Πέμπτη 26 Μαΐου 2022

Το μεγάλο διάλειμμα

 




Μεγάλο το διάλειμμα. Από εκεί που έγραφα τουλάχιστον μια σελίδα τη μέρα, καιρό τώρα δεν πάει τίποτα. Τίποτα. Χαζολόγημα. Ούτε καν διάβασμα. Τι απαίσια στροφή! Γιατί μου απαγόρεψα τα ταξίδια; Το ταξίδι του γραψίματος, το ταξίδι του διαβάσματος; Γιατί μόλις πιάνω μολύβι ή βιβλίο το πετάω στην άκρη και λέω αργότερα (αορίστως αργότερα, δεν καθορίζω στη σκέψη μου καμμιά ημερομηνία) ή δεν είμαι σε φάση; Πού πήγε η εποχή που δεν έκανα βήμα χωρίς να έχω μαζί μου υπολογιστή για γράψιμο; Τι φάση, γαμώτο; Αδυνατώ ακόμα και να διορθώσω τα ήδη γραμμένα μπας και τα στείλω σε εκδοτικό. 

Η αλήθεια είναι ότι έχω προσπαθήσει να ρίξω ευθύνες σε τρίτα πρόσωπα και καταστάσεις, ωστόσο μάταια. Όλα τα πρωινά είναι δικά μου όπως τότε που έγραφα μανιωδώς. Κανείς δεν με ενοχλεί από τις επτά που ξυπνάω ίσαμε τις έντεκα. Όχι, δεν υπάρχει δικαιολογία. 

Μονάχα η απογοήτευση μέσα μου. 

Μπορεί και να περνώ ένα είδος κατάθλιψης. Βλέπω φίλους (όχι με εξαιρετικό ενδιαφέρον κάθε φορά, ομολογώ), δεν νοιάζομαι να κρατώ καθαρό το σπίτι, (ποιος με επισκέπτεται, άλλωστε;) Βάφω τα μαλλιά μου μόνο όταν η ρίζα κοντεύει τον ένα πόντο γκρι, δεν γράφω, δεν διαβάζω, βαριέμαι τα μαθήματα φωτογραφίας, δεν μου αρέσει να μετακινούμαι ούτε στα εκατό μέτρα, δεν μου αρέσει να τηλεφωνώ κι ας παραπονιούνται οι φίλοι, (ακόμα και στα παιδιά μου τηλεφωνώ σπανίως), ξεχνώ γενέθλια, ονομαστικές εορτές, με κουράζουν οι άσκοπες συζητήσεις.

Φυσικά δεν αφήνω να φαίνεται. Η "περσόνα", περσόνα. Αστειεύομαι, τσακώνομαι, κουτσομπολεύω, βοηθάω. 

Σκατά. 

(Η λέξη "σκατά" για μένα ήταν πάντα η κακή λέξη που όμως τα έλεγε όλα. Ο μπαμπάς μου είχε μια μικρή γαλάζια Αγία Γραφή. Την έχω ακόμα. Σε μια σελίδα της, με γράμματα της πρώτης δημοτικού, έχω γράψει "Σκατά". Ποιος ξέρει τι περνούσα και τότε!)

Καλημέρα με ένα Μάη που τελειώνει χωρίς γιορτή. 

(Τουλάχιστον τελειώνει με κοντομάνικο! Κινδυνέψαμε να τον τελειώσουμε φέτος με φούτερ!)

............................................................................

Το πεθαμένο πουλί μέσα μου

το αποκεφαλισμένο

το σκοτωμένο από κυνηγό

το ανυπεράσπιστο

εκεί που πετούσε νομίζοντας ότι πηγαίνει κάπου

το ανέμελο

εκεί το βρήκε το βέλος

η σφαίρα

το σκάγι του κακού


έπεσε 

το μικρό πουλί 

το σκοτωμένο μέσα μου. 



1 σχόλιο:

  1. Tο μισό κείμενο σου θα μπορούσα να το έχω γράψει κι εγώ... Μάλλον καταθλιψούλα περνάμε, εγώ ξέρω γιατί, ίσως ξέρεις κι εσύ για σένα. Θα περάσει όμως, όλα περνάνε και θα στανιάρουμε ξανά. Το κομμάτι σου για το σκοτωμένο μέσα σου πουλί, καταπληκτικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή