Στον ύπνο μου βρήκα μια πένα σκουριασμένη στερεωμένη πάνω σε ένα ξύλο ξυσμένο και γδαρμένο. Τη σήκωσα από το χώμα και είπα θα την κρατήσω.
Καιρός να ξαναρχίσεις να γράφεις είπε το όνειρο. Άφησες την πένα σου να σκουριάσει. Κάποιος πριν από σένα, (ο παλιός εαυτός;) έγραφε. Για κάποιον αυτή η πένα ήταν κάτι πολύτιμο.
Γιατί πρέπει να αποσυρθείς από τη ζωή κάποιου που αγαπάς και που εκείνου δεν του είσαι πλέον τόσο απαραίτητη; Το κάνεις για σένα που πληγώνεσαι γι' αυτό (πρέπει να σωθείς ή να μη φανείς κλαψιάρης ή αναξιοπρεπής ή σε πονάει αυτό) ή για να ανοίξεις δρόμο σε εκείνον; Για καλό σου αποσύρεσαι ή για καλό του;
Θέλω να κοιμίσω τη σκέψη μου για λίγο. Ύστερα σκέφτομαι αυτούς που παθαίνουν άνοια και αναρωτιέμαι, μήπως κι αυτοί θέλησαν να κοιμίσουν τη σκέψη τους για λίγο.
Στον ύπνο μου βρήκα μια πένα,
στον ξύπνιο μου έχασα εσένα.
This is ρίμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου