόγο θα έπρεπε να θαυμάζω ένα στρατιωτικό γεγονός; Σιχαίνομαι τον στρατό. Η ύπαρξη στρατού σε μια χώρα σημαίνει πως βρίσκεται εκεί για την υπεράσπισή της σε ενδεχόμενο πόλεμο. Και πόλεμος σημαίνει φόβος, νεκροί, αίμα, πόνος. 

- Με ποιο φυσικό ταλέντο θα θέλατε να είστε προικισμένος;
- Να γίνομαι αόρατη. Και να πετάω.

- Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
- Μια ηλικιωμένη κάλεσε τα παιδιά και τα εγγόνια της για Κυριακάτικο μεσημεριανό φαγητό. Μετά το γεύμα τα φίλησε και τους είπε πως ήθελε να ξεκουραστεί.  Πήγε στο κρεβάτι της, ξάπλωσε και πέθανε. Ήσυχη κι ευτυχισμένη. Γεμάτη. Έτσι θέλω να πεθάνω.

- Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτό τον καιρό;
- Γράφω. Άλλοτε με ένταση, άλλοτε με βαρεμάρα, άλλοτε με λαχτάρα, άλλοτε από ενοχές, άλλοτε με ζήλεια για όλους τους καλύτερους από μένα, αλλά είμαι πάντα εκεί. Συνεπής στο ραντεβού με τη Μούσα. Το λατρεύω αυτό.

- Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
- Στα λάθη των παιδιών.

- Το αγαπημένο σας "motto";
- Έχω δύο: «Και αυτό θα περάσει» και «Η ζωή είναι μικρή».

(Από πρόσφατη συνέντευξη τον Δεκέμβρη του 2015).
Αυτά.

 

Από αυτά τα γράμματα να φτιάξεις μία (;) λέξη

Από την Πύλη για την αρχαία γλώσσα:
ΝΕΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ 19ο ΑΙΩΝΑ

• λεξίγριφος, λεξιδημιουργός, λεξιευρέτης, λεξιθηρευτικός, λεξικίδιον, λεξίκλιτοι (συνδετικές γλώσσες), λεξικόγραπτος, λεξικογραφέω, λεξικογραφία, λεξικογραφικός, λεξικοειδής, λεξικοκλοπία, λεξικολογία, λεξικολογικός, λεξικολόγος, λεξικοποιέω, λεξικοποιός, λεξιλογία, λεξιλόγιον, λεξιμάθεια, λεξιμαθής, λεξιμηχανικός, λεξιπαίγνιον, λεξιπαραγωγική, λεξιπράτης, λεξιπροαγωγία, λεξιπροαγωγός, λεξίτεχνος, λεξιτονιστικός, λεξιτυπέω, λεξιφόρος, λεξοπαταγέω, λεξοποιέω, λεξοποιός, λογαριθμικός, λογάριθμοι, λογικευτής (πεπαιδευμένος), λογικισμός, λογικογράφοι (συγγραφείς λογικής), λογικομηχανικός, λογικοπνίκτης, λογικοφανής, λογικόφρων, λογικόψυχος, λογιοκρατία, λογιολαϊκός, λογισμογραφία (μέθοδος για εγγραφή διαχειριστικών πράξεων), λογισμοκτόνος, λογιστικότης, λογιωτατικός, λογιωτατισμός, λογοδογματική (φάση της φιλοσοφίας), λογοδοκιμασία (λογοκρισία), λογοδοσία, λογοδοτέω, λογοδρομέω, λογοθεώρητος, λογοκλέπτης, λογοκλοπή, λογοκλοπικός, λογοκοπία, λογοκράτεια (ορθολογισμός), λογοκρισία, λογομάθεια, λογομανία, λογοπαίγνιον, λογοπαικτικός, λογοπαιξία, λογόπλασμα, λογοπλάστης, λογοπλόκος, λογοτεχνέω, λογοτέχνημα, λογοτεχνοκρίτης, λογοτριβή, λογοφρασία (φρασεολογία).
• http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/lexicon/lemma.html?id=136
• Όσο κι αν η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της, και μόνο γι' αυτό, γαμώτο, δεν μπορείς να μην την αγαπάς

Ο πόνος της λέξης
Μία σελίδα χρειάστηκε δύο ολόκληρες ώρες για να γραφτεί. Και το μαρτύριο της σελίδας δεν σταματάει. Θα συνεχιστεί: ακριβείς έννοιες, κοψίματα σε λέξεις που επαναλαμβάνονται, λεξικά, συνωνυμίες, ίντερνετ, ανάγνωση, ανακατάταξη, ξανά ανάγνωση, διορθώσεις σημείων που δεν διευκρινίζονται επιτυχώς, ανάλυση, επεξήγηση, συμπλήρωση, ξανά ανάγνωση μέχρι που το μαθαίνεις απ' έξω, μέχρι που βαριέσαι να το λιβανίζεις για δέκατη και εικοστή και τριακοστή φορά και λες δεν πειράζει, αύριο, μα το Θεό, κι αύριο μέρα είναι...
Τα καλά της ψυχής κόποις κτώνται