Μικρό τυφλό παλαβό αγόρι
τυφλό
παλαβό αγόρι μπερδεύεται ανάμεσα στα πόδια μου
αγγίζει τις πληγές στην πλάτη μου
στο στήθος
τις μετράει
μία μία
εδώ
εδώ
κι εδώ μουρμουρίζει
καθώς τις ακουμπά
δεν ξέρω τι να κάνω
είναι μικρό
και τυφλό
και παλαβό αφού χάνει το χρόνο του στο μέτρημα
μου δείχνει τα ξυλαράκια που έκοψε
με του πατέρα του το πριόνι
μου δείχνει τα βότσαλα της θάλασσας
τα γυαλάκια τα χρωματιστά
που μάζεψε το καλοκαίρι κάτω απ' τον ήλιο
του ζητάω να μου χαρίσει
δεν μου χαρίζει ούτε ένα σπασμένο κοχύλι
ύστερα μου δείχνει τις ώρες που έχασε να μεγαλώνει
κι ας μη θέλει
αυτές μου χαρίζει πριν προλάβω να ζητήσω
με χώνει κρυφά στο δωμάτιο και στην αγκαλιά του
μου ταΐζει το σώμα
με ταΐζει στο στόμα
κι εγώ δεν ξέρω τι να κάνω
χαϊδεύω τα μαλλιά του
το αγκαλιάζω γλυκά
είναι το παιδί
κι ο εραστής μου συγχρόνως
και προπαντός δεν το ξεσυνερίζομαι
είναι τυφλό λέω
και παλαβό.
Ορίστε.
ημέρα καραντίνας του Μάρτη 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου