Κάτι θέλει να γεννηθεί. Κάτι πιέζει να γεννηθεί σήμερα. Τι νάναι; Καλώστο μου, θα πω μόλις έρθει. Καλώστο μου! Καιρό είχαμε, νάτο μου που ήρθε! Νάτο μου που δε με ξεχνά ποτέ! Το αγαπημένο μου, το δοξασμένο μου, το ολόδικό μου, το πανάκριβό μου!
Ο άνεμος σκοντάφτει στο παράθυρό μου
με το ένα χέρι το ανοίγω
μπαίνει φως από την επικείμενη άνοιξη
μπαίνουν ήχοι πτηνών
και ανεπαίσθητες οσμές οπωροφόρων
η άνοιξη έχει μπουμπούκια ίδια με δέντρο λεμονιάς
αυτή την άνοιξη δεν πρέπει να την προδώσεις
η λιτανεία της ομορφιάς θα περάσει ακέραιη
μπροστά στο δρόμο με τις πικροδάφνες
κι εγώ η βαφτισμένη βασίλισσα του πύργου της ερημιάς
μέσα στα άνθη
κροτώ
ενώ αναμένω τους προσεχείς ορίζοντες.
Υ.Γ. Εμείς οι δυο είμαστε παντρεμένοι. Κι εγώ πρέπει απλά να το πάρω απόφαση πως μόνοι-μαζί θα ζήσουμε για πάντα. Ας λατρεύει τουλάχιστον ο ένας τον άλλο. Κι ας δινόμαστε ολόγιομοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου