Γιορτάζει, λέει,  ο Πλανήτης Γη!!!


Θα γιόρταζε, αν...


Θα γιόρταζε, αν...



Θα γιόρταζε, αν...


Θα γιόρταζε, αν...


Αλλά...



Αλλά...


Αλλά...


Και...



Αλλά...


Αλλά...


Αλλά...



Αν...


Όμως...

Ralph Waldo Emerson (1803-1882)

Φύση

ΙΙ.
Είναι παιχνιδιάρα και καλή,
Αλλά με ευμετάβλητη διάθεση,
Χωρίς θλιβερή επανάληψη κάθε τόσο,
Θα είναι όλα τα πράγματα για όλους τους ανθρώπους.
Αυτή που είναι τόσο γριά, αλλά σε καμιά περίπτωση αδύναμη,
Διοχετεύει τη δύναμη της στους ανθρώπους,
Χαρούμενα και πολλαπλά χωρίς κώλυμα,
Τους φτιάχνει και τους πλάθει όπως είναι,
Και αυτό που αυτοί ονομάζουν τρόπο της πόλης
Δεν είναι τρόπος τους, αλλά δικός της,
Και αυτό που λένε ότι φτιάξανε σήμερα,
Το μάθανε από τις βελανιδιές και τα έλατα.
Γεννά ανθρώπους σαν φρέσκες μολόχες,
Ήρωες και κόρες, σάρκα εκ της σαρκός της·
Εμπλουτίζει το νερό της και το σιτάρι της
Με γεύσεις τις οποίες βρίσκει κατάλληλες,
Και τους δίνει κάτι να πιουν και να φάνε·
Και έχοντας έτσι άρτο και ανάπτυξη,
Της κάνουν προσφορές, όχι ακούσιες.
Ότι είναι περισσότερο δικό τους, δεν το κατέχουν,
Αλλά είναι δανεισμένο από άτομα σιδήρου και πέτρας,
Και στα περίφημα έργα Τέχνης τους
Η κυρίαρχη πινελιά είναι πάλι δικιά της.

Nature

II.

She is gamesome and good,

But of mutable mood,--

No dreary repeater now and again,

She will be all things to all men.

She who is old, but nowise feeble,

Pours her power into the people,

Merry and manifold without bar,

Makes and moulds them what they are,

And what they call their city way

Is not their way, but hers,

And what they say they made to-day,

They learned of the oaks and firs.

She spawneth men as mallows fresh,

Hero and maiden, flesh of her flesh;

She drugs her water and her wheat

With the flavours she finds meet,

And gives them what to drink and eat;

And having thus their bread and growth,

They do her bidding, nothing loath.

What's most theirs is not their own,

But borrowed in atoms from iron and stone,

And in their vaunted works of Art

The master-stroke is still her part.

δεκαέξη χαϊκού και άλλες ιστορίες 

 ποίηση του Γ. Σεφέρη

      3. χαϊκού Β΄  

Στον κάμπο ούτ' ένα / τετράφυλλο τριφύλλι. / Ποιος φταίει απ' τους τρεις;

11. χαϊκού Ι΄  

Τώρα σηκώνω / μια νεκρή πεταλούδα / χωρίς φτιασίδι.

14.  χαϊκού ΙΓ΄ ΑΡΡΩΣΤΗ ΕΡΙΝΥΣ

Δεν έχει μάτια / τα φίδια που κρατούσε / της τρών τα χέρια.

16. χαϊκού ΙΕ΄

Βουλιάζει ο κόσμος / κρατήσου, θα σ' αφήσει / μόνο στον ήλιο.

18. ΝΕΚΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ Β΄

THIS IS THE PLACE, GENTLEMEN!

Είμαστε όλοι καθώς η Νεκρή θάλασσα

πολλές οργιές κάτω από την επιφάνεια του Αιγαίου.

Έλα μαζί μου να σου δείξω το τοπίο:

Στη Νεκρή θάλασσα

δεν είναι ψάρια

δεν είναι φύκια

μήτε αχινοί

δεν έχει ζωή.

Δεν είναι  ζωντανά

που έχουν στομάχι

για να πεινούν

που θρέφουν νεύρα

για να πονούν,

THIS IS THE PLACE, GENTLEMEN!

Στη Νεκρή θάλασσα

η καταφρόνια

είναι η πραμάτεια

του κανενού,

όξω απ' το νου.

Καρδιά και στόχαση

πήζουν στ' αλάτι

που είναι πικρό

σμίγουν τον κόσμο

τον ορυχτό,

THIS IS THE PLACE, GENTLEMEN!

Στη Νεκρή θάλασσα

οχτρούς και φίλους

παιδιά, γυναίκα

και συγγενείς,

αει να τους βρεις.

Είναι στα Γόμορρα

κάτω στον πάτο

πολύ ευτυχείς

που δεν προσμένουν

καμιά γραφή.

Φύση

Σφαδάζουν τα πουλιά
σφαδάζουν
η θάλασσα πεθαίνει
-και σκοτωμένη ακόμα κρατάει το πικρό της χαμόγελο-
το δέντρο συντρίβεται
γίνεται στάχτη
καταρρέει
με λυγμό θανάτου
η μέρα έρεβος από δηλητηριώδη αέρια
όπως και η νύχτα
διαρκής σήψη
σκάβει τον τάφο της Γης
ας γίνει, αγάπη μου
απόψε ένα θαύμα:
ας χύσουμε κι άλλα δάκρυα
ποιος ξέρει:
μπορεί να φυτρώσουν εκατομμύρια τριαντάφυλλα
ποιος ξέρει
μπορεί να πάψει να ντρέπεται ο ήλιος
μπορεί με τα δάκρυα
ποιος ξέρει
να καθαρίσουν οι παραδόπιστες
ψυχές των ανθρώπων.
Ε.Κ.

Της πίκρας το μέλι

Greece
Red Figure kylix with masturbation sceneBrussels Cinquantenaire Museum Πηγή:  http://crab.rutgers.edu/~pbutler/AncientArt/

Μεγαλώνοντας είναι πολύ σημαντικό να αυνανιζόμαστε
Πηγή www.life2day.gr: http://www.life2day.gr/2016/04/megalwnontas-einai-polu-simantiko-na-avnanizomaste/
O αυνανισμός, η διέγερση των ιδίων γεννητικών οργάνων με στόχο την πρόκληση οργασμού και αυτοϊκανοποίησης, έχει πάψει πλέον να θεωρείται ταμπού. Άλλωστε κατά καιρούς, η επιστήμη έχει εξηγήσει πως ο αυνανισμός κάνει καλό στην υγεία. Ειδικά για τις γυναίκες έρευνες έχουν δείξει ότι όσες αυνανίζονται έχουν αυτοπεποίθηση. Κι αυτό γιατί ένας άνθρωπος που αγαπάει το σώμα του και απολαμβάνει να το ευχαριστεί, αποκλείεται να μην είναι πιο σίγουρος για τον εαυτό του, σε σχέση με κάποιον που ντρέπεται να αγγίξει και να ικανοποιηθεί. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν επίσης πως μεγαλώνοντας είναι πολύ σημαντικό να αυνανιζόμαστε, καθώς τόσο το σεξ όσο και ο αυνανισμός είναι τρόποι για να διατηρήσουμε τα σωστά επίπεδα ορμονών στο αίμα μας. Είναι ακόμα γνωστό πως αυνανισμός σημαίνει λιγότερο στρες. Οι ειδικοί έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο αυνανισμός είναι απαραίτητος τρεις φορές την εβδομάδα για καλή σωματική και ψυχική υγεία. Ο αυνανισμός είναι ταμπού για ορισμένους ανθρώπους, ενώ κατά την εφηβεία μπορεί να αποτελέσει πηγή ενοχών, πράγμα έως ένα βαθμό φυσιολογικό αφού πρόκειται για μια νέα και άγνωστη πτυχή στη σεξουαλικότητα του εφήβου. Σε παλαιότερες εποχές θεωρούνταν επιβλαβής για τη σωματική ή την ψυχική υγεία του ατόμου, με διαδεδομένες τις φήμες ότι μπορεί να οδηγήσει σε κώφωση, τύφλωση και να προκαλέσει κύφωση. Παλιότερα επικρατούσε επίσης η αντίληψη ότι κατά τον αυνανισμό αφαιρείται ουσία από το μυελό των οστών, όμως σήμερα μία τέτοια αντίληψη θεωρείται άτοπη και απόλυτα αναληθής από τους επιστήμονες. Η ιστορία του αυνανισμού Η λέξη προέρχεται από το όνομα του βιβλικού προσώπου Αυνάν, απογόνου του Ιακώβ μέσω του Ιούδα. Ο Αυνάν δεν αυτοϊκανοποιούνταν ακριβώς αλλά είχε διακεκομμένη συνουσία (δηλαδή «τραβιόταν» πριν εκσπερματώσει και «τελείωνε» μόνος του) καθώς δεν επιθυμούσε να αποκτήσει απόγονο. Αναφορές για ανδρικό αυνανισμό συναντάμε από προϊστορικές ζωγραφιές σε πέτρες σε διάφορα μέρη του κόσμου. Ένα φιγουρίνι από άργιλο της 4ης χιλιετίας π.Χ. που βρέθηκε σε χώρο αρχαίου ναού στη Μάλτα παρουσιάζει μία γυναίκα αυνανιζόμενη. Βεβαίως στους άνδρες ο αυνανισμός ήταν πιο συχνός.

Female fertility figure, Asia Minor, 350-300 BC.

Ann SEXTON

Σιωπή

Όσο πιο πολύ γράφω, τόσο η σιωπή με καταβροχθίζει

                            C. K. Williams

Το δωμάτιό μου είναι ασπρισμένο,

άσπρο σαν το σιδηροδρομικό σταθμό του χωριού

κι άλλο τόσο σιωπηλό

λευκότερο απ’ τα κόκαλα της κότας

που λευκαίνουν στη σελήνη,

άσπιλα σκουπίδια,

κι άλλο τόσο σιωπηλό.

Υπάρχει ένα άσπρο άγαλμα πίσω μου

κι άσπρα φυτά

που θεριεύουν σα χυδαίες παρθένες

βγάζουν τις λαστιχένιες γλώσσες τους

αλλά δε λένε τίποτα.

Τα μαλλιά μου είναι το μόνο σκούρο.

Κάηκαν στην άσπρη τη φωτιά

κι είναι κάρβουνο μόνο.

Οι χάντρες που φορώ είναι κι αυτές μαύρες

είκοσι μάτια ανασυρμένα

απ’ το ηφαίστειο

σε τέλεια σύσπαση.

Γιομίζω το δωμάτιο

με λέξεις από την πένα μου.

Απ’ αυτήν στάζουν οι λέξεις σαν αποβολή.

Εκσφεντονίζω λέξεις στον αέρα

κι επιστρέφουν σαν μπαλιές σ’ επιφάνεια σκληρή.

Κι όμως υπάρχει σιωπή.

Πάντα σιωπή.

Σαν ένα πελώριο στόμα βρέφους.

Η σιωπή είναι θάνατος.

Έρχεται κάθε μέρα με τον καταπέλτη του

να κάτσει στον ώμο μου, ένα άσπρο πουλί,

να τσιμπολογάει τα μαύρα μάτια

και τον παλλόμενο ερυθρό μυώνα

του στόματός μου.

Σύγχρονοι αμερικάνοι ποιητές, επιλογή Κατερίνα Αγγελάκη-Ρούρκ, εκδ. Ύψιλον

 Donald JUSTICE

Το τηλέφωνο της μούσας

Νυσταγμένα η μούσα σε μένα; «Ας μείνουμε φίλοι,

καλοί φίλοι, αλλά μόνο φίλοι. Καταλαβαίνεις».

Και χασμουρήθηκε. Και φίλησε για τελευταία φορά τ’ αυτί μου.

