Η Άσκηση

 

Από: Εργαστήρι δημιουργικής γραφής - Διά βίου μάθησης

Δραστηριότητα 4

Περιγράψτε ένα ηλιοβασίλεμα, ξεκινώντας με τη λέξη: «Μαργαριτάρι» και τελειώνοντας με τη λέξη «καρπός».

Μαργαριτάρι ή μια στάλα νερό ήταν αυτό που έσταξε στην παλάμη μου; Στην άκρη του βράχου στο Σούνιο. Άφραγκη, χωρίς αγαπημένο, με μια μόνιμη θλίψη τους τελευταίους μήνες, έτοιμη να τα παρατήσω όλα και να βουτήξω στο παγωμένο νερό. Και μόνο το παγωμένο νερό από μόνο του ίσως σταματούσε την καρδιά μου. Είχα διαλέξει απόγευμα. Λένε ότι στο Σούνιο ο ήλιος δύει με μεγαλοπρέπεια, με ονειρική ομορφιά κ εγώ ήθελα η τελευταία ματιά μου να κλείνει κάτι όμορφο. Δεν ξέρω τι είδα πρώτο σαν βγήκα από την κοιλιά της μάνας μου, ούτε αν ήταν όμορφο. ωστόσο, σκέφτηκα ότι μπορώ να διαλέξω τι θα δω τελευταίο.  Τουλάχιστον να φύγω με ομορφιά.

Ο ήλιος χαμήλωνε προς τη θάλασσα. Ο ήλιος ένας πορτοκαλής δίσκος, καθαρός, τίμιος, μεγάλος. Ο ήλιος το αρσενικό κι η θάλασσα το θηλυκό. Σε λίγο θα βυθιζόταν μέσα της και θα χανόταν μέσα της. Η θάλασσα δεκτική, πληθωρική, μια μαλακή αγκαλιά. Μπροστά μου παρέμενε γαλάζια μα στο σημείο που θα τον δέχονταν μέσα της, άρχιζε και κοκκίνιζε. Μια μικρή βάρκα πέρασε πάνω από το κόκκινό της, μπροστά από τον κόκκινο ήλιο. Πήρα την απόφαση να πεσω την ίδια στιγμή που η θάλασσα θα άνοιγε να δεχτεί εκείνον. Και τότε, περιμένοντας το σωστό λεπτό, τότε που στημένη στις μύτες των ποδιών μου έκανα να πέσω απλώνοντας τα χέρια σαν αγκαλιά, τότε ήρθε το μαργαριτάρι στην ανοιχτή παλάμη μου. Δευτερόλεπτα ήταν. Το κοίταξα. Έλαμπε μισό κόκκινο, μισό λευκό, μισό φως, μισό νερό, μισό ήλιος, μισό θάλασσα. Έγλυψα την παλάμη μου και η στάλα είχε αλάτι. Και τότε, λες και η στάλα με μάγεψε και δεν ήθελα να πεθάνω πια. Ο ήλιος βούτηξε με λαχτάρα μέσα στο ήσυχο νερό. Αργά, κατευναστικά, αμίλητα, ώσπου χάθηκε. Και σκέφτηκα ότι τούτοι οι δύο εραστές είναι άπιαστοι. Κανέναν από τους δύο δεν μπορείς να κρατήσεις  με το χέρι. Το μόνο που απομένει είναι το αλάτι. Άφησα ανάλατη τη ζωή μου κι έφτασα ως εδώ. Τι απομένει; Το μόνο που απομένει είναι το αλάτι. Ο καρπός τους. 

Υ.Γ. 1 (τρελαίνομαι και για τους δύο τίτλους: "εργαστήρι γραφής" (άκου τώρα: "εργαστήρι!" όπου δηλώνει ότι πέφτει δουλειά! Και "δια βίου μάθησης": δια βίου. Πολύ εγώ. Διά βίου μαθήτρια!)

Υ.Γ. 2 Άντε, και καλή χρονιά! Καλά μυαλά μας εύχομαι! 

Υ.Γ.3 Τα παιδία (γιατί να μην) παίζει;