Λένε ότι ο ευτυχισμένος άνθρωπος δεν δημιουργεί. Βυθισμένος στην ευτυχία του μένει να το απολαμβάνει, μένει ακίνητος επειδή φοβάται να μην αλλάξει τίποτα από όσα βιώνει. Λένε πως καθηλώνεται. Μπορεί.
Επίσης λένε πως η πίκρα, ο φόβος ή ο πόνος, γεννούν όμορφα πράγματα. Όταν ο άνθρωπος βιώνει πίκρα, όταν πνίγεται μέσα σε πόνο, τότε ενεργοποιείται το ένστικτο της επιβίωσης. Ο άνθρωπος παλεύει να βγει από αυτό, ή παλεύει να απαλύνει αυτό που αισθάνεται. Με ποιον τρόπο; Μοιράζοντάς το. Με ποιον τρόπο το μοιράζει; Δημιουργώντας. Απασχολώντας σώμα και μυαλό. Να γιατί λένε πως οι μεγάλες δημιουργίες έχουν βγει μέσα από αντίξοες συνθήκες, κακουχίες και βάσανα.
Να καθαιρέσω τις φωτογραφίες σου από τον τοίχο
να σαπουνίσω σχολαστικά τα χέρια που σε άγγιξαν
να σβήσω από τα αυτιά μου τους ήχους των οργασμών σου
από τα μάτια μου τις τούφες των μαλλιών σου που άγγιζαν πάνω μου
δυο κομμάτια κορμιά ζυμωμένα σε ένα
τόσες μα τόσες φορές ζυμωμένα μαλακά
εικόνες από μάτια βέλη που τρυπούσαν βαθιά, αλύπητα
ένα κομμάτι ουρανός κάποιες μέρες
πάνω μας ένα ταβάνι ηδονοβλεπτικό
κρεβάτι ξέστρωτο η γη που μας άκουγε
να πληγώνουμε ο ένας το φύλο του άλλου
Μείνε όσο σε θέλω.
Αφήνω τις φωτογραφίες σου εκεί.
(Υ.Γ. Εγώ "ΑΥΤΌ" πόσο το αγαπάω!)
Πολύ μου αρέσει τ πώς γράφεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή