Συγγ-ραφή

Συγγ-ραφή

Χωρίζω τη λέξη επίτηδες. Συγγ+ραφή. Συν +(γ)ραφή. Θα μπορούσες να πεις και συρραφή. Και είναι. Καιρό τώρα μαζεύω ομοιότητες.  Η συγγραφή δεν είναι τίποτε άλλο από μοδιστρική. Ράψιμο. Κοίτα και κρίνε.
Όλα αρχίζουν από μία επιθυμία, ναι; 
Θέλεις, ας πούμε να φτιάξεις ένα ωραίο φόρεμα, και να κυκλοφορήσεις με αυτό έξω. (Κάνε αντιπαράθεση φόρεμα - βιβλίο γιατί σε λίγο θα σου μιλάω μονάχα για μοδιστρική).
Το πρώτο που πρέπει να ξέρεις είναι πώς επιθυμείς το φόρεμά σου. Καθημερινό, επίσημο; (Σύλληψη θέματος). 
Επόμενο βήμα να πάρεις τα μέτρα σου. Πρέπει να είναι στα μέτρα και στο στυλ σου, συμφωνούμε; (Δεν μπορώ να γράψω τα πάντα! Ίδιο όπως όταν έχω άσχημα πόδια: δεν θα φορέσω κοντό). 
Ύστερα βρίσκω πατρόν. (Τίτλος και πρώτες σημειώσεις).
Μετά το πατρόν έρχονται τα υφάσματα. Πόσα υφάσματα; (Τι και ποιες ιστορίες πρόκειται να συνθέσεις; Ενός ανθρώπου; Πολλών;) 
Τι χρώμα; Με ποια υφή; Βελούδο; Μετάξι; Μάλλινο; Βαμβακερό; Λινό; (Ύφος)
Ένα ύφασμα; Λίγο από όλα; 
Λίγη δαντέλα σε κάποιο σημείο; 



Κλωστές. (Λογοτεχνικά στοιχεία).
Κι αρχίζεις το κόψιμο. Ψαλίδι το μολύβι. Κόβεις τα υφάσματα πάνω στο πατρόν. 
Ράψιμο. Με ενθουσιασμό. Σημαδεύεις, τρυπώνεις, ράβεις, στερεώνεις. Κόβεις με τα δόντια την κλωστή. Περνάς καινούργια από τη μικρή τρυπούλα. Αλλάζεις χρώμα όπου χρειάζεται. Το ύφασμα γλιστράει στα χέρια σου, μυρίζει καινούργιο, σου αρέσει. 
Συνθέτεις κι είναι δημιουργικό. Σου έρχεται μια ιδέα για λίγη δαντέλα στο λαιμό, λίγη στα μανίκια. Την προσθέτεις. Σ'αρέσει. Το φόρεμα είναι ζωντανό. Αλλάζει. Φτιάχνεις μανίκι μακρύ, το προβάρεις, δεν είναι όμορφο. Το κόβεις κοντύτερο. Η δαντέλα πέφτει λίγη, βάζεις και σε άλλο σημείο. Ραφές. Πένσες. Στρίφωμα. Πρώτη πρόβα. (Πρώτη ανάγνωση). 
Πέφτει μακρύ. Κονταίνεις. Πέφτει κοντό. Μακραίνεις. Πέφτει μπόλικο. Μαζεύεις. (Προτάσεις, παράγραφοι, κεφάλαια ολόκληρα προσθέτεις κι αφαιρείς, όπως στο παραμύθι με την κοπέλα που κένταγε στο φόρεμά της τον ουρανό με τα άστρα, τον ήλιο και τ' ανθισμένα δέντρα). 
Πένσες. Καλοραμμένες; Τραβάνε; Ντεκολτέ ικανοποιητικό; (Δεν το θέλεις πολύ πρόστυχο, αλλά να χαρίζει και κάτι, να είναι τραβηχτικό).  
Διορθώνεις. Ξηλώνεις. Πολλές φορές ανοίγεις και πάλι τις ραφές. Κουράζεσαι μέχρι να έρθει κουτί πάνω σου, να είναι καλοραμμένο, να μην φαίνονται -στους έξω- άτσαλες οι βελονιές.  Ατέλειωτες ώρες ράβεις και ξαναράβεις. 
Παίρνει μορφή. Προσθέτεις τελευταίες λεπτομέρειες: κουμπιά, κόπιτσες, φερμουάρ. (Αφιερώσεις, αγαπησιάρικες ατάκες, προλόγους).
Φαίνεται έτοιμο. Σιδερώνεις. Ετοιμάζεται το δημιούργημα για τη μεγάλη έξοδο. 
Τελευταία πρόβα πριν το φορέσεις έξω, πριν το αφήσεις να το κοιτάξουν άλλα μάτια. (Εκδότης).
Και έχει φτάσει η μεγάλη μέρα για τον μεγάλο χορό. (Παρουσίαση).
Τελειωμένο, φορεμένο, 
αφήνεται 
σε μάτια και αγκαλιές. 

  
Τέλος Γενάρη... Περνάει ο καιρός...