μου βάφεις τα μαλλιά
με σκεπάζεις
καληνύχτα μάτια μου
καλό νάνι
όνειρα σαν πέπλα απαλά
ξεχνώ τη μορφή σου
ξεχνώ τη μυρουδιά της πλάτης σου
την τοπιογραφία του στέρνου
ξεχνώ τη θέση κάθε μικρής τρίχας στα λεπτά σου πόδια
μη με αφήνεις να ξεχνώ
άργησες
κι εδώ αρχίζει να νυχτώνει νωρίτερα τώρα
εδώ χειμωνιάζει από τον Ιούλιο
τι τρομερός μήνας ο Ιούλιος
τι σιωπηλός μήνας
και πόσο απόμακρος ο Αύγουστος
καλό νάνι
όνειρα σαν πέπλα απαλά
μικρές ξεχασμένες κουβέντες
ψάχνουν νερό
αλλά
η αυλή μου γέμισε δίψα
έχει γεμίσει ακόλουθους
που αλλόγιστα το ξοδεύουν
κι εσύ λίμνη μου
εσύ καθαρό νερό μου
ποτάμι μου
θάλασσα απέραντη
έχεις γεμίσει καλάμια
και δε μ' αφήνεις να πιω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου