Κνάκαλος
Το βιογραφικό μου
Το βιογραφικό μου, δεν λέω,
μια χαρά φαίνεται στους άλλους.
Εγώ όμως, το βλέπω γκαστρωμένο
και με πολλές λακκούβες..
Για καλή μου τύχη,
υπάρχει η ποίηση,κι απλώνει μπουγάδα
με τις νοτισμένες μου αλήθειες.
Τα πάθη και τα άγχη,μαζί και οι εικονικοί μου θάνατοι,
ένα ελευθέρας είναι για προσωπική χρήση,
να περνάω τις δυσκολίες αλώβητος
και να μ΄αναγνωρίζω
όταν συναντώ τον εαυτό μου τα βράδια.
http://frear.gr/?p=13990
José Gutiérrez
Μετάφραση: Στέλιος Καραγιάννης
ΤΕΛΟΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ / FIN DE TRAYECTO
Η αργή πορεία ενός νυχτερινού τρένου
σαν πιθανή απεικόνιση της ζωής μου.
Μακριά έσβηναν οι σταθμοί
όπου δεν σταμάτησα:φοβόμουν το σκοτάδι
ή την ιδέα ότι δεν θα με περίμενε κανείς.
Και παρ’ όλα αυτά βρισκόμουν εκεί,
στο τέρμα της διαδρομής,
ανυπόμονη ομορφιά,
στα μελαγχολικά της μάτια
γραμμένη η απόφαση:
δεν θ’ αντέξω τη λησμονιά
και η επιστροφή μού απαγορεύεται.
ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΖΩΝΤΟΣ / MONÓLOGO DEL SOBREVIVIENTE
Κάποια μάτια έφυγαν
αφήνοντάς σε μόνο με το βράδυ σου.
Τι ψάχνεις στα βιβλία, σ’ αυτό το άδειο
δωμάτιο όπου η σιωπή εξυφαίνει την καταστροφή σου;
Οι λέξεις δεν υπάρχουν και βρίσκεσαι μόνος,
και στο άδειο σαν την ψυχή σου σπίτι
δεν θα βρεις παρηγοριά στη δυστυχία σου.
Κοίτα γύρω σου: όλα έρημος
η πλημμυρισμένη αυταπάτη.
Επίμονε κηπουρέ της καταστροφής
αναλογίσου ότι δεν είσαι πια εκείνος ο νέος
που σπατάλησε τα χρόνια της αθωότητας
δίχως να προβλέψει το τόσο αβέβαιο μέλλον
και για τα τραύματά σου
είναι καλύτερα να υποταχτείς στη στάχτη.
Κανείς δεν μπορεί να σ’ ακούσει και συ το ξέρεις.
Φύγε μακριά από ‘δω, είναι το φρόνιμο,
ακόμα κι αν κρίνεις μάταιο τον σκοπό σου.
Θα περιπλανιέσαι στους δρόμους της απόμακρης πόλης
κυνηγώντας έναν απρόσιτο ίσκιο.
Το να πεθαίνεις σε κάποια μάτια, αν η μοίρα
το ορίζει, μετριάζει την αποτυχία σου.
Αλλά μην παραπονεθείς
εάν αυτό το βλέμμα σου κοστίσει τη ζωή
στα μάτια της τα ονειροπόλα τελικά θα καταλήξεις
μόνος με τον θάνατό σου.
Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΞΟΡΙΑ /
LA SOLEDAD DEL MAR ES EL MEJOR EXILIO
…Και δεν είναι η θάλασσα σκοτεινός ορίζοντας, αλλά εξορία.
Μέσα της πραγματοποιούνται όλες μου οι επιθυμίες.
Πέρα μακριά, κάποιος με φαντάζεται
ξένο σε ξένη χώρα.
Δεν γνωρίζει αυτή τη μουσική:
της θάλασσας, το κελάρυσμά της
το δυναμωμένο απ’ τη βροχή ή εκείνους τους γλάρους
που αφήνουν μιαν αχτίδα φωτός
πάνω στον πυκνό αέρα της χειμωνιάτικης χαραυγής.
Η μοναξιά της θάλασσας δεν είναι απειλή
αλλά νησί όπου κατοικώ ανέμελος.
Μέσα της πραγματοποιούνται όλες μου οι επιθυμίες
και ο χρόνος δε συνωμοτεί ενάντια στον άνθρωπο.
Στην χειμωνιάτικο πρωινό κάποιος
με φαντάζεται ξένο,
και τι γλυκό που είναι να το ξέρω.Μέσα της πραγματοποιούνται όλες μου οι επιθυμίες.Πέρα μακριά, κάποιος με φαντάζεταιξένο σε ξένη χώρα.Δεν γνωρίζει αυτή τη μουσική:της θάλασσας, το κελάρυσμά τηςτο δυναμωμένο απ’ τη βροχή ή εκείνους τους γλάρουςπου αφήνουν μιαν αχτίδα φωτόςπάνω στον πυκνό αέρα της χειμωνιάτικης χαραυγής.Η μοναξιά της θάλασσας δεν είναι απειλήαλλά νησί όπου κατοικώ ανέμελος.Μέσα της πραγματοποιούνται όλες μου οι επιθυμίεςκαι ο χρόνος δε συνωμοτεί ενάντια στον άνθρωπο.Στην χειμωνιάτικο πρωινό κάποιοςμε φαντάζεται ξένο,και τι γλυκό που είναι να το ξέρω.
Μέσα της πραγματοποιούνται όλες μου οι επιθυμίες.
Πέρα μακριά, κάποιος με φαντάζεται
ξένο σε ξένη χώρα.
Δεν γνωρίζει αυτή τη μουσική:της θάλασσας, το κελάρυσμά της
το δυναμωμένο απ’ τη βροχή ή εκείνους τους γλάρους
που αφήνουν μιαν αχτίδα φωτός
πάνω στον πυκνό αέρα της χειμωνιάτικης χαραυγής.
Η μοναξιά της θάλασσας δεν είναι απειλή
αλλά νησί όπου κατοικώ ανέμελος.
Μέσα της πραγματοποιούνται όλες μου οι επιθυμίες
και ο χρόνος δε συνωμοτεί ενάντια στον άνθρωπο.
Στην χειμωνιάτικο πρωινό κάποιος
με φαντάζεται ξένο,και τι γλυκό που είναι να το ξέρω.
http://frear.gr/?p=3026&
Federico Díaz Granados
Μετάφραση: Δημήτρης Αγγελής
ΕΠΙΣΤΡΟΦΕΣ / RETORNOS
Δεν πιστεύω στις επιστροφές
αλλά αυτή η πικρή καρδιά από παλιά σπίτια
και δρόμους κατεστραμμένους
χτυπά σε κάθε επιστροφή
χωρίς χειρονομίες ή μορφασμούς
και ξέρει ότι ο κόσμος είναι ένα τόπος κακός για να φτάσεις
Και επιστρέφει για να γράψει ένα ποίημα που μιλάει για ένα κορίτσι σ’ ένα αεροδρόμιο
που περιμένει ένα αεροπλάνο ποιος ξέρει από πού
ή να γράψει για εκείνο το γράμμα που ποτέ δεν έλαβα εκείνο το Σάββατο
ακούγοντας την παλιά κασέτα με τις αγαπημένες μου νοσταλγίες
ή για τους κλεμμένους στίχους απ’ τον Σαλίνας, τον Μπόρχες, τον Γουόλκοτ
και για τα ηλιόλουστα απογεύματα στο γήπεδο.
Δεν πιστεύω σε επιστροφές
αλλά αυτή η αποστεγνωμένη από άλλες ημέρες καρδιά τραγουδά ετεροχρονισμένα
πάνω στον ουρανό όπου καίει τ’ όνομα μιας γυναίκας που αγάπησα
Δεν πιστεύω στις επιστροφές
αλλά η κλίση μου στο ταξίδι, κάθε φορά που αναχωρώ προς την κακοκαιρία του κόσμου,αφήνει, όπως τις μέρες που ήμουνα πρόσκοπος, βότσαλα και σβολαράκια ψωμιού
για να μη χαθεί το μονοπάτι της επιστροφής για το σώμα σου.
http://frear.gr/?p=8354
Ευτυχία Κοσμαδοπούλου
Φύλακας
Όχι, δεν ήθελα.
Δεν ήθελα να γίνω φύλακας του Θεού
Ορκίζομαι πως Αυτός το ζήτησε
Ήρθε κλαμένος μια μέρα
Βόηθα με, μου είπε.
Οι άνθρωποι όλο ζητάνε πράγματα
κάποιοι βρίζουν
μερικοί με μισούν
δεν έχω δύναμη πια να σφουγγαρίζω όλη την οικουμένη
είμαι ο μόνος που δεν αναπαύεται
αυτός ο κόσμος είναι ένας λύκος
θέλω να αλλάξω το όνομά μου
βοήθα με.
Είδα τα δάκρυά Του να αναβλύζουν
τόνοι βροχής ξεχείλισαν τα ποτάμια
τα σκούπισα με το πουκάμισό μου
Ορκίζομαι
Τον λυπήθηκα.