Που πριν λίγο, κλαίγοντας στο άγγιγμά μου, είχε ψιθυρίσει:

« Σ’ αγαπούσα κάποτε». Και «όχι, δεν τον αγαπάω αυτόν.

Όχι ύστερ’ από όσα έκανε». Αργότερα,

Ενώ τη βοηθώ να ξανακουμπώσει τη νυχτικιά της:

«Συγγνώμη, είναι που δεν έχω φαίνεται πια πόθο».

Αναστενάζοντας: «Για σένα, εννοώ». Μακριά σιωπή. Τέλος:

«Ήσουνα πάντα τόσο σοβαρός». Οπότε

εγώ χαμογέλαγα, σκοτεινά. Κι έτσι έγινε κι έφτασα

να κοιμάμαι δίπλα της, όχι μαζί της, χωρίς όνειρα.

Της τηλεφωνώ πότε πότε, υπεραστικό τώρα.

Και γνωρίζει ακόμα τη φωνή μου, αλλά ακούω,

πάντα από μέσα τη μουσική του γραμμοφώνου της,

το γέλιο των νεαρών με τα κλειδιά τους.

Κάπου έχω γραμμένο τον αριθμό της.

Σύγχρονοι αμερικάνοι ποιητές, επιλογή Κατερίνα Αγγελάκη-Ρούρκ, εκδ. Ύψιλον

Πηγή: https://itzikas.wordpress.com

7. Αποχαιρετισμοί

Όταν υπάρχει σχέση
δεν χρειάζονται αποχαιρετισμοί
θα ξαναειδωθείτε
και να μην ξαναειδωθείτε
θα κουβαλάει ο ένας τον άλλο στην καρδιά του
και πώς να αποχαιρετήσεις
αυτό που έχεις μέσα σου;
Όταν δεν υπάρχει σχέση
οι αποχαιρετισμοί είναι περιττοί
στείρες ασκήσεις μεταφυσικής
προηχογραφημένες ατάκες
ενός αδέξιου ηθοποιού
Και να ξαναειδωθείτε
δεν θα έχει καμία, μα καμία σημασία.
ΣΠΥΡΟΣ ΔΌΙΚΑΣ

…και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι
και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον.
Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.
Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν από τη στιγμή
που βρίσκουν μια θέση
στη ζωή των άλλων…
ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

17. Έτσι κι αλλιώς

Έτσι κι αλλιώς μια μέρα θα χωρίσουμε.
Από έρωτα, από θάνατο, από χρόνο.
Θα ήθελα όμως να χωρίσουμε μαζί.
Όχι χώρια.

(Νίκος Δήμου)

Το "χίλια" είναι απλά ένας ζυγός αριθμός 

Χίλιοι χωρισμοί

δεν χωράνε 

είναι βαρύ φορτίο

για τη νιότη σου

Άνοιξε το παράθυρο

με το μαχαίρι του γέλιου σου

δίκοπο μαχαίρι, κοφτερό

με σκαλισμένους απάνω τον άντρα και τη γυναίκα

και πέτα πάνω από τη σήψη της παγωμένης πόλης 

ξεχνώντας εμάς τους πεθαμένους 

που κάποιος ξεχάστηκε κι έθαψε δίχως σάβανο...

Ε.Κ. 

Της ανταλλαγής το Μέλι

Έλα να ανταλλάξουμε

έλα να ανταλλάξουμε κορμί και μοναξιά

να σου δώσω απόγνωση να μην είσαι ζώο

να μου δώσεις δύναμη να μην είμαι ράκος

να σου δώσω συντριβή να μην είσαι μούτρο

να μου δώσεις χόβολη να μην ξεπαγιάσω

κι ύστερα να πέσω με κατάνυξη στα πόδια σου

για να μάθεις πια να μην κλοτσάς

ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ: ΜΙΚΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Τύποι ήλων

Η ποίηση πρέπει να ‘ναι
Ένα ζαχαρωμένο βότσαλο
Πάνω που θα ‘χεις γλυκαθεί
Να σπας τα δόντια σου

ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ: Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

http://www.politeianet.gr/selidodeiktis