Πέρασαν και τα γενέθλια. Αναίμακτα και ωραία. Το γλυκό (που ο κόσμος γλυκάθηκε με τη γέννησή σου) μια παλιά μαρμελάδα από το κάτω ράφι του ψυγείου, σχεδόν ξεχασμένη.
Εγώ να ανεβοκατεβαίνω τη μεταλλική σκάλα που τραμπαλίζεται και να σοβατίζω ταβάνια. Ο μόνος που ήρθε την επομένη ήταν ο Αμπού. Του το είπα και προσπάθησα να τον κεράσω τα φαγητά που αγόρασε. Δεν με άφησε. Επίσης δεν τρώει γλυκά. Από τη σοκολάτα που άνοιξα δεν ακούμπησε ούτε πλακάκι. Την τέλειωσα μόνη την άλλη μέρα.
Τώρα ο Αμπού είναι στην Αυστρία και δεν μπορεί να γυρίσει. (Γρήγορα κινούνται τα πράγματα, αγάπη μου.) Όπως:
"Σ' αγαπώ", μου είπες πέρσι την πρωταπριλιά και μας πιάσανε και τους δύο τα γέλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου